σὺ μὲν οὖν
οὔθ’ ἱερὰ κεκλεῖσθαι <ἐκέλευσας> οὔτε μηδένα
οὔτε πῦρ οὔτε λιβανωτὸν οὔτε τὰς ἀπὸ τῶν ἄλλων 
θυμιαμάτων τιμὰς ἐξήλασας τῶν νεῶν οὐδὲ τῶν
μῶν, οἱ δὲ μελανειμονοῦντες οὗτοι καὶ πλείω μὲν τῶν
ἐλεφάντων ἐσθίοντες, πόνον δὲ παρέχοντες τῷ πλήθει
τῶν ἐκπωμάτων | τοῖς δι’ ᾀσμάτων αὐτοῖς παρα- R II 165 
πέμπουσι τὸ ποτόν, συγκρύπτοντες δὲ ταῦτα ὠχρότητι 
τῇ διὰ τέχνης αὐτοῖς πεπορισμένῃ μένοντος, ὦ βασιλεῦ,
καὶ κρατοῦντος τοῦ νόμου θέουσιν ἐφ’ ἱερὰ ξύλα
ροντες καὶ | λίθους καὶ σίδηρον, οἱ δὲ καὶ ἄνευ R II 166 
τούτων χεῖρας καὶ πόδας. ἔπειτα Μυσῶν λεία καθαι-
 3 cf. t. II 371,1 5 t. II 391,5; 433,1; 518,16 6 Dion.
Cass. LVI 31, 3 | Cod. Theod. XVI 10,7. cf. p. 80 not. 3 19 cf.
t. I 476, 6. t. II 22, 12 
 1 Ἰουλιανὸν P3 ὤφειλεν, 6 τι δεδρακότος P3 
 9 κεκλεῖσθαι] τὸ σχῆμα ἀτελές. λείπει τὸ ἐκέλευσας C f 
 12 σημείωσαι περὶ μοναχῶν τι φλυαρεῖ ὁ Κρονόληρος CA περὶ
τῶν μοναχῶν ὁ λόγος Ρ3 
 1 ᾿κείνου Ι sed ’ inser m3 ἐκείνου Β κείνου edd 3 ὅ τι
<δὲ> δεδρακὼς ἢ μέλλων <ἀπέθανεν>, ἀφίημι coni Re
μὲν τίνα I 4 τινων inser I3 om Μ 9 ἐκέλευσας inserui
auctore Re cf. schol. 12 μελανειμοῦντες I 17 τοῦ om U 

 
ρουμένων ὀροφῶν, κατασκαπτομένων τοίχων, κατασπω-
μένων ἀγαλμάτων, ἀνασπώμενον βωμῶν, τοὺς ἱερεῖς δὲ ἢ
σιγᾶν ἢ τεθνάναι δεῖ· τῶν πρώτων δὲ κειμένων δρόμος
ἐπὶ τὰ δεύτερα καὶ τρίτα, καὶ τρόπαια τροπαίοις ἐναντία
 τῷ νόμῳ συνείρεται.