οὐκοῦν οὐ μόνον ὑμῖν ὑπάρξει κομί- σασθαι διὰ τῶν συνθηκῶν τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ καὶ τοῖς νέοις ἀμείνοσι γενέσθαι βλακεύειν διὰ τὰς ἀνάγ- κας οὐκ ἔχουσι. δεῖ γὰρ δὴ μένοντας ἢ βούλεσθαι 2 τινὰ Β sed να in ras m2 3 δίκην Mor 8 γνώτω— 9 τρυφή om Va Mor 12 καὶ ἐκείνους Re 13 αὑτοὺς edd 15 δ’ Re Ι ἔνεργοι Re 16 et 17 περὶ V 23 ἔχης Va Mor | οὐκανάσχη Ι πονεῖν ἢ προσαναγκάζεσθαι. πληγὰς δὲ οὐ κωλύσει φόβος ἀποστάσεων. νῦν Ι δ’ οἱ μὲν ῥᾳθυμοῦσιν, R II 426 οἱ δ’ οὐκ ἐπιτιμῶσι, καὶ οἱ μὲν καθεύδουσιν, οἱ δ’ οὐκ ἐπεγείρουσι, καὶ οἱ μὲν πλημμελοῦσιν, οἱ δὲ σιωπῶσιν εἰδότες μέν, ὡς οὐ δίκαια ποιοῦσιν, οὐκ ἀκινδύνους δὲ αὑτοῖς τὰς νουθεσίας εὑρίσκοντες. 11. Ἀλλὰ δεινὸν εἶναι φήσουσιν οἱ πατέρες, εἰ μὴ τὰ δοκοῦντα σφίσι περὶ τῶν παίδων ἔσται μηδὲ ἐπιτρέψει τις ὅτῳ βούλονται παραδοῦναι. καὶ γὰρ οἱ διδάσκαλοι δεινὸν εἶναι φήσουσιν, εἰ μηδεὶς αὐτοὺς ἐάσει διακρίνειν οἷς τε δεῖ συνεῖναι τῶν νέων καὶ οις μή. ἔστι σοι παῖς. τοῦτον βούλει τῆς τοῦ λέγειν δυνάμεως μετασχεῖν. κάθηνται πολλοὶ διδάσκαλοι χρόνῳ μακρῷ βεβασανισμένοι πεῖραν σφῶν αὐτῶν ἐν οἷς ἤδη τινὰς πεπαιδεύκασι δεδωκότες. τούτων ὂν ἂν οἱ λογισμοὶ πείθωσιν ἑλόμενος ἔα παραδοὺς μένειν. τὸ δὲ νῦν μὲν ὡς τοῦτον, νῦν δὲ ὡς ἄλλον ἄγειν οὐ τοῦτόν ἐστι θαυμάζοντος, ἀλλ’ ἐκεῖνον ἀτιμάζοντος. τοῦτ’ οὖν ὁ δεύτερος οὗτος αἰσθανόμενος ἐρεῖ πρὸς σὲ μικρὰ καὶ μέτρια, ὅτι οὐκ ἂν αὑτόν σοι πρὸς τὰ τοιαῦτα παράσχοι οὐδ’ ἂν ὑβρίσαι μετὰ σοῦ τὸν ὁμό- τεχνον. εἰ δ’ ἕλκοις αὐτὸν εἰς τὸ δικαστήριον καὶ κατηγοροῖς, οὐκ ἀπορήσει λόγων, ἀλλ’ ἔξει καὶ πολλοὺς 2 νυνὶ δὲ Re 3 οἱ (1)] οἵ PIBV Ι δὲ Re Ι οἱ (3)] οἳ A οἴ IBV Ι δὲ Re 4 πλημελοῦσιν PIB Va Ι οἳ Α 6 αὐτοῖς IV αὐτοὺς Mor a 8 „post ἔσται videtur βουλεύεσθαι vel vel similis infinitivus deesse“ a Re Ι μὴ δὲ APIBV 9 τίς 11 τὸν νέον Ι 13 μετασχεῖν; edd 15 ὦν Mor 16 πεί- σωσιν? 20 αὑτὸν ex αὐτὸ corr Ρ2 αὐτός Α sed γρ αὑτόν in marg Mor αὐτόσ ΙVa αὐτόν Β 22 δε Re | ἕλκεις ΙΒ Ι αὐτοὶ Ι 23 κατηγορεῖς ΙΒ Ι ἵξει Ρ sed ει add m3 καὶ δικαίους δεικνύντας, ὡς οὐ καλὸν τὰ τοιαῦτα κωμάζειν, ἀλλ’ ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενον μένειν ἐν τοῖς δόξασιν. ὅτι γὰρ οὐχ ὡς ἐπὶ βελτίω τὸν δεύτερον ἄγουσι, παντί τῳ δῆλον. τούς τε γὰρ τὰ τοιαῦτα | R II 427 εἰδότας ἦν ἐξ ἀρχῆς ἐρωτᾶν, σφαλέντα δὲ καὶ ἐξηπατημένον εὐθὺς ἔδει ποιεῖν τὸ δεύτερον. νῦν δὲ ἐνιαυτῶν παριόντων καὶ τῶν ὡρῶν τὸν περὶ τοῦ μισθοῦ λόγον εἰς μέσον ἀγουσῶν τότε τὴν ἀχλὺν ἀφαιρεθέντες διορῶσι τό τε βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον. καί φασιν ἀπενεχθῆναι τὴν ἀρχὴν τοῦ δέοντος οὐκ ἄλλο τι νομίζοντες εὑρηκέναι κάλλιον, ἀλλ’ ὅπως μετ’ εὐπρεπείας ἀγνωμονοῖεν καὶ δοκῶσιν ἐρᾶν τοῦ τονος. σημεῖον δέ, πολλοὶ πάλιν ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς ἐπανῆκον ὡς ἀμείνους ὧν ἀπέστησαν ὡς χειρόνων. καίτοι πῶς ἔνι τὸν αὐτὸν βελτίω τε καὶ φαυλότερον εἶναι; οὐκ ἔστιν. ἀλλ’ ἔτος, οἶμαι, πάλιν παρὰ τῷ δευτέρῳ διελθὸν καὶ αἰ ὧραι πάλιν καὶ μισθοῦ καιρὸς τὴν δόξαν ἐκίνησαν. 14. Ἀλλά, νὴ Δία, τῷ θαρρεῖν ἔχειν ἀπὸ τῶν συνθηκῶν δόξομεν νωθροτέρας ποιήσε- σθαι τοῦ λοιποῦ τὰς συνουσίας ὡς οὐκ ὂν ἑτέρωσε μεθορμίσασθαι. ἀλλ’ οὐκ εἰδότων ἡμᾶς ἥ γε τοιαύτη δόξα. καὶ πρός γε εἰς διδαχὴν τῆς 2 Choric. Philarg. § 52 8 II. ε 127 12 cf. t. II 536, 1 R 23 Plat. Rep. p. a 328 Α; 466 E 2 et 5 ἐξαρχῆς BV 3 δόξασι I οὐχὡς Ρ sed ’ in ras m2 4 που? Sintenis at cf. t. 1 II 164, 5; Her. VII 210 7 num περι- ιόντων coll. Her. II 121, 3; IV 155, 1 ? 11 δίκαιον CV 16 ἰτὸς] εἴ τις Mor Ι πάλιν] ἐνιαυτὸς coni Mor 17 διελθὼν Ι Mor 18 ἐκίνησε Ι 19 τὸ ΙΒ 20 νωθροτέρους Ι | ποιήσασθαι Mor 21 τουλοιποῦ ΒV 22 μεθορμίσασθαι; PIBV 22 ἡμᾶς et 345, 1 ἡμετέρας scripsi e V ut coni Re ὑμᾶς et ὑμετέρας reliqui libri edd ἡμετέρας φιλοπονίας ἱκανὸν τὸ καὶ τὰς ἡμέρας ἐν αἷς ἔξεστιν ἀργεῖν, ἐργάζεσθαι. λέγω δὲ ταύτας ἐν αἷς οἱ τὰς ἀρχὰς ἔχοντες νῦν μὲν εἰς θέατρον, νῦν δ’ εἰς ἱππόδρομον ἀγείρουσι τὸν ὄχλον τιμῶντες αὐτὰς ὥς τι τοῖς βασιλεῦσιν ἐνεγκούσας ἀγαθόν. οἱ Ι μὲν R II 428 οὖν κήρυκες βοῶσι χωρούντων τε ἐκείνων ἐφ’ ἅπερ ἔφην καὶ πάλιν ἀναστρεφόντων, ἡμεῖς δὲ ἀκούοντές τε καὶ τὸ πρᾶγμα εἰδότες πονοῦμεν ἃ μὴ πονεῖν βου- λομένοις ὑπῆρχεν. οὐ γὰρ ἂν ἀπόστασιν ἐν κοινῇ τοῦτ’ ἐποίει σιωπῇ. ἔτι τοίνυν τὸ προσθήκης ἐπιθυμεῖν παράκλησιν ἂν ἔχοι πρὸς τὸ πονεῖν ἑκά- στου βουλομένου χρηστόν τι περὶ αὑτοῦ λέγεσθαι διὰ τὴν ἀπὸ τῶν παραδειγμάτων γενησομένην ὠφέλειαν. οἱ γὰρ ἐπαινούμενοι μαθηταὶ καὶ τοῖς οὔπω πεφοι- τηκόσιν ὁδός. πρὸς δὲ τούτοις ἐξετάζεσθαι μὲν ἄξιον ὑπὸ τῶν πατέρων Ι τοὺς υἱεῖς τῶν μὲν παρ- R II 429 ὄντων, τῶν δὲ ἀπόντων, ἢ κρίνειν αὐτῶν δυναμένων ἢ τοῖς κρίνειν ἐπισταμένοις χρωμένων, ὁρωμένης δέ τινος ἐν τοῖς νέοις τῶν ἐφεστώτων ῥᾳθυμίας ἐξέστω μέμφεσθαι, κατηγορεῖν, ἐγκαλεῖν, αἰτιᾶσθαι, καὶ καθι- ζέτω μέν, εἰ βούλοιτο, δικαστὰς ὁπόσους ἂν ἐθέλῃ, τῶν ἔξωθέν τινας τοῖς διδάσκουσιν ἀναμιγνύς, γρα- φέσθω δὲ τὸν ἠμεληκότα παραστησάμενος τὸν νέον. κἂν μὲν ἀρκῇ ποιῆσαι προθυμότερον τὸν ἐξεληλεγμένον, πρᾷός τις καὶ μέτριος νομισθεὶς ἀπερχέσθω, νικῶντος 23 Dem. p. 546,20 2 ἔξεστιν — αἷς in marg C2 4 ὅς Mor 6 ὅπερ Μor 8/9 βο]υλομένοις inc Par 10 σιωπή Va Mor 12 αὐτοῦ IVaV Mor Ι λέγεσθαι Ρ sed ε (2) in ras m4 13 γενομένην Par Mor 21 ἐθέλοι C 24 δοκῆ Cobet Coll. 135 25 πρᾶος Ρ sed ραο in ras m2, ΙΒ δὲ μεθιστάναι τὸν νέον ψήφῳ τῶν δικαζόντων τοῦτο ποιήσας μένειν ἐάτω τὰ συγκείμενα. καὶ προσγεγράφθω δέ, ὦ φίλοι, τό· εἰ δέ τις ἁλοίη περί τινα τῶν νέων ἀργότερος γεγονώς, τοῦτον μηδὲν ἀδι- κεῖσθαι νομίζειν, ἢν τῷ νέῳ τις βοηθεῖν οἴηται δεῖν. 17. Τοῖς μὲν οὖν γονεῦσιν ἀποχρήσειν ταῦτα ὑπολαμβάνω, ἴσως δέ τις ὑμῶν ἐν ἐλπίσιν ὢν ἕξειν τινὰς δι’ ἀποστάσεων νέους δυσχεραίνει τὴν περὶ τῶν συνθηκῶν παραίνεσιν. δεῖ δὲ τοῦτον μὴ μόνον ὃ λήψεται σκοπεῖν, ἀλλ’ ὡς καὶ αὐτὸς ἴσως ἄν τινας τὸν αὐτὸν ἀφαιρεθείη τρόπον. πέφυκε δὲ ἄνθρωπος οὐχ οὕτως εὐφραίνεσθαι κερδαίνων, ὡς ἀλγεῖν ζημιού- μενος. πότερον οὖν κρεῖττον μήτ’ ἐκείνην ἥδεσθαι τὴν ἡδονὴν μήτε ταύτην λυπεῖσθαι τὴν λύπην ἢ ζῆν ἐν ἀμφοτέροις, ἐλπίδι τε τοιαύτῃ καὶ φόβῳ, καὶ χειμα- ζόμενον τὴν ψυχὴν νύκτα τε καὶ ἡμέραν διάγειν τοῦ μὲν ἐρῶντα, πρὸς δὲ ἐκεῖνο τρέμοντα;