καὶ μηδεὶς εἴπῃ·
τί δαί; τοῦτο δεινὸν εἶναι τὸν μετὰ σὲ περὶ 
τῶν αὐτῶν ἐροῦντα; οὐ γὰρ περὶ τούτου νῦν ὁ
λόγος, ἀλλ’ εἰ τὰς συνθήκας εἶναι κυρίας ἔδει. ὡς δὲ
 2 δ’ Re | ἐκείνου I sed ἔκει in ras m2 4 γινομένων V |
μὲν om I Bong 8 εἴπῃς CPa 13 σὺ Pa 16 εἰ Ρ sed
ει in ras m4 17 ποιήσωμεν PaIV Bong 22 μήτε μητε Ι2 
 23 εἰπὼν om Bong | ῥητορεύειν CPa 25 δὲ CPa V
27 ἴδει κυρίας εἶναι CPa | δ’ Re 

 
 R II 373 ἐκινήθησαν, ἐπιδεῖξαι | ῥᾴδιον. ἡμέραις γὰρ οὐ
πολλαῖς ὕστερον ἐλθὼν ἐσπέρας ὡς ἐμὲ βούλεσθαί
τινα ποιητὴν ἔλεγες ἐν θεάτρῳ τὸν σὸν ἀδελφὸν
βεῖν προσθέντα τούτῳ τὸ μετ’ ἐμέ, τὸν δ’ ἐπαινέσαι
 τὴν προσθήκην. ἐν τούτῳ δὲ ἄρα ἦν τὸ μὴ τὰς συν-
θήκας μένειν, ἐν αἷς ἦν τὸ μετ’ ἐμὲ μηδένα, πρότερον
δὲ οὐκ ἐκώλυον. τούτων εἰρημένων αὐτὸς μὲν ἐπὶ
προφάσεις πεπλασμένας καταφεύγων ἐσίγων, ἔπραττον
δὲ τὸ τὸν ποιητὴν εἰπεῖν, καὶ εἶπε.