πόσῳ δ’ ἂν ἦν ἐκεῖνο κάλλιον ἐπιστομίσαι
τὸν ὀπτᾶτον ἀνελόντα τὰς βλασφημίας τῇ πρὸς ἡμᾶς
Θαλασσίου φιλίᾳ; εἰ δ’ οὖν καὶ σφόδρα ἐβούλετο
κλος ταὐτὰ φρονῶν Ὀπτάτῳ περὶ τούτου φανῆναι,
ταὐτὰ φθέγξασθαι χρῆν ἐκείνῳ κἀν ταῖς μαχαίραις
 στῆναι. ὕβριζε μὲν γὰρ ἂν καὶ οὕτω ψευδόμενος, οὐ
μὴν ὡς νῦν γε. ὑβρίζων δὲ ἐκεῖνον οὐδ’ ἡμῶν ἀπεί-
χετο τῶν περὶ πλείστου τὸν Θαλάσσιον ποιουμένων. R II 412 40. | Οἶον ἄνθρωπον εἰς ἀρχὰς ἄγεις, ὦ βασι-
 23 ep. 857. Zos. IV 45. Cod. Theod. IV 4,2; XIV 17,10. C.
Ι. G. 8612 (= Anth. Pal. IX 682. cf. De antiq. Constant. p. 34) 
 1 καὶ ἡμῖν om Bong 2 δ’ οὐδαμοῦ] δ' μοῦ cum lacuna
3 litt Va | οὐδαμοῖ Re 3 αὐτὸν Ι 8 οὐδὲ Re οὐδ᾿ εἰ
libri Bong 12 εἴρηκεν Α | ὑπέλαβεν αὐτὸν ΙΒΜ Βong
14 τοῦτο V 16 περὶ Β 17 ἠβούλετο ΒΜ Bong 18 πέρι
τούτου om Β | τούτου scripsi e V τούτωι e τοῦτο τοῦτο corr A
τούτῳ CPVa Re τούτων ΙΜ Bong 20 ἂν om Β | οὕτως
AIMV Bong 21 δὲ] οὐδὲ V δ᾿ Re | ἐκείνου V 

 
λεῦ, λόγων μὲν ἄμοιρον ἀμφοτέρων, νόμους δὲ ἀντὶ
λόγων εἰπεῖν οὐκ ἔχοντα, οὐδὲ γὰρ τοῦτ’ ἔνι αὐτῷ,
δι’ ἡδονῶν δὲ καὶ τρυφῆς καὶ μέθης εἰς ἀνδρὸς ἡλι-
κίαν ἥκοντα οὐ δυνηθέντα πεισθῆναι νομίζειν τὸ
σολ.ικίζειν κακόν.