κατα-
βάσης δὲ τῆς ἀρχῆς ἐπὶ τὸν ἐξ ἐκείνου, μᾶλλον δὲ τοῦ
 R II 163 σχήματος, | ὡς τό γε κρατεῖν ἑτέρων ἦν, οἷς ἡ ἐξ
ἀρχῆς παιδαγωγία καὶ τὸ μέχρι παντὸς ἶσον δύνασθαι
παρέσχεν, οὗτος οὖν ἐν τῷ κελεύεσθαι παρ’ αὐτῶν
 βασιλεύων ἄλλα τε οὐ καλὰ πείθεται καὶ μηκέτ’ εἶναι
 6 Maxentium. cf. Zos. II 16 9 Licinii. cf. Zos. II 28. Iul.
Conv. p. 328 D sq. 12 cf. or. LXV t. III 436, 17 sq R 20 Cod.
Theod. XVI 10, 2. 4. 5. 6 
 16 Κωνστάντιον λέγει τὸν τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου υἱόν P3 
 1 τούτων Μ 2 οἱ ῥωμαῖοι Β 4 μετ’ αὐτὴν V
5 αὐτῶν Ι Got 7 γνώμην Got | αὐτοῦ V 9 ἐκείνω Ι sed
είνω ex εῖνο corr m3 ἐκείνω Β sed ’ et ~ et ω add m2
10 αὑτῷ Ρ sed ‘ in ras m3 αὐτῶ IV Got ἀυτῶ U 13 χρή-
μασιν Α 14 οὐδὲν ἓν Got 15 ὁρᾶν om Β | τἆλλα A
16 ἐξεκείνου Β 17 ἡ inser I3 | ἐξαρχῆς BV 18 ἴσον] εἶναι Β 
 19 οὖν inser I3 

 
θυσίας. ταύτας ὁ ’κείνου μὲν ἀνεψιός, ἀρετὴν δὲ
ἅπασαν κτησάμενος ἐπανάγει καὶ τεθνεῶτος ἐν Πέρ-
σαις, ὅ τι δεδρακὼς ἢ μέλλων, ἀφίημι νῦν, μένει
μέν τινα τὸ θύειν ἱερεῖα χρόνον, νεωτέρων δέ τινων
συμβάντων ἐκωλύθη παρὰ τοῖν ἀδελφοῖν, ἀλλ’ οὐ τὸ 
λιβανωτόν. ἀλλὰ τοῦτό γε καὶ ὁ σὸς ἐβεβαίωσε νόμος,
ὥστε μὴ μᾶλλον ἀλγεῖν ἡμᾶς | οἷς ἀφῃρέθημεν ἢ R II 164 
χάριν εἰδέναι τῶν συγεκχωρημένων.