τί δ’; εἰ δυοῖν στρατηγοῖν ἅτερος μὲν εὔνους εἴη τοῖς ἐκπέμ- ψασιν, ὁ δ’ ἕτερος ἐπ’ αὐτοῖς λαβὼν προδιδόναι μέλλοι καὶ τοῦτο ὁ βελτίων αἴσθοιτο, τί τοῦτον ἀξιώσεις τὸν ἀμείνω ποιεῖν; ἃ κἀκεῖνος ἐβεβούλευτο καὶ προδιδόναι; καὶ τί ἄν ὕστερον ἔσωζε κρινόμενον; ἦ τὸ τὴν ἐσομέ- νην ὑπ’ ἐκείνου προδοσίαν αὐτὸν ἁρπάσαι; 17. Καὶ τὰ μὲν ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου τοιοῦτον ὄντα R II 372 σε φίλον ἐμοὶ δείκνυσιν. ἄκουε | δὴ καὶ δευτἐ- 7 καταγιγνώσκεις? 8 τίς Ι 10 δὲ Re | ἡμῶν Bong μὴ δ’ APIV 11 ὀφείλειν Ι sed ειν ex η corr m2 | βούλοιο Re 14 ἂν post πάντως inser Re delevi 16 ἕξοντες Ι sed ντες in ras m2 19 δὲ Re | μέλλει CPa 20 τοῦτον Ρ sed ν eras τοῦτο· Ι sed · in ras m2 21 ἐβουλεύετο Bong 22 ἦ scripsi ἢ libri edd sed „ἢ aut delendum aut accipiendum τοιοῦτον ἐμοὶ pro μῶν num“ a Re 24 τοιαῦτα Pa τοιούτου V 25 ἐμὴν ρων ἐν οἷς ὑφ’ ὑμῶν ὕβρισμαι σοῦ μὲν κελεύοντος, τοῦ δὲ ἀδελφοῦ πειθομένου. λόγον ἐγκώμιον ἐκείνου σύ τε κἀκεῖνος ᾑτεῖτε δεήσεσιν ἰσχυροτέραις τῶν ὑπὲρ ἄρτου γιγνομένων. ἐμοὶ δὲ ἐξῆν μὲν εἰπεῖν, ὅτι ζήτει τὰ τοιαῦτα, Δομέτιε, παρ᾿ ἐκείνων οἷς δὴ τοὺς παῖδας παρέδωκας. παρέδωκας δὲ κρείττους, οἶμαι, καὶ τεχνικωτέρους ἡγούμενος. οὐ γὰρ ἂν χείρους εἴποις. πάντων οὖν ἀτοπώτατον ἐν μὲν τῇ βουλῇ τῇ περὶ τῶν υἱέων Αἴγυπτον καὶ Φοινίκην θαυμάζειν, ἐν δὲ ἐπαίνων ἐπι- θυμίᾳ παρ᾿ ἄλλον καταφεύγειν. ταῦτ᾿ ἦν μὲν εἰπεῖν, οὐ μὴν εἴρηται, ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον σιωπήσας ἀπῆλθον, σοῦ δ’ εἰς τὴν οἰκίαν μοι βαδίζοντος καὶ τί τῶν πάντων οὐ ποιοῦντος καὶ ταῦτα πολλάκις καὶ τοὺς μάλιστά μοι συνήθεις προσλαμβάνοντος συμμά- χοῦς κἀκείνων οὐκ οἴσειν λεγόντων, εἰ φύγοιμι τὴν χάριν, ὑπὸ τοσούτων τοίνυν ἑλκόμενος ποιήσω μέν, ἔφην, τὸν λόγον τῆς Τύχης συναγωνιζομένης καὶ ἐρῶ γε τῆς αὐτῆς καὶ τοῦτο παρεχούσης, ἀλλ᾿ ὅπως, ἔφην, Εὐμόλπιε, μὴ μετ᾿ ἐμέ τις ἐπὶ τοῖς ἴσοις ἕξει τὸν σὸν ἀδελφὸν μήτε ῥήτωρ μήτε ποιητής. ταῦτα ἀκούσας ἀπώμοσας πρότερον εἰπὼν ῥητορεύσειν τοὺς λίθους ἢ τοῦτο ἔσεσθαι. καὶ τοιαῦτα συνθέμενοι διελύθημεν. καὶ μηδεὶς εἴπῃ· τί δαί; τοῦτο δεινὸν εἶναι τὸν μετὰ σὲ περὶ τῶν αὐτῶν ἐροῦντα; οὐ γὰρ περὶ τούτου νῦν ὁ λόγος, ἀλλ’ εἰ τὰς συνθήκας εἶναι κυρίας ἔδει. ὡς δὲ 2 δ’ Re | ἐκείνου I sed ἔκει in ras m2 4 γινομένων V | μὲν om I Bong 8 εἴπῃς CPa 13 σὺ Pa 16 εἰ Ρ sed ει in ras m4 17 ποιήσωμεν PaIV Bong 22 μήτε μητε Ι2 23 εἰπὼν om Bong | ῥητορεύειν CPa 25 δὲ CPa V 27 ἴδει κυρίας εἶναι CPa | δ’ Re R II 373 ἐκινήθησαν, ἐπιδεῖξαι | ῥᾴδιον. ἡμέραις γὰρ οὐ πολλαῖς ὕστερον ἐλθὼν ἐσπέρας ὡς ἐμὲ βούλεσθαί τινα ποιητὴν ἔλεγες ἐν θεάτρῳ τὸν σὸν ἀδελφὸν βεῖν προσθέντα τούτῳ τὸ μετ’ ἐμέ, τὸν δ’ ἐπαινέσαι τὴν προσθήκην. ἐν τούτῳ δὲ ἄρα ἦν τὸ μὴ τὰς συν- θήκας μένειν, ἐν αἷς ἦν τὸ μετ’ ἐμὲ μηδένα, πρότερον δὲ οὐκ ἐκώλυον. τούτων εἰρημένων αὐτὸς μὲν ἐπὶ προφάσεις πεπλασμένας καταφεύγων ἐσίγων, ἔπραττον δὲ τὸ τὸν ποιητὴν εἰπεῖν, καὶ εἶπε. τί οὖν ἐν- ταῦθα ἀδικεῖς; τὸ τὰς συνθήκας ἀνελεῖν. ἀνῄρεις δὲ οὐ μεμφόμενος τὸν ἀδελφὸν οὐδὲ κατέχων οὐδὲ κω- λύων. εἰ μὲν γὰρ ἠγνόει τὰς ὁμολογίας, ὁ μὴ διδάξας αἴτιος, σὲ δ’ εἶναι τὸν διδάσκοντα ἔδει· εἰ δ’ ἠπί- R II 374 στάτο, δείσας τὰς σὰς βοὰς τὰς | ὑπὲρ τῶν συν- θηκῶν εἶναι δίκαιος ἦν ἐν οἷς αὐτὸν εἶναι χρῆν, ὅτι πάντας ἐφ’ ἡμᾶς αὐτοὺς ἀνθρώπους, ἀδελφέ, κινήσομεν ὡς οὐκ εἰδότες αἰδεῖσθαι συνθήκας. τούτων οὐδὲν Εὐμόλπιος ὁ καλὸς εἶπε πρὸς τὸν φόν, πρὸς ἡμᾶς μέντοι τὰ πρὸς τὸν ποιητὴν εἰρημένα τἀδελφῷ καὶ ἔλεγεν οὐ συγκαλυψάμενος, ἀλλ’ ἀνα- πεπταμένοις τοῖς ὄμμασι καὶ οὐκ ἐνόμισεν αὐτὸς τὰς συνθήκας ἕλκειν τῶν ἱματίων λαβομένας οὐδ’ οἷον ἐμφράττειν τὸ στόμα. εἶεν. ἔξοδος ἐπὶ τούτοις τοῦ τῶν ἐπῶν ἀκηκοότος καὶ διατριβὴ καθ’ ἑκάστην πόλιν καὶ προσδοκία καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τέλος ἕξειν 23 Dem. p. a 406,5. cf. ad p. 4 προθέντα Bong | τόν Ρ sed in ras, Ι 5 et 7 δ’ Re 7 num τούτων <δὲ> α ? 9 εἶπεν Α 10 ἀδικεῖς, Bong | τὸ V sed ὁ ex ῶ corr m2 τῷ Bong 13 δὲ (1) Re 15 εἶναι (2) om Ρα 16 αὐτοὶ Re 18 εἶπεν Α 21 ὄμμασιν Α | αὐτὸς scripsi e V αὐτὸν reliqui libri edd 22 λαβόμενος in λαβομένας corr Pa 23 εἶ ἕν Α αὐτῷ τὴν ἀρχήν. οὐ μὴν οὕτω τὸ πρᾶγμα ἐξέβη, ἀλλ’ ἐπανῄει πάλιν μετὰ τῶν σκευῶν ἁπάντων μεθ’ ὧνπερ ἀπεληλύθει. κἀνταῦθα δεήσεις ὑπὲρ τῶν γεγραμμέ- νων, ὅπως εἰς μέσον ἔλθοι καὶ φανείη τῇ πόλει, λαὶ μὲν παρὰ σοῦ, πολλαὶ δὲ παρ’ ἐκείνου, σὺ δ’ ἡμῶν καὶ μετὰ δακρύων ἐδέου μὴ καταχέαι με πολλὴν τοῦ γένους ὑμῶν ἀτιμίαν. ἀτιμίαν γὰρ ἔσεσθαι σαφῆ τ·ὸ μὴ | τυχόντα τῶν παρ’ ἐμοῦ τὸν σὸν ἀδελφὸν εἰς R II 375 τὴν Αἴγυπτον ἐλθεῖν ἀφορμήν τε λόγων ρων τοῖς φθονοῦσι τούτῳ παρέξειν.