τούτων δὲ ὁ μὲν
ὑπ’ ἀνάγκης τινὸς ἤδη διεπεπλεύκει καὶ ἦν ἐν Χαλκη- 
δόνι, ὁ δ’ ἦν ἐν τῷ λιμένι ταὐτὸ ποιήσων οὔσης
κης καὶ τούτῳ τινός. | ὁ δὲ δὴ τρίτος ἔνδον ὢν R II 416 
ἐν τοῖς βουλεύουσι χαλεπῶν μὲν ἐπειρᾶτο προσώπων,
εἶπε δὲ ἁπλᾶ καὶ δίκαια, ὅτι τὸν τῷ δεῖνι συζῶντα,
ἐμὲ δὴ λέγων, μαρτυρῶν εἶναι βέλτιστον οὐκ ἀδικοίη. 
νόμιζε δὴ κοινόν, ὦ βασιλεῦ, καὶ τῶν ἀπόντων τοῦ-
τον εἶναι τὸν λόγον. λέγουσι τοίνυν οἱ τρεῖς· ὦ
παῖ Γαίσωνος, ὅτι μαρτυροῦμεν ἡμεῖς καλὸν
κἀγαθὸν εἶναι Θαλάσσιον ὁρῶντες ἐν παιδὸς
ὄντα χώρᾳ παρ’ ἀνδρὶ φεύγοντι τοὺς κακούς. 
 4 Zos. II 42 ? | cf. Her. Ι 66,1. Paus. VIII 1,6 
 1 χάριν Ρ sed αρι in ras m4 3 ὦ βασιλεῦ ΒΜ edd
7 ἀμυνομένας Va 10 μάτην inserui auctore Re 11 ἐποί-
ησεν Α 16 ὃ Α ὅ IBMV Bong 17 ὢν om ΒΜ Bong
21 ἁπάντων Ι | εἶναι τοῦτον V 23 παῖγμα Bong