ταὐτὸ δ’ ἄν μοι δοκοῦσι παθεῖν, εἰ καὶ
 πλείους ταὐτὰ παθόντες ἐκείνῳ τῶν λεγομένων
όντες ἤκουον· τρωθῆναι γὰρ ἂν ὑφ’ ἑαυτῶν καὶ ὧν
ἑαυτοῖς συνῄδεσαν. ἴσμεν δὲ ταὐτὸ κἀν ταῖς ἐπι-
δείξεσι τῶν λόγων γιγνόμενον. ὁ μὲν γὰρ τὸν λόγον
ἐργαζόμενος δεηθεὶς τοιούτων τινῶν ἐμνήσθη, ὁ δέ
 5 cf. p. a 240,19 sq. 
 1 ἂν inser I 3 2 comma non post με, sed post εἰσόδους
Re | καταλύσαι I sed ’ e ~ corr m 3 | ἡμᾶς Α sed ας, ut videtur
ex ων corr, in ras ἡμῶν C ὑμᾶς Μο 3 διατί PIMo V
4 ὤιάν Α | ἐκεῖνον ἔφην Μο | ἀποδόσθαι Pa a et Cobet I. I.
tasse recte 5 οὐδὲ τὸ scripsi οὐδ’ εἰδ᾿ Pa) εἰ libri edd
„hic sine dubio u. ἐμνήσθην desiderratur“ a Re 7 ἐκεῖνον
Bong 8 ἀπαιτοῦμεν La ἀπαιτοῦμεν Re 10 ἴσα Ρ sed
in ras m3 | ἶσαι Μο 11 „malim αἱ νύκτες“ Re | ἴσα (bis) ΡΙ
sed ’ e ~ corr P 3 I 3 | „malim δ’ ἐκεχάρισθε“ Re κεχάρισθε
plusquamperfecti formam dixit Boissonadius Not. et Extr. XI
2, 154 12 ἦσαν τοῦ Μο 13 ταῦτα — 15 πλέους om Μο 
 14 δὲ Re | οἱ I Bong 16 ἂν om Μο 

 
τις εἰδὼς αὑτὸν ἐρυθριάσας κατέδυ τὴν μὲν γνώμην
οὐκ ἔχων τοῦ μνησθέντος αἰτιάσασθαι, τῷ ῥηθέντι δὲ
πεπληγμένος. ἀλλ’ οὐ πολεμεῖ τῷ σοφιστῇ καταβὰς
οὐδ’ ὑβρίσθαι φησὶν οὐδ’ ὀφείλειν αὐτὸν τῶν εἰρη-
μένων δίκην οὐδ’ εἰ τῶν λαλούντων ἦν αὐτῷ καὶ 
προσιόντων, ταῦτα οὐκέτι ἐποίει. σὺ δὲ ἀνέστης καὶ
ἀπεπήδησας, ὥσπερ αὐτὸς ὢν Ἐλπίδιος. εἰ δ’ ἀχθε-
σθῆναι φῄς οὐκ ἐν δίκῃ κακῶς ἀκηκοότος τοῦ φίλου,
χρῆν ἐλέγχειν καὶ ταύτῃ τῷ φίλῳ βοηθεῖν. ἀλλ’ οὐκ
ἐνῆν. πῶς γὰρ τῷ καὶ αὐτῷ φάσκοντι τοιοῦτόν τινα 
περὶ | αὐτοῦ δεδέχθαι λόγον; R II 325 17. Διὰ δὴ τῆς δεινῆς ταυτησὶ τιμωρίας ἴσθι διδάξας
ἡμᾶς, ὃς ἐν νεότητι γένοιο. τί δὴ καὶ βεβλάμμεθα ταύτῃ
τῇ δίκῃ, μόθοιμ' ἂν ἡδέως. οὔτε γὰρ χείρω μοι τὰ περὶ
τὴν τέχνην οὐκέτ’ εἰσιῶν ἐποίεις οὔθ’ ἡνίκα εἰσῄεις, βελ- 
τίω, ὃς εἰς φλυαρίαν μὲν οὐκ ὀλίγον κατανήλισκες τοῦ
χρόνου, ὂν δὲ λέγοντα κατελάμβανες νέον, ἀθυμεῖν
ἠνάγκαζες τῇ περὶ τὴν ἀκοὴν ὠμότητι.