XLII. ΥΠΕΡ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ. R II 388 ὑβρισθέντι φίλῳ καὶ κωλυθέντι τυχεῖν ὧν
εἰκότως ἂν ἐτετυχήκει πρὸ πολλῶν τῶν μετεχόντων,
ἥκω βοηθήσων, ὦ βασιλεῦ, τό τε τῆς φιλίας δίκαιον
 αἰδούμενος καὶ ἅμα μὴ σύ μου τῆς σιωπῆς καταγνῷς
φοβούμενος. ἐλογίζου γὰρ ἄν, τίς ἂν εἴην πρὸς τοὺς
ἄλλους ἐγὼ τὸν τρόπον ὁ περὶ τὸν τοιοῦτον ὀλιγωρίᾳ
κεχρημένος.