XLIII. IIEPI ΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ. ὁ μὲν ἀμείνων καιρός, ὦ φίλοι, τοῦ νῦν R II 420 
ῥηθησομένου λόγου παρελήλυθεν. ἔδει μὲν γάρ, ἡνίκα
τῇδε τὸ πρῶτον ἡπτόμην τοῦ διδάσκειν, πεποιῆσθαι
πρὸς ὑμᾶς γεγραμμένῳ λόγῳ ταύτην τὴν συμβουλήν, 
ὀλίγοις δὲ χρησάμενος ῥήμασιν οὐ πείσας ἀπέστην τοῦ
καὶ μᾶλλον φροντίσαι καὶ συνθεὶς τὴν παραίνεσιν
ἐνεγκεῖν. μεμφόμενος δὴ τὸ μὴ πάλαι τοῦτο πεποι-
ηκέναι ποιήσων ἥκω τὸ μὴ γεγενημένον. βουλοίμην
δ’ ἂν ὑμᾶς τῷ πεισθῆναι τιμῆσαί μοι τὸν λόγον, ἄλλως 
θ’ ὅτε κοινὸν ἐμοῦ τε καὶ τῶν τὸν λόγον έπαινεσο-
 C = Codex Chisianus 
 Α = Monacensis gr. 483 (Augustanus) 
 Ρ = Palatinus gr. 282 
 Ι = Marcianus append. XCI 2 
 Β = Barberinus II 41 
 Va = Vaticanus gr. 81 
 Par = Parisinus gr. 583 
 V = Vindobonensis phil. gr. XCIII 
 1 (??) ante περὶ C sed νς in ras in marg, A, τοῦ αὐτοῦ V
λόγος τριακοστὸς πέμπτος post συνθηκῶν V rubr ἕκτος infra
πέμπτος post r) λόγος λη΄ in marg Ι3 μβ in marg Β rubr 
 4 τοπρῶτον V 5 συμβολήν coni Mor ed 1614 ρ. 32
6 λόγοις Re 9 πονήσων Ι | „malim τὸ μὴ τότε γεγενημένον“
Re 11 θ’ ὅτε in marg add V2 ὅτι Ι καὶ post ὅτε inser Re
delevi cf. p. a 276, 10, Iacobsium animadv. ad Libanii
Socr. ρ. 1 sq. Vahlenum Herm. XXX 31 

 
μένων τὸ κέρδος. ἐμοὶ μὲν γὰρ αἴτιοι δόξης, ὑμῖν
δὲ αὐτοῖς τοῦ μεγάλων ἀπηλλάχθαι κακῶν ἔσεσθε.