τί δ’; εἰ
δυοῖν στρατηγοῖν ἅτερος μὲν εὔνους εἴη τοῖς ἐκπέμ-
ψασιν, ὁ δ’ ἕτερος ἐπ’ αὐτοῖς λαβὼν προδιδόναι μέλλοι
 καὶ τοῦτο ὁ βελτίων αἴσθοιτο, τί τοῦτον ἀξιώσεις τὸν
ἀμείνω ποιεῖν; ἃ κἀκεῖνος ἐβεβούλευτο καὶ προδιδόναι;
καὶ τί ἄν ὕστερον ἔσωζε κρινόμενον; ἦ τὸ τὴν ἐσομέ-
νην ὑπ’ ἐκείνου προδοσίαν αὐτὸν ἁρπάσαι; 17. Καὶ τὰ μὲν ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου τοιοῦτον ὄντα
 R II 372 σε φίλον ἐμοὶ δείκνυσιν. ἄκουε | δὴ καὶ δευτἐ-
 7 καταγιγνώσκεις? 8 τίς Ι 10 δὲ Re | ἡμῶν Bong
μὴ δ’ APIV 11 ὀφείλειν Ι sed ειν ex η corr m2 | βούλοιο Re
14 ἂν post πάντως inser Re delevi 16 ἕξοντες Ι sed
ντες in ras m2 19 δὲ Re | μέλλει CPa 20 τοῦτον Ρ sed
ν eras τοῦτο· Ι sed · in ras m2 21 ἐβουλεύετο Bong
22 ἦ scripsi ἢ libri edd sed „ἢ aut delendum aut accipiendum
τοιοῦτον ἐμοὶ
pro μῶν num“ a Re 24 τοιαῦτα Pa τοιούτου V 25 ἐμὴν 

 
ρων ἐν οἷς ὑφ’ ὑμῶν ὕβρισμαι σοῦ μὲν κελεύοντος,
τοῦ δὲ ἀδελφοῦ πειθομένου. λόγον ἐγκώμιον ἐκείνου
σύ τε κἀκεῖνος ᾑτεῖτε δεήσεσιν ἰσχυροτέραις τῶν ὑπὲρ
ἄρτου γιγνομένων. ἐμοὶ δὲ ἐξῆν μὲν εἰπεῖν, ὅτι ζήτει
τὰ τοιαῦτα, Δομέτιε, παρ᾿ ἐκείνων οἷς δὴ τοὺς 
παῖδας παρέδωκας. παρέδωκας δὲ κρείττους,
οἶμαι, καὶ τεχνικωτέρους ἡγούμενος. οὐ γὰρ
ἂν χείρους εἴποις. πάντων οὖν ἀτοπώτατον
ἐν μὲν τῇ βουλῇ τῇ περὶ τῶν υἱέων Αἴγυπτον
καὶ Φοινίκην θαυμάζειν, ἐν δὲ ἐπαίνων ἐπι- 
θυμίᾳ παρ᾿ ἄλλον καταφεύγειν.