ἐν τοίνυν τῷ καιρῷ τῆς ἀναπαύλης, τοι- οῦτον γὰρ ἀρχομένη νύξ, ἐκταράττει τοὺς ταλαιπώρους ταῖς κατὰ τῶν θυρῶν πληγαῖς ἃς πλήττουσιν οἱ τῶν φυλῶν ἐπιμεληταὶ τῷ περὶ ταύτας φόβῳ μὴ διαφθα- ρεῖεν ποιοῦντες τὴν ἀνάγκην τοῦ πυρός. | οὗ γι- R II 263 γνομένου οἶδα βοήσασαν γυναῖκα χήραν ἄνωθεν, ὅτι πῶς ἂν ἅψαι δυναίμην; πόθεν ἂν ἔλαιόν μοι 18 cf. 111 499,12; 525,10 1 ἄρχοντος<τὸν τρόπον.> τὸν πόνον ἐπέταξεν coni cf. p. 37, 8 I πόνον· Monnerius fortasse recte 3 γραφῆς Mor sed γρ τροφῆς in marg 4 ὀδυρμῶν om Ι ὀδυ cum lacuna 4—5 litt C | τῇ inserui e V oml reliqui libri 7 ὁδὶ scripsi σὺ libri edd ὁ Re Anim P sed ει, ex o corr ut videtur, in ras m2 11 τοσοῦτον,. πόθεν οὖν πρίωνται; τὸ) διὰ Mor 12 πλείονος Re πλέονος libri Mor 13 μοι om C | μοι λοιπὸν τὸ Mor 14 δ’ Mor 15 τὴν C 19 πυρὸς οὐ γιγνομένου; Mor 21 ἂν (2) om Mor γένοιτο τὸν πολὺν ἤδη χρόνον ἐλαίου μὴ γε- γευμένῃ; ἀλλὰ τούτῳ τοῦτ’ εἶναι νεανικὸν δοκεῖ τὸ κελεῦσαι καὶ τὸ πεπραγμένον ἰδεῖν, εἰ δὲ δίκαιον ἢ μὴ, εἰ συμφέρον ἢ τοὐναντίον, οὐδεὶς λόγος. κἂν εἰσελθών τις ὡς αὐτὸν τῶν εἶναι δοκούντων φίλων εἴπῃ τἀληθῆ περὶ τοῦ πράγματος καὶ παραινέσῃ πεπαῦσθαι, ληρεῖν ἔδοξε. καίτοι τίς ἡ περὶ τοῦτο σπουδὴ <τὸ> εἶναι τοσοῦτον ἐν καθευδούσῃ τῇ πόλει; οὐ γὰρ ἂν τοῖς καθεύδουσιν εἴη ἄν τι παρ’ αὐτοῦ τοῖς τε φύλαξιν ἀπόχρη τὸ ἀρχαῖον· κακούργους γε οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ἥττους μὲν γεγονέναι νῦν, εἶναι δὲ πρὸ τοῦ πλείους. ἀλλ’ ἔστιν ἅπαν τοῦτο μέθης καὶ ἀσελγείας καὶ τοῦ μηδὲν φροντίζειν τῶν ἐν πενίᾳ ζώντων. 38. Εἶτά με ἐρήσεταί τις, εἰ δεδωροδόκηκεν ὁ ἄν- θρωπος. εἰ δὲ τοῦτο μὲν οὔ, διέθηκε δὲ οὕτω τοὺς ἀρχομένους, ὡς ἤκουσάς μου διδάσκοντος, ἀγαθός ἐστι κακὸς ὤν, ἐπεὶ μὴ χρημάτων <εἵνεκά> ἐστι κακός; δὲ αὐτὸν μὲν οὔ φημι λαβεῖν, λαβεῖν δὲ ἑτέρους διὰ τοῦτον τῶν μὲν ἀδικεῖν προαιρουμένων ἐπί τε τοὺς κηδεστὰς καταφευγόντων καὶ τὸν τούτου ἀδελφὸν καὶ τὴν τούτων μητέρα καὶ τὸν οὐδεπώποτε] ταύτην | 2 cf. t. II 396, 1 1 τὸν scripsi e V cum Mor quod delendum censuit Re Anim τῆι Α sed in marg manu recentissima (Ehingeri?) τὸν τῇ reliqui libri Re | χρόνου Μοι | γευσαμένῃ Mor 3 voice πεπραγμένου desinit Mor lacuna indicata, unde etiam vox la- cuna manu illa recentissima in marg A scripta fluxit 4 εἰ scripsi ἢ libri edd 6 τόληθὲς Ι 7 τις Re | τοῦτο re- posui e libris τούτου ἡ ταῦτα Re | σπουδὴ Ρ sed ΄ in ras m3 | τὸ inserui 9 ἄν om V | δὲ ? 10 γε scripsi τε libri sed δὲ suprascr P3, Re 11 δ’ ἢ coni Monnerius 17 εἵνεκά inserui coll. t. Ι 295, 22 18 μὲν om Ι 19 τοῦτον. libri Re . delevi 21 τούτου CB | οὐδέποτε Β λυπήσαντα τὸν βέλτιστον ἰατρόν, ὧν ἕκαστος R II 264 ὅτου μνησθείη, τοῦτ’ εὐθὺς ἔδει πεπρᾶχθαι, ἦν δὲ οὐχ οἷόν τε ὁμοῦ καὶ τοὺς νόμους κρατεῖν καὶ τού- τους κερδαίνειν. οἱ δὲ ἐκέρδαινον καθ’ ἑκάστην ἡμέ- ραν. οὐκ ἄρα τοῖς νόμοις ὑπῆρχε κρατεῖν. ὁ δὲ τὸ δύνασθαι τοὺς νόμους ἀφαιρούμενος σώζειν ἂν αὐτοὺς οὗτος δοκοῖ; τί γάρ; εἰ τὸ χρυσίον εἰς μὲν τὰς τοῦδε χεῖρας οὐκ ἔρχοιτο, εἰς δὲ τὰς ἑτέρων τούτου ποντος, ἦττον τὸ δίκαιον ἐκ δωροδοκίας ἀπόλωλεν; διὰ τοῦτο ὅταν τις μέγα ἐργάσηται κακὸν καὶ φόβοι παρὰ τῶν νόμων ὦσι, γελᾷ· δρόμον γὰρ αὑτῷ μὲν ἔσεσθαι παρὰ τὸν κηδεστὴν μετὰ χρημάτων, ἐκείνῳ δὲ παρὰ τὸν πατέρα τῆς γυναικός, ἐκ δὲ τῶν καλῶν τούτων εἰσόδων καὶ λόγων οἰχήσεσθαι τὸ δίκαιον κα- ταπατηθέν. οὗτος μὲν οὖν οὐκ ἔσχε πόρον τοιοῦτον, ἑτέροις δὲ παρέσχε, καὶ τὰ αὑτοῦ μὲν ἐντεῦθεν οὐκ ηὔξησεν, οἶκον δὲ ἀνθρώπου πονηροῦ. πολλοὶ δὴ τῶν πανδοκέων τοῖς λῃσταῖς συμπράττουσι μὲν εἰς τὴν ἀπὸ τῶν φόνων πρόσοδον, λαμβάνουσι δὲ οὐδέν, ἀλλ’ ἀρκοῦν αὐτοῖς κέρδος τὸ τοῖς κακούργοις κεχα- ρίσθαι. καὶ κάθηται Τισάμενός ψήφους περὶ τοιούτων φέρων. οἶδα δέ τινας τούτων μὲν οὐδέτερον πεποιη- κότας οὔτ’ αὐτοὺς λαβόντας οὔθ’ ἑτέρους πεποιηκότας 2 πεπρᾶχθαι Ρ sed ΄ in ~ corr m3, Ι 7 δοκῆ C 8 τῶν ante ἑτέρων Α sed del m1, Re qui τῶν ἑταίρων coniecit delevi coll. 1. 16 σφῶν C | πέμποντος; Monnier 9 ἀπόλωλεν Ι sed ν del m1 ἀπόλωλε V 10 διατοῦτο APIBV | τίς Ι 11 αὑτῷ C Re αὐτῶι Α αὐτῶ reliqui libri 15 οὗτος Ρ sed o in ras m3 16 αὑτοῦ Ρ sed ‘ in ras m3, V Re αὐοῦ reliqui libri 17 δὴ scripsi auctore Monnerio δὲ libri edd 18 λῃσταῖς ΙΒ 21 περὶ scripsi ὑπὲρ libri Re | τῶν τοιούτων Ι 22 οὐδὲν Β λαβεῖν, τῇ δὲ ἄλλῃ κακίᾳ λυμηναμένους τὰς πόλεις καὶ μισουμένους ὅμως ἐκ τῶν ἄλλων συμφορῶν καὶ οὐ δόξαντας εἶναι χρηστοὺς διὰ τὸ πεπρακέναι μηδέν. R II 265