ΧΧΧIΧ. ΑΝΤΙΟΧΩΙ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ. R II 353 ἡγοῦμαι προσήκειν οὐ τοῖς πενθοῦσι μόνον ἢ παῖδας ἢ γυναῖκας ἢ γονέας ἤ τινας ἄλλους λόγους ποιεῖν ἔχοντας παραμυθίαν, ἀλλὰ καὶ οἷς ἀπ’ ἄλλων τινῶν αἰ λῦπαι. εἰ γὰρ δὴ τοῖς λυπουμένοις βοηθη- τέον, καὶ τούτοις κἀκείνοις ἄξιον, ὥσπερ αὖ καὶ τοὺς ἰατροὺς ὁρῶμεν ἅπασι τραύμασιν ἀπὸ φαρμάκων ἀμύ- νοντας. ἐγὼ δὲ οἶδα καὶ μείζους λύπας ἐξ ἑτέρων ἐγγενομένας τισὶν ἢ θανάτων, ὥστ’ ἔκ γε τῶν δικαίων ἢ μᾶλλον ἐκείνων παραμυθητέον τούτους ἢ οὐχ ἧττόν C = Codex Chisianus Pa = Patmius 471 Α = Monacensis gr. 483 (Augustanus) Ρ = Palatinus gr. 282 U = Urbinas gr. 126 Ι = Marcianus append. XCI 2 V = Vindobonensis phil. gr. XCIII 9 Cf. p. a 269,9. Lys. pro Arist. bon. § 9 p. 618,1 1 μα α Α, τοῦ αὐτοῦ V ante ἀντιόχωι τοῦ πρὸς κατὰ μιξιδήμου: λόγ. τ(??) Macar. Chrys. fol. 90 | παραμυθητική C λόγος τριακοστὸς δεύτερος post παραμυθητικός V rubr, Λόγος ΚΘ' Pa, μα' C sed νβ' in marg m. recent λόγος λε' in marg I3 5 λῦπαι scripsi ex Ι λύπαι reliqui libri edd 6 οὖν V 9 ἐκγενομένας Ι Bong ἐγγινομένας V 10 ἢ (1) om V γε, εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. ἐγὼ τοίνυν σὲ κατιδών, Ἀντίοχε, λύπῃ μεγάλῃ κατειλημμένον καὶ πολλῷ πόνῳ κατέχοντα σαυτὸν τὸ μὴ δακρύειν διὰ τὸ Μιξίδημον τῷ δεῖνι μὲν διδασκάλῳ συμμαχεῖν, τοῖς σοῖς δὲ ἐναν- τιοῦσθαι, ταυτηνί σοι προσοίσω τὴν παραμυθίαν, ἤν πως ἄρα πεισθῇς, ὅτι σοὶ μὲν τὸ πολεμεῖσθαι κέρδος, ἐκείνῳ δὲ ἡ συμμαχία ζημία. 3. Τίς οὖν τῶν ἁπάντων οὐκ οἶδεν, ὅτι τὸ μὲν ἀγαθοὺς φίλους | ἔχειν ἀγαθὸν τοῖς ἔχουσι, τὸ δὲ R II 354 πονηροὺς κακόν; ἱκανὸν γὰρ εἰς ἀπόδειξιν τοῦτο τοῦ κακὸν εἶναι τὸν ἔχοντα. αὐτίκα οἱ τοῖς ὀρχησταῖς ὑπᾴδοντες οὗτοι μετὰ γυναικῶν δή τινων οὐδὲν αὐ- τῶν ἐκείνων τῶν γυναικῶν διαφέροντες ἥδιστα μὲν ἂν σοὶ φίλοι καὶ εἶεν καὶ δοκοῖεν καὶ συνεῖεν καὶ συσσιτοῖεν καὶ παραπέμποιεν ὅποι ποτὲ ἴοις, ἀλλὰ σύ γε τοῦτο καὶ φύγοις ἂν καὶ φοβηθείης καὶ οὐδ’ ἂν μετὰ μυρίων δέξαιο ταλάντων. καὶ νῦν τοίνυν μὴ τοῦτο σκόπει μόνον, ὅτι τὰ τοῦ δεῖνος Μιξίδημος ᾕρηται μηδ’ ὅτι πολλὰς οἰκίας ἐπιὼν παρὰ γυναιξὶ χήραις εὐλογεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ τίς ὢν ὁ Μιξίδημος ταῦτα ποιεῖ. οὕτω γὰρ ἂν εὔξαιο τοῖς θεοῖς καὶ προστιθέναι τοῖς νῦν αὐτὸν καὶ πλείους καὶ μείζους περὶ ἐκείνου ποιεῖσθαι τοὺς ἐπαίνους. ὁρῶ δὲ οὐδὲ αὐτὸν ἐκεῖνον πάνυ τι χαίροντα τοῖς παρὰ 3 Plat. Phaed. p. 117 C 3 δακρύων I Bong 5 ταυτηνί scripsi e V ταυτί CA sed in hoc in ταύτην corr m. rec. ταύτην reliqui libri edd 8 τὸ μὲν — 11 ἔχοντα citat Macar I. I. praemisso titulo (p. 266,1) 12 „malim αὑτοί“ Re 13 ἥδιστοι Pa I Bong 14 καὶ συνεῖεν om Bong 16 γε καὶ τοῦτο Pa 19 αἴρεται Bong 22 αὐτῶ V 24 τοι V τούτου πάλαι δὴ τὰ τοῦδε εἰδότα. εἰ δ’ οὖν καὶ μέγα τι τοῦτο ποιοῖτο, μὴ σύ γε τούτῳ ταράττου μηδ’ οἴου παρὰ τοῦτο χεῖρον ἕξειν σοι τὰ πράγματα. Μιξί- δημος γὰρ οὑτοσὶ τοῦ μὲν εἶναι κακὸς ἐκ παιδὸς ἤρ- ξατο, χρηστὸς δὲ οὐδαμοῦ γενόμενος οὐδὲ ὀλίγας ρας μετὰ τῆς ἐσχάτης κακίας εἰς γῆρας ἧκεν. ἔσχε μὲν ἀπὸ τοῦ σώματος πρόσοδον ἐν Αἰγύπτῳ καλῶν αὐτὸς ἐφ’ ἑαυτὸν τοὺς δοῦναι δυναμένους, ἔσχε δὲ ἐν Παλαιστίνῃ, καὶ πρὸς τοῦτο οὐκ ἦν τὸ γένειον κώλυμα. R II 355 | <τοῦ εἰπεῖν> δὲ δίκας ἁψάμενος τοῦ τὰ αὐτὰ κερ- δαίνειν οὐκ ἔληξεν, ἀλλ’ ἦν αὐτῷ διχόθεν μισθοφορεῖν, τὰ μὲν ἄνωθεν, τὰ δὲ κάτωθεν τῶν στρατιωτῶν τοὺς μὲν δεχομένῳ, τοὺς δὲ καὶ βιαζομένῳ. καὶ λέγων μὲν οὐδενὸς ἦν βελτίων, τὸ δύνασθαι δὲ ἑτέρου μᾶλλον ἦν ἐξ ὧν ἔφην αὐτῷ. ἀρχὰς τοίνυν ὅπως μὲν ἔλα- βεν, ἀφίημι· λαβὼν δὲ οὐδ’ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ σχήματος ἐδυνήθη σωφρονεῖν, ἀλλ’ ὁ μὲν κῆρυξ καὶ στρατεία καὶ ζώνη καὶ ξίφος καὶ τὸ δικάζειν ὑπῆρχεν, ὁ δὲ οὐδὲ ἐν τούτοις ἀνὴρ ἐδυνήθη γενέσθαι, ἀλλ’ ἦν νος ὁ φοιτῶν καὶ συνδικῶν, συγχέων τὰ τῆς Ἀφρο- δίτης νόμιμα, τεχθεὶς μὲν ἀνήρ, τούτῳ δὲ προσθεὶς θάτερον, καὶ πολλοὺς μὲν καταισχύνας, πλείοσι δὲ ὑποσχὼν ἑαυτόν. 1 τοῦδε] τούτου CPa 2 τοῦτο CP sed in hoc ~ et ὁ (2) in ras m2 | ταράττου] παρά του πάλαι δὴ τὰ τοῦδε εἰδότα C παρὰ τούτου Ρ 3 τοῦτο Ρ sed ου in ras m2 8 αὐτὸν Ι 1 τοῦ εἰπεῖν inserui om libri in lacuna (9 fere litt C. 7 Α, 8 Ρ, 10—12 α U, 6 I, 18 V) τὰς inser Bong aut τὰς δίκας aut τῶν δικῶν ἁψάμενος legendum coni Re Anim, in editione „convenientius inquit videtur τοῦ λέγειν suppleri“ a δὲ om CPaP δὲ δίκας om V 16 οὐδ’ scripsi e V οὐχ reliqui libri edd 17 κήρυξ Pa V cf. t. II 558,10 | „malim στρατιά“ Re 21 τοῦτο Ι | δὲ om C 23 ἑαυτῶ U 7. Ἀλγεῖς οὖν, εἴ σοι τοιοῦτός ἐστι πολέμιος; ἀλ- γεῖν μὲν οὖν ἐχρῆν, εἴ σοι φίλος ἦν ἄνθρωπος ὃς ἄνευ τῶν εἰρημένων ἐν τῷ ψεύδεσθαι καὶ ἐπιορκεῖν καὶ τοὺς αὐτοὺς θεοὺς τιμᾶν τε καὶ ὑβρίζειν ἅπαντα διεξῆλθε τὸν χρόνον τοὺς αὐτοὺς τήμερον μὲν εἶναι μεγάλους λέγων, αὔριον δὲ οὐδέν, ἐπὶ ψυχρὰς σεις καταφεύγων, ὡς δὴ οὐχ ἑκὼν ἀσεβῶν. ὁ δὲ πᾶν ἂν ἐπὶ κολακείᾳ δράσειεν. ἐπειδὴ γὰρ ζητεῖ μὲν δύ- νασθαι, τοῦτο δὲ ἐκ τῶν δικαίων οὐκ ἔχει, τῷ πάντα τρόπον κολακεύειν πειρᾶταί τις εἶναι.