ὁ μὲν οὖν, ἵν’ οὗτος ἄρξειεν
ἡμῶν, πολλὰ μὲν εἰπών, πολλὰ δὲ ποιήσας χαλεπός
 τε ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ἔσται καὶ ζητήσει τὸν λελυπη-
κότα ποιῆσαι κακῶς οὔσης αὐτῷ δυνάμεως ὁπόσης
ἐθέλει· ἐμοὶ δὲ ἴσως μὲν ὑπάρξει σωτηρία τε καὶ τὸ
διαφυγεῖν παρὰ τῆς σῆς εὐνοίας τε καὶ βοηθείας, ὦ
βασιλεῦ. εἰ δ’ οὖν ἡττηθείη τὸ δίκαιον τῆς ἑνός τινος
 ἰσχύος, ἀρκέσει γε εἰς παραμυθίαν ἐμοὶ τὸ μὴ φόβῳ
σεσιγῆσθαι τὰ ῥηθέντα ἂν πρὸς σὲ δικαίως.