προσῆλθε πρῴην τινὶ τῶν καλῶν καὶ ἐπειρᾶτο πείθειν, ὁ δὲ ἀπεπήδησεν. οὗτος δὲ ἐπελθὼν εἷλκέ τε λαβόμενος καὶ ἐπάταξε. τῶν δὴ τῷ νέῳ συγγενῶν πυθομένων τὴν τόλμαν καὶ ὄντων ἰσχυρῶν τε καὶ οὐκ ὀλίγων περιστάντων τε καὶ ταῖς χερσὶν | ἐπ’ αὐτὸν χρησαμένων μαθὼν ὁ χρηστὸς πατὴρ R II 347 οὔτε τούτων κατεβόησεν ὡς ἀδικούντων οὔτε ἐκεῖνον ἐκόλασεν ὡς ἐπὶ πονηροῖς ἔργοις. καίτοι χρῆν ἢ των κατηγορεῖν ὡς ἐπὶ πληγαῖς οὐ δικαίαις ἢ προστι- θέναι τῇ παρὰ τούτων δίκῃ τὴν παρὰ τοῦ πατρός. νῦν δὲ τοῖς μὲν οὐδὲν ἐμέμψατο, τὸν δὲ παρε- μυθήσατο τὸν ἐν αὐταῖς ταῖς πληγαῖς κατ’ ἐμοῦ πολ- Λὰς βλασφημίας ἀφέντα τοῦ μηδὲν τῶν πραττομένων 1 πράως ΡΙΒ 3 ταὐτὰ Re ταῦτα libri Bong ἐγκα- λεῖς Ι Bong 8 αὑτὸν (1) Ρα 12 ἔχει CV 14 πρώην ΡΙΒ 16 τοῦ νέου Ρα at cf. t. II 451,17 R 19 καλὸς Bong 21 ἐκόλα σεν cum ras 3 litt V 23 παρὰ (1) om CPa V 24 τὸν Ρ sed add m3 εἰδότος. ἀντὶ γὰρ τοῦ μισεῖν αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον, ἢ οἷόν τ’ οὐ χαλεπῆναί τινας ὑπὲρ τοιούτων; ἐπ’ ἐμὲ τὴν ὀργὴν ἦγεν. ἦν δ’ αἴτιος οὔτ’ ἐγὼ τῶν πληγῶν οὔθ’ οἱ πλήττοντες, ἀλλ’ ὁ γενέσθαι τὰς πληγὰς ἀναγ- κάσας. ἦν δ’ οὗτος ὁ τὴν εἰς τὰ τοιαῦτα δεδωκὼς ἐξουσίαν πατήρ. ἔδωκε δέ, ὅπως πράττοιμι χεῖρον τῇ διὰ τῶν τοῦ ’κείνου παιδὸς τολμημάτων αἰσχύνῃ. 13. Οὕτω με δι’ ἀμφοῖν, αὑτοῦ τε καὶ τοῦ παιδός, ἠδίκει πεπαιδευμένος ἐν τῷ γεγεννηκότι λῆρον καὶ φλυαρίαν ἡγεῖσθαι τὴν τοῦ δικαίου τάξιν. ἔστι γὰρ ἡμῖν ὁ γενναῖος Σιλβανὸς πατραλοίας, ὡς μέν φασί τινες, καὶ τῇ δεξιᾷ κατὰ τοῦ μεταφρένου χρησάμενος, R II 348 ὡς δ’ ἅπαντες ὁμολογοῦσι, λύπαις πολλαῖς | πιέ- σας, ἄκυρον μὲν τῶν ἔνδον καταστήσας, εἰς γῆν δὲ βλέπειν ἀπειλαῖς ἀναγκάσας οὐκ ἐῶν ἀναπνεῦσαι κα- θαρῶς οὐδὲ τοῦ πάντως τι λήψεσθαι κακὸν ἔξω γενέσθαι φόβου. ὁ μὲν ἀπηλλάττετο τῶν συνου- σιῶν καμὼν πρεσβύτης ἐπὶ τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς ἐπι- κουρίαν, ὁ δ’ αὖ κλείσας τὰς θύρας τὴν κλεῖν ἔχων αὐτὸς ἐν ἄλλοις διέτριβεν, ὁ δ’ ἐκάθητο περὶ τὴν μακα δακρύειν μὲν οὐ τολμῶν ὡς οὐκ ὄν ἀσφαλές, εἰ 9 ἐν τῷ γεγεννηκότι] ἰσοδύναμον διὰ τοῦ γεγεννηκότος. νῦν δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς θείοις ἀπαντᾷ· ἱσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι θεῷ (= Paul. ep. ad Philipp. 4,13) ἤτοι διὰ τοῦ ἐνδυναμοῦν- τος V2 2 ἢ οἷόν τ’ οὐ scripsi οἷον τοῦ CPa A sed in hoc γρ υἱὸν in marg, Ι edd υἱὸν τοῦ Ρ sed ἐν [ἄλλῳ?] α οἷο[ν] το[ῦ] m3, B Va οἷον V οὐδὲ γὰρ οἷόν τ’ οὐ Re Anim 4 οἱ inser P 3 5 ἢν Ι 7 τῶν om V | κείνου Ρ sed ’ eras 8 αὑτοῦ Ρ sed ’ in ras m3 αὐτοῦ IB Va 11 πατραλλοίας ΡαΙΒ 12 καὶ om Pa a 19 et 20 ὃ Α ὅ PaP sed in add m3, ΙΒ Bong 19 αὖ scripsi e Pa ἂν reliqui libri edd 20 δ’ in ras Ρ2 | παρὰ Cobet Coll. 132, at cf. t. II 425,5 R Σιλβανὸς πύθοιτο, στένων δὲ ἀδακρυτί, τοῖς θεοῖς εὐχόμενος ἐλθεῖν ποτε τὸν ἐπιτρέψοντα ἄρτου καὶ οἴνου θιγεῖν. τῷ δὲ πικρὰ καὶ ταῦτα ἦν οὔτ’ ἐρωτω- μἐνῳ τι παρὰ τοῦ παιδὸς εἶτέ τι πύθοιτο, μάτην τοῦτο ποιοῦντι. οὐ γὰρ ἦν ὅ τι ἂν ἤκουεν. ἠπείγετό τε ἡ τράπεζα τῇ μετὰ σιγῆς ὀργῇ καὶ βλέμματι χαλεπῷ καὶ νεύμασι πρὸς τοὺς διακόνους ἀγρίοις. δῆλός τε ἦν ἅπασιν οἷς ἔπραττε τῆς τοῦ γέροντος τελευτῆς ἐπι- θυμῶν. καὶ τοῦτο ἐδείχθη σαφέστερον ἔν τε τῷ τρόπῳ τῆς τελευτῆς καὶ ἐπειδὴ ᾤχετο. προσπεσόντος γὰρ αὐτῷ κώματός τινος ἐξαίφνης ποιοῦντι πρὸς τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τοῦ θρόνου τὰ εἰωθότα, ὥστ’ ἀγγνοῆσαι μὲν αὐτὸν ἐκεῖνον καὶ ὅπου ποτὲ εἴη, κομισθῆναι δὲ οἴκαδε δι’ ἀγνοίας ἁπάντων καὶ μειζόνων καὶ ἐλαττό- νων καὶ εἶναι θέαμα δεινὸν καὶ ἐλεεινὸν πληττομένων τὰς ψυχὰς τῶν ὅστις ὁ φερόμενος εἴη πυνθανομένων, καὶ γὰρ ἐκίνει τὴν δεξιὰν ὁ χρηστὸς ἐκεῖνος καὶ πάντα ἀγαθός, | ὡς τότε ἔτυχεν αὐτῇ συνεργῷ πρὸς τὴν R II 349 διδασκαλίαν χρώμενος, καὶ ᾔδει μὲν οὐδὲ τοῦτο, ἐκίνει δὲ ὅμως, καὶ ᾤετο δή τι πρὸς τοὺς ἑταίρους λέγειν λέγων οὐδέν, ἐφ’ ᾧ δὴ πλεῖστα ἔρρει δάκρυα καὶ τῶν ὁρώντων καὶ τῶν ἀκουόντων καὶ οἱ μὲν οὐδὲ ἐδείπνη- σαν, οἱ δὲ οὐκ ἄνευ θρήνου, τότε τοίνυν ὁ παῖς ὁ κληρονόμος ὁ πολλοὺς μὲν εἰς ἑαυτὸν ἐκείνου πόνους ἀνηλωκώς, πολλοὺς δὲ πολλῶν ἄλλων δι’ ἐκεῖνον, ὁ 3 θιγεῖν libri edd cf. t. Ι 127,18 | τῷδ’ Ρ sed ~ m3 et δ’ in ras m2 4 τί (1) IV 6 βλέμματι] νεύματι Β 8 ἢν om V 11 κώματός Re κύματος libri Bong 12 ἀπὸ τοῦ θρόνου om Bong 17 ἐκεῖνος Ρ sed εκ in ras m2 19 ἴδει V | τοῦτ’ ΑΡ τότ’ Β 20 ἑτέρους B Va 25 ἐκεῖνον ex ἐκείνων corr P4 τῆς τοῦ πατρὸς πρᾳότητος εἰς τὴν αὐτοῦ γε ἐκείνου παροινίαν ἀπολελαυκὼς εἰπόντος ὧν ἔπασχεν οὐδὲν πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οὗτος οὖν παρὼν καὶ ὁρῶν ἐγγύθεν ἀκριβῶς τὴν συμφορὰν οὐκ ἐστέναξεν, οὐκ ᾤμωξεν, οὐδὲν ὧν ἐν τοιούτοις δρᾶσαι προσῆκεν ἐποί- ησεν ἄνθρωπος ἐν μέσῳ τοσούτων δακρύων, οὐδεὶς γὰρ ἦν ὃς οὐ τοῦτο ἔπασχε τήν τε ἀρετὴν ἐννοῶν τοῦ κειμένου καὶ τὸ τὸν τοιοῦτον οὕτως ἀπιέναι, καὶ μά- λιστα δὴ τὸν θρῆνον ἐγειρούσης τῆς χειρός.