καὶ οὐκ ἂν ἦν πάνυ δεινόν, 
εἰ τὴν φωνὴν ἀδικῶν ἐν τοῖς ἄλλοις ἐτίμα τὸ δίκαιον,
ἀλλὰ τίς μὲν λοιμὸς ὅσους οὗτος Φοινίκων ἀπήνεγκ·ε;
τίνος δὲ οὐ λοιμοῦ δεινότερος τῇ Παλαιστίνῃ κατέστη;
ἡ δὲ πλειόνων ἐθνῶν ἀρχὴ ποίων οὐκ ἐγένετο βαρυ-
τἐρα πολέμων; ὢ πόσον αἱμα τὴν γῆν ἔχρωσεν; ὢ πόσα 
ξίφη δι’ αὐχένων ἔδραμεν; ὤ πόσοι τάφοι τοῖς ἀρχαίοις
προσετέθησαν; ὢ πληγῶν θανάτους τε ἐργαζομένων
καὶ οὐδὲ νῦν] παυομένων. ὢ πληγῶν ἃς ἐπεῖδεν
Ἥλιος διὰ παντὸς τοῦ τῆς ἡμέρας μέτρου. ὢ φυγῶν.
ὢ δεσμῶν. ὢ παθημάτων τῶν μὲν παρόντων, τῶν δὲ 
ἐλπιζομένων, τῶν μὲν πιεζόντων, τῶν δὲ δειματούν-
των. ὢ λόγων ἀτιμίας. ὢ | τιμωμένης ἀμαθίας. R II 413 
ὢ χαρίτων ἀδίκων. ὢ πόλεων εἰς οὐδὲν δέον μετα-
πεποιημένων. ὢ βλάβης μὲν τῆς ἐν τοῖς καθαιρου-
μένοις, βλάβης δὲ τῆς ἐν τοῖς ποιουμένοις.