τὸ δὲ νῦν μὲν ὡς τοῦτον, νῦν δὲ ὡς ἄλλον ἄγειν
οὐ τοῦτόν ἐστι θαυμάζοντος, ἀλλ’ ἐκεῖνον ἀτιμάζοντος.
τοῦτ’ οὖν ὁ δεύτερος οὗτος αἰσθανόμενος ἐρεῖ πρὸς
σὲ μικρὰ καὶ μέτρια, ὅτι οὐκ ἂν αὑτόν σοι πρὸς τὰ 
τοιαῦτα παράσχοι οὐδ’ ἂν ὑβρίσαι μετὰ σοῦ τὸν ὁμό-
τεχνον. εἰ δ’ ἕλκοις αὐτὸν εἰς τὸ δικαστήριον καὶ
κατηγοροῖς, οὐκ ἀπορήσει λόγων, ἀλλ’ ἔξει καὶ πολλοὺς
 2 νυνὶ δὲ Re 3 οἱ (1)] οἵ PIBV Ι δὲ Re Ι οἱ (3)] οἳ A
οἴ IBV Ι δὲ Re 4 πλημελοῦσιν PIB Va Ι οἳ Α 6 αὐτοῖς IV
αὐτοὺς Mor a 8 „post ἔσται videtur βουλεύεσθαι vel
vel similis infinitivus deesse“ a Re Ι μὴ δὲ APIBV 9 τίς
11 τὸν νέον Ι 13 μετασχεῖν; edd 15 ὦν Mor 16 πεί-
σωσιν? 20 αὑτὸν ex αὐτὸ corr Ρ2 αὐτός Α sed γρ αὑτόν
in marg Mor αὐτόσ ΙVa αὐτόν Β 22 δε Re | ἕλκεις ΙΒ Ι
αὐτοὶ Ι 23 κατηγορεῖς ΙΒ Ι ἵξει Ρ sed ει add m3 

 
καὶ δικαίους δεικνύντας, ὡς οὐ καλὸν τὰ τοιαῦτα
κωμάζειν, ἀλλ’ ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενον μένειν ἐν τοῖς
δόξασιν.