ὥσπερ οὖν ἐκεῖνος εἰ τοῦτ’ ἐποίει, μαίνεσθαι τοῖς σωφρονοῦσιν ἔδοξεν ἄν, οὕτως ὑμεῖς πρὸς ἐμὲ περὶ μηνῶν λέγοντες. καὶ γὰρ οὐδ’ ἐκεῖνό | γ’ ἂν εἴποι τις, ὡς ἀπελθεῖν R II 270 μὲν οὐ παρῄνεσα, ἀπελθόντας δὲ ἐπῄνεσα. ἀλλὰ ποίᾳ μὲν οὐκ ἐχρησάμην ὀργῇ; ποίας δὲ οὐκ ἀφῆκα φωνάς; τίνας δὲ οὐκ ἐφθεγξάμην λόγους θανατώντων εἶναι λέγων καὶ παραπαιόντων τὴν μετανάστασιν καὶ τὰ μὲν οὐ δεινὰ δεδοικότων, τὰ δὲ δεινὰ θαρρούντων; ἃ καὶ τούτους, ὥσπερ ἑτέρους πολλούς, εἰκὸς ἦν ἀκη- κοέναι, ἀλλ’ ὅμως αὑτοὺς ἡγοῦντο βεβουλεῦσθαι βέλ- τίον. καὶ τοῦ γε μήποτ’ ἂν εἰπεῖν με χρῆναι 3 Il. ο 117 4 εἰσπραττόμενον] ἤτοι ἀπαιτούμενον· τὸ γὰρ εἰσπραττό- μενον ἀντὶ τοῦ ἀπαιτοῦντα ἅπαξ ἐδείχθη ἀδόκιμον· ἀντὶ δὲ τούτου πραττόμενον ἢ ἀπαιτοῦντα V2 cf. schol. ad p. 13,11. II 78,2; 526,10 1 αὐτῶν V | λῃστῶν ΙΜο 3 ἔκεισθον pro ἐκείσθην Liba- nium barbare scripsisse perperam dixit Cobetus Mnem. III 248 (Coll. 130) 4 signum interrogationis post εἶναι et εἴσπραξιν posuit Re 9 et 10 δ’ Re 10 φωνάς Pa Re τιμάς reliqui libri Mor qui ποίους — τόνους coni cf. t. II p. 319,10 R 11 δ’ Re 12 μετάστασιν Re quod correxit Cobetus Mnem. Ν. S. III 142 13 οὐ δεινὰ δεδοικότων scripsi ut coni Re Anim οὐ δεινὰ δεδιότων V δεδοικότων οὐ δεινὰ Pa δεδοικότων δεινὰ reliqui libri sed ordinem litteris β et α suprascriptis invertit I3, Mor δεδοικότων οὐ δεινὰ Re ἀδεᾶ δεδοικότων Cobet Coll. 130 | δὲ οὐ δεινὰ CAPIMo Mor οὐ del Re 14 πολλοὺς inser I3 16 μήτ’ ἂν A sed γρ μήποτ’ ἂν in marg μὴ πο τἂν Ι sed πο in ras m3 φεύγειν μάρτυρες οἷς αὐτοὶ πεποιήκασι γεγένηνται. μέλλοντες γὰρ ἐπ’ ἀγρὸν ἥξειν καὶ τοῦτο ἐγνωκότες πολλῇ τέχνῃ λαθόντες ᾤχοντο ἀπιόντες δράσαντες πρὶν εἰπεῖν ὃ δράσουσι, φοβούμενοι μὴ λόγων ἀκού- σῶσι κατεχόντων ἐχόντων ἐν ἑαυτοῖς εἰς τὸ πεῖσαι δύναμιν. 10. Τοῦ μὴ συνεῖναι τοίνυν αὑτοῖς αἴτιοι κατα- στάντες τὸν ὅτι τῶν παρ’ ἡμῶν αὑτοὺς ἀπεστέρησαν ἀχθόμενον τολμῶσιν αἰτιᾶσθαι τῶν αὑτοῖς δεδογμένων, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἑκὼν ἐλθὼν εἰς χωρίον ἄνυδρον εἶτ ἐπὶ κρήνην ἐλθὼν ἦς αὑτὸν ἡμέρας τινὰς ἐξέβαλεν, ἐγκαλοῖ τοῖς κρουνοῖς λέγων ὅσας οὐκ ἔπιεν ἡμέρας. οἱ δ’ ἂν εἴποιεν πρὸς αὐτόν· ἀλλὰ δι’ ἡμῶν γε τὸ ὕδωρ ἐφέρετο καὶ βουλόμενον πιεῖν οὐκ ἂν ἀπηλαύνομεν. πρὸς Δῖός, εἰ δ’ ἀφείς τις τὴν τῆς ἀκτῖνος μετέχουσαν γῆν ἥκων εἰς τὸ Κιμμερίων | R II 271 σκότος μῆνάς τινας ἐκεῖ διατρίψας ἐλθὼν ἐπὶ τὰ πρόσθεν ὧν ἑκὼν ἠτύχησεν, ᾐτιᾶτο τὸν δεῖνα πόρρω τῆς αἰτίας ἄνθρωπον, οὐκ ἂν ἦν συκοφάντης; σὺ σαυτῷ τοῦ φωτὸς ἐφθόνησας· σαυτῷ τοίνυν λάγχανε τὴν δίκην. 16 cf. t. II 149, 20 20 ἤτοι σαυτῷ ἐγκάλει V2 3 ἀπιόντες Ρ sed ντ in ras m4 5 ἐχόντων Ρ sed τω in ras m4 7 αὐτοῖς CPMoV Mor | μεταστάντες Mor 8 τῶν CPaMo om Mor | παρημῶν V 9 αὐτοῖς V 11 αὑτὸς Μο Mor | τινὰς Ι sed ς add m3 12 ἐγκαλῇ CMo ἐγκαλῶν Mor | num Κρουνοῖς? χρόνοις Mor qui ἐγχωρίοις coni 12 ἡμέ- ρας — 13 τὸ in marg Mo2 13 οἳ ΑΡ sed in hoc in οἵ corr m4, Μο ἵ V Mor | ὑμῶν CPaMo Mor | γε inser I3 15 εἰ δὴ ? 16 κιμμερίων Ρ sed ων in ras ut videtur ex οσ corr m3 et ΄ supra ε eras, I sed Κιμμέριον suprascr m3 18 ὡς Μο Mor 19 συκοφάντης· Pa 12. Ὡς τοίνυν ἐπιθυμίᾳ μὲν ἀργίας ἧκον ἐκεῖσε, προσποιοῦνται δὲ τῶν ἡδέως ἐργαζομένων εἶναι, δῆ- λον μὲν κἀκ τοῦ τῶν εἰς μνήμην παλαιῶν λόγων ρόντων ἠμεληκέναι, δῆλον δὲ κἀκ τοῦ πίονά τε καὶ μετὰ πλειόνων σαρκῶν ἐπανήκειν τὸν νέον. πίστις δὲ τοῦδε μείζων τὸ μετὰ πάνυ πολλοὺς πεποιῆσθαι τὴν ἐπάνοδον. ὁ δὲ τὸ μὲν ὀξέως, τὸ δὲ βραδέως πεποιηκὼς οὐ καὶ σιωπῶν ὁμολογεῖ τῷ μὲν ἥδεσθαι, τὸ δὲ δυσχεραίνειν; ὑμῖν δὲ εἴ τις ἦν λόγων γος, ἐβλέπετ’ ἂν εἰς ἐμὲ τὸν μεμενηκότα. καὶ ταῦτα καὶ παρ’ ὑμῶν ἐγίγνετ’ ἂν νομιζόντων μᾶλλον ὑμῶν ἐμὲ τὸ δέον ἑωρακέναι καὶ εἰ διὰ μηδὲν ἕτερον, κατά γε τὸ πλῆθος τῶν ἐτῶν, ἴσμεν δέ, ὁπόσον τούτῳ δί- δωσιν ὁ τῶν ποιητῶν κορυφαῖος. νῦν δ’ ἐμοῦ μὲν καταγνόντες ἐπιθυμεῖν θανάτου, εὐβούλους δὲ ὑμᾶς αὐτοὺς ἡγησάμενοι ταῖς ἐν ἀγρῷ τέρψεσι τὰ Μουσῶν | ἐβλάψατε. ἐπειδὴ τοίνυν ποθ’ ὑμῖν ἐπανελθεῖν R II 272 ἔδοξε, τί δύναισθ’ ἂν ἡμῶν ἐνταῦθα κατηγορεῖν, ὡς ὑμεῖς μὲν ἐπεθυμεῖτε τῶν παρ’ ἡμῶν, ἡμεῖς δὲ οὐ μετεδίδομεν; ἀλλὰ τοῦτό γε καὶ πρὸ τῆς τῶν πραγ- μάτων ἐπὶ τὰ κρείττω μεταβολῆς εἰσφέροντες οὐκ ἐλή- 14 Ιl. α 259. β 370 cf. ep. 666 20 cf. p. 188 not. 1 1 ἐπιθυμίαν ΜοΜοr 2 ἡδέως <ἂν> Cobet Mnem. III (Coll. 130) 4 πλείονά V 5 μετὰ om Mor 6 τοῦτον CPaMo Mor τοῦδ’ ἔτι coni Re 8 τω ΡΙ sed ~ add P3I3 9 τὸ ΡΙ sed ` add P3I3 τῷ V | signum interrogationis re- posui e PIV, Colon reliqui libri edd | ἡμῖν Mor qui ὑμῖν coni | τι Mor 10 ἔβλεπε τ’ Μο | ταὐτὰ Re 11 ἐγίγνετ’ reposui e libris ἐγίνετ’ Mor ἐγένετ’ Re 14 δὲ edd 17 ἐβλέψατε ΡαΜο Mor | ποθ’ Re πόθ’ libri Mor 18 τίς Mor | δύνασθ’ Μο δύναιτ’ Mor | κατηγορεῖν ἐνταῦθα C 19 ἐπιθυμεῖτε ΡαΜΟ Mor ξαμεν, ἀλλ’ ἀπὸ τοσούτων ὁμιλητῶν εἰς δώδεκα, ἔπειτα εἰς ἑπτὰ καταβάντες οὐκ ἐγενόμεθα χείρονες, ἀλλ’ ἐχωροῦμεν εἰς τὸ διδασκαλεῖον διὰ τοὺς οὕτως ὀλίγους οὐδὲ τοῦτο βραδύτερον ἢ πρότερον ποιοῦντες, ἀλλ’ οἷοιπερ ἦμεν ἐν πλείοσι, τοιοῦτοι κἀν τοσούτοις οὐδὲν τοῦ περὶ ταῦτα μεταθέντες νόμου. καὶ ἐγένετο δὴ καὶ προσηγορία τις τοῖς μεμενηκόσιν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ μεμενηκέναι χαρίεσσα. τούτων ἐξῆν εἶναι καὶ ὑμῖν, εἴπερ ἠθέλετε. νῦν δὲ τοσαύτας μεθυσθέντες ἡμέρας ἥκετε σφοδροὶ λόγων ἐπιθυμηταὶ καὶ προσδοκᾶτε τοῦ R II 273 πολλοῦ χρόνου τὰς ὑμετέρας | κατ’ ἐμοῦ περιέσε- σθαι βλασφημίας. 15. Ναί, φησίν, ἐν γὰρ ἁμίλλαις ταῖς πρὸς Ὅμηρον καὶ Δημοσθένη συχνὰς διετρίψαμεν ἡμέρας. τούτου δὲ τὴν αἰτίαν ἐν τοῖς πράγμασιν εὕροι τις ἄν, οὐκ ἐμοί. τὰ μὲν γὰρ ὑμῖν εἰς τέλος ἀφῖκται καὶ σιωπῶ τὸ τάχος, τὰ τελεώτερα δὲ γράφειν εὐθὺς οὐκ ἐνῆν, ἀλλ’ ἔδει πρότερον ἐλθεῖν διὰ βιβλίου τινὸς καὶ ἐλθεῖν γε οὐχ ἕνα, ἀλλὰ σὺν ἑτέροις ἐννέα νέοις ἢ πλείοσιν ἢ οὐ πολύ γε ἐλάττοσιν. οἱ δὲ οὐκ ἐφαίνοντο.