ἐπεὶ δὲ τῶν ὄντων μοι τὸ μέτρον ἴσον ἀφίστησί με τοῦ τε δεῖσθαι λαμβάνειν τοῦ τε δοῦναι δύνασθαι, λοιπόν ἐστιν, ὦ ἄνδρες πολῖται, παρ’ ὑμῶν γενέσθαι τὴν ἴασιν. οὕτω γὰρ ἂν καὶ τῶν κατηγορούντων, εἴ τινες ἄρα εἰσί, τὰς ἐπιτιμήσεις ἀνέλοιτε. δι’ ὧν γὰρ βοηθήσετε νῦν, ὅτι καὶ πάλαι τοῦτ’ ἂν ἐποιήσατε μα- θόντες, ἐπιδείξετε, καὶ τάχα ἄν τις ἀπὸ τῶν ἀγνοη- σάντων ἐπὶ τοὺς οὐ διδάξαντας μετενέγκαι τὴν μέμψιν. 4. Ἴσως μὲν οὖν κινήσω δάκρυα τούτοις ὑπὲρ ὧν ἐσπούδακα, ἀνάγκη γὰρ αὐτούς, ἡνίκα ἂν ἐν οἶς εἰσι 5 σημείωσαι δεύτερον προοίμιον ἔτι παρακύπτον εἰς τὸν ὅλον λόγον V 20 σημείωσαι τρίτον προοίμιον V 5 μοι in ras 2 litt Ρ2 6 αὑτῷ scripsi ex ΑΙΒ ἐμαυτῷ V αὐτῷ reliqui libri edd 8 ἑταίροις Α sed αι in ras m2 | ἀπορίαν Mor „Cod. “ ed. 1616 p. 27) sed γρ ἀπόρησιν in marg 12 Ἶσον Ι 15 οἵ 17 νῦν om Mor sed γρ in marg | δείξετε inter νῦν et ὅτι Μο (et Laur. LVII 27 fol. 534) et inser C s et γρ in marg Mor 17 πάλαι — 18 ἀπὸ om C sed in marg inser s, Μο (et Laur.) et γρ in marg Mor 18 ἀγνο- ησάντων] οὐ πεπραγμένων, δεῖ C s in ras 8 litt ἐπὶ τοὺς) et Μο (et Laur) et γρ in marg Mor 19 ἐπὶ τοὺς eras C sed in marg inser s | μέμψιν A sed μέμψι in ras m2 21 ἐν inser I3 | εἰς Mo λέγω καὶ διεξίω τὰ τῆς ἐνδείας λυπηρά, τῶν ἄλλων εἰς αὐτοὺς ὁρώντων ἀθυμεῖν, ἀλλὰ τούτοις τε ὑπο- μεῖναι βέλτιον τοὺς περὶ τῆς πενίας λόγους, ὅπως R II 206 τῶν ἐξ αὐτῆς ἀπαλλαγεῖεν κακῶν, ὑμᾶς | τε δεῖ, κἂν ἀηδὲς ᾖ τι τῶν λεγομένων, φέρειν ἐπὶ τῷ τὸν λοιπὸν χρόνον ἐν εὐφημίᾳ διάγειν. εἰ μὲν γὰρ ἢ ’κείνοις ὀνειδίσαι βουλόμενος ἢ ὑμῶν κατηγορῆσαι τὴν ὑπόθεσιν εἱλόμην, πονηρὸς ἂν ἦν· ἐπεὶ δέ, ὅπως οἱ μὲν παύσαιντο σπανίζοντες χρημάτων, ὑμεῖς δὲ ἀμελοῦντες ὧν ἥκιστα χρῆν, ἀμφοτέρων εὐεργέτης εἰ- κότως ἂν δοκοίην οἶς τε συμβουλεύω καὶ ὑπὲρ ὧν παρελήλυθα. οὕτω δ’ ἂν μάλιστα προσέχοιτε τοῖς λε- γομένοις τὸν νοῦν, εἰ μή, ὥσπερ ταῖς τύχαις, οὕτω καὶ ταῖς γνώμαις ἀξιώσετε διῃρῆσθαι. 6. Τί δαί ἐστιν ὅ φημι; μήθ’ ὅτῳ παῖδες οὐκ ἐγέ- νοντο τὴν ἀρχὴν μήθ’ ὅτῳ πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγο- νότες τεθνᾶσι μήθ᾿ ὅστις θυγατέρων μόνων πατὴρ μήθ᾿ ὅτῳ παῖδες οὔπω χρῄζοντες ῥητόρων μήθ’ ὅτῳ τοῦ δεῖσθαι πεπαυμένοι, μηδεὶς ὑμῶν ἐκ τῶν εἰρη- μένων αἰτιῶν ἀπολελύσθαι νομιζέτω τῆς περὶ τῶν προκειμένων φροντίδος, ὡς οὐ μετασχήσων τῆς βλάβης, εἰ μὴ νικήσει τὸ βέλτιον. νυνὶ γὰρ ὑπὲρ πόλεως 1 ἀνάγκησ Β 2 τούτους Ι 3 ὅπως] ὑπὲρ Mor 5 τῶν ὂν λοιπῶν Μο 7 ᾿κείνοις Ι ’ inser m3 κείνοις ἡμῶν Mor 9 παύσαιτο Μο παύσονται Β 11 συμβουλεύω] „malim συμ- βουλεύσων“ Re | ὑπὲρ scripsi cum Cobeto Coll. 127 coll. p. 144, 18 περὶ libri edd 14 „num ἀξιώσαιτε?“ Re 15 δέ IBMoV Mor cf. p. 54,7. t. I 289,4 et 5; II 567,1 | οὐκ inser A2 την- αρχὴν Β | post πολλοὶ ras 2 litt τε?) Α 17 τεθνᾶσι Ρ sed ν et σ in ras m2 | μόνων scripsi e CAIB om Μο μόνον reli- qui libri edd 18 οὔπω] οὕτω Μο (et cod. „Rom.“ Mor) | χρήζοντες libri Mor Re 19 δεῖσθαι Ι sed ει ex ο corr m3 20 ἀπολελῦσθαι Mor Re 22 τὸ scripsi auctore Re Anim τί IBV τι reliqui libri edd | νυνὶ] καὶ Β ἥκετε βουλευσόμενοι, ἦς ὁμοίως κεκοινωνήκατε πάντες, εἰ καὶ ταῖς κατὰ τοὺς παῖδας διεστήκατε τύχαις. 7. Ἓν δὴ προσήκει τοῦτο σκοπεῖν, πότερον οχείᾳ τῇ καλῇ καὶ μεγάλῃ λυσιτελέστερον τηρεῖν ἐν τοῖς παροῦσι κακοῖς τοὺς διδασκάλους τῶν λόγων ἢ μεταστῆσαι τὸ πρᾶγμα. πάντων μὲν γὰρ ὑμῖν ἃ ποιε.ῖ πόλιν εὐδαίμονα καὶ λαμπρὰν ἐπιμελητέον, μάλιστα δὲ τοῦ τὴν ἡμετέραν εἰς τὴν παροῦσαν τάξιν προαγα- γόντος. τοῦτο δέ | ἐστιν, εἰ μὴ ληρῶ, ῥητορεία R II 207 καὶ τὸ τὰς τῶν ἀρχόντων ἀλόγους ὁρμὰς ὑπὸ τῆς τοῦ λόγου δυνάμεως κρατεῖσθαι. ὥσπερ οὖν οἷς ἐστιν ἀπὸ τῶν ὅπλων καὶ τοῦ νικᾶν ἐν μάχαις ἡ δύναμις, εἰ τὴν τῶν ὅπλων ἐργασίαν καταλυομένην περιορῷεν, ἀδικοῖντ’ ἂν εἰς τὸ κτῆμα καὶ σφᾶς αὐτοὺς ἀπολλύοιεν, οὕτως οἱ τῷ λέγειν εἰδέναι πλεῖστον ἐπιδεδωκότες, ἂν μὴ τὸ χρῆμα συνέχωσι τῶν λόγων, ἐνέχοιντ᾿ ἂν αἰτίᾳ. 8. Περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ἃ διάκειται τῶν ἐν τοῖς διδασκαλείοις κακῶς, ἐν ὑστέρῳ ζητεῖν οἰήσομαι δεῖν], τοῖς δὲ καλουμένοις ῥήτορσιν, εἰσὶ δὲ οὗτοί μοι τέτταρες ἡγούμενοι τοῖς νέοις ἐπὶ τὴν γνῶσιν τῶν ἀρχαίων, ἤδη τινὰ ζητεῖν ἄξιον ἐπικουρίαν. ὧν ὅτι καὶ λόγον καὶ πρόνοιαν ἑκτέον, ἐν βραχέσι δηλώσω. 4 cf. t. II 364, 17 16 cf. t. I 502, 9 22 Dem. c. Androt. p. 594, 8 3 δὲ Mo 6 μέν inser I3 10 τὸ om Β ἀδι- κοῖντ᾿ scripsi ἀδικοῖεν τ’ libri sed ε eras Ι, edd 15 εἰ Μο 17 μὲν] γὰρ Mor | διάκειται scripsi auctore Cobeto Coll. 127 coll. p. 141, 4 et t. Ι 249, 12 18 ζητεῖν — 19 δεῖν inser P2 in marg et I3 om reliqui libri cancellavit Re, e textu remo- vit Monnier, interpolata sunt ex or. pro salt. t. III 351, 2 R (= p. 11,15 ed. Rostoch. (1878)) quae in Ρ legitur, in Ι non item 19 μοι in marg Μο2 9. Τούτους γὰρ εἴ τις ἔροιτο· εἰπέ μοι, ὑμεῖς δὲ Ἀντιοχεῖς καὶ γονεῖς ἐντεῦθεν; ἢ <διὰ> ναστείαν ἐχθρῶν ἢ προσδοκωμένας δίκας ἐν- ταῦθα ὑπ᾿ ἀνάγκης καὶ φόβου κεκόμισθε; οὐδὲν R II 208 | τούτων ἂν εἴποιεν. ἀλλὰ τί δὴ τὸ πεῖσαν πρὸ τῶν πατρίδων ἑλέσθαι τὴν ἀλλοτρίαν; ὅτι τὰς ἐν τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι ταραχάς, εἴποιεν ἄν, φυλαττόμενοι καὶ τῆς ἐν τῷ παιδεύειν ἡσυχίας ἐπιθυμοῦντες οἴκοι μὲν ἕκαστος διατρίβοντες ἐν μικροῖς ἐνομίζομεν βιώσεσθαι πράγμασι καὶ οὐ πολὺ διοίσειν τῶν ἐν ἀργίᾳ καθημένων, εἰς δέ γε ταυτηνὶ λαμπραῖς ἐκαλούμεθα καὶ μεγάλαις ἐλπίσι πολλῶν ἐγγυωμένων δειγμάτων, ὅσους δεξάμενοι πένητας τῶν ἐπὶ τῆς ψυχῆς οὐδ᾿ ὁτιοῦν ἔχοντας ταχέως ἀπε- φήνατε τοὺς μὲν γῆς πολλῆς τε καὶ ἀγαθῆς δεσπότας, τοὺς δὲ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ καὶ 14 cf. ep. 214 2 καὶ scripsi cum Monnerio e C sed eras et οὔκουν scr s, ΑΡ sed in hoc οὔκουν infra textum praemisso οὕτω παρ’ ἄλλῳ m2, IV οὔκουν B(Patm)Mo Mor οὐ. οὐκοῦν Re | ἔχον- τες πῶς σύνεστε τοῖς inter γονεῖς et ἐντεῦθεν B(Patm)Mo et in marg inser C s, in marg infra textum P3, Mor Re delevi cum Monnerio | signum interrogationis inser Re | ἢ scripsi cum Monnerio e C sed eras et ἄρα scr s, ΑΡ sed in hoc ἆρα in marg infra textum m3, IV ἆρα B(Patm)Mo Mor Re | <διὰ> inserui quod omissum ansam praebuit 3 ἐχθρῶν Ρ sed ἐχθροῖς in marg infra textum m3 | δειλαίνοντες δ᾿ ἐλαύνοντες Patm qui γρ φεύγοντες in margine m2 habet, Μο δειμαίνοντες edd) ἤ τι δεινὸν ἕτερον inter δίκας et ἐνταῦθα B(Patm)Mo et inser C s et in marg infra textum P3, Mor Re δειμαίνοντες Monnier delevi | ἐνταυθοῖ Re 4 οὐδὲ APIV Monnier 5 τοῦτ᾿ APIV et Patm, qui τούτων in marg m2 habet, Monnier 11 ἐν om Μο Mor 12 ταύτην Mor | εἰς καλούμεθα V 13 ἐλπίσιν Α 15 οὐδοτιοῦν Β edd τῶν ἄλλων ἃ μέρη πλούτου νενόμισται. ταῦτα, φήσουσι, προσδοκῶντες ἠπειγόμεθα δεῦρο, ὡς εἰς καλὸν μὲν χωρίον καταθησόμενοι τοὺς γους, τῆς δὲ τοῖς ἔμπροσθεν ὑπαρξάσης εὐδαι- μονίας μεταληψόμενοι καὶ αὐτοί.