| τοιοῦτον R II 196 
ἐργαστήριον ἠπάτησέ σε, ἐφενάκισεν, ὑπηγάγετο, παρ-
εκρούσατο, πολλοὺς δὲ καὶ θεοὺς παρὰ τῶν <παίδων
τῶν> θεῶν μαθόντες ἴσμεν ἀπατηθέντας. ὡς γὰρ δὴ 
καὶ θυόντων ἱερεῖα καὶ οὕτως ἐγγύς, ὡς ἐπὶ τὰς ἐκεί-
νων ῥῖνας τὸν καπνὸν εἰστρέχειν, καὶ ὡς ἀπειλούντων
καὶ μείζω μικροῖς ἐπαγόντων καὶ κομπούντων R II 197 
καὶ πεπιστευκότων μηδὲν ἂν αὐτῶν ποτε φανῆναι
δυνατώτερον, τοιούτοις πλάσμασι καὶ τέχναις καὶ ῥή- 
μασι μεμηχανημένοις δεινοῖς ἐμβαλεῖν ὀργὴν τὸν πρᾳ-
ότατον | βασιλέων ἐξήγαγόν πως αὑτοῦ, ἐπεὶ τά R II 198 
 3 de Achantia cogitavit Sievers p. 266 cf. p. 80 not. 3
8 Dem. p. 995, 8. 1010, 24 9 II. ο 31 sq. 
 1 ἀλόγως coni Orelli 3 πάντα — 4 ἡγουμένου om Ι
3 ἐκείνῃ Re ἐκείνης ἡττημένου coni Orelli | ἡγούμενον M |
δὲ Re | ἀνάγκηι Α sed ι del m1 ἀνάγκῃ Got | ὑπηρετῶν Got,
ὑπηρετοῦντος in marg 6 μείζων Re μεῖζον libri Got | ἐκεί-
νοις ὦν οἱ] ἐρήμοις εἶναι Ιο. Fred. Gronovius in epistula ad Ιο.
Meursium (1688) (Meursii opp. XI 624) 7 οἱ καὶ] καὶ οἱ Μ |
ὑφάντας Gronovius 8 ἠπάτησέ σε scripsi auctoribus Re et
Cobeto Coll. 127 ἠπάτησεν libri sed om Ι 9 παρεκρούσατό σε
Gronovius | παίδων τῶν inserui coll. Plat. Rep. p. 366 Β
10 θεῶν] ποιητῶν Cobetus l. l. coll. t. II 568, 18 11 ἱερῶν
Got | εἰς? 12 ἀπειλούντων Μ sed ειλ in ras m2 et εἶχεν
ἀπλούντων, οἶμαι δὲ ἢ ἀπολούντων ἢ ἀπειλούντων θέλει in marg
m3, et Re ἁπλούντων reliqui libri Got 14 αὑτῶν Re | ποτε
inser A om C (et Par) Got 16 πραότατον PIMV πατέρα
πραΰτατον Got 17 βασιλεύων Got sed γρ βασιλέων in marg
| αύτοῦ ΙΜ 

 
γε ὄντως αὐτοῦ φιλανθρωπία, ἔλεος, οἶκτος, ἡμερότης,
ἐπιείκεια, τὸ σώζειν μᾶλλον ἢ ἀπολλύναι. ἀλλ’ ὄντων
 R II 199 τῶν τὰ δικαιότερα | λεγόντων, ὅτι, εἴπερ τι
οῦτον εἴη, δίκην μὲν δεῖ τοῦ τολμήματος λαβεῖν,
 τούτῳ δὲ αὐτῷ προνοηθῆναι τοῦ μέλλοντος ὁ τὴν Κα-
δμείαν νικῆσαι νίκην οἰόμενος δεῖν πανταχόθεν
ἐνίκησεν. 48. Ἔδει δὲ αὐτὸν <μὴ> μετὰ τὰς οἰκείας
τὰ σαυτοῦ θεραπεύειν μηδ’ <ὁρᾶν> ὅπως μέγας εἶναι
 τοῖς τὴν μὲν γεωργίαν ἀποδρᾶσιν, ὁμιλεῖν δὲ ἐν τοῖς
ὄρεσι λέγουσι τῷ τῶν ὅλων ποιητῇ, ἀλλ’ ὡς τὰ σὰ καὶ]
καλὰ καὶ ἐπαίνων ἄξια παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις δοκοῖ.
νῦν δὲ μέχρι μὲν τοῦ λαβεῖν καὶ κενῶσαί σοι τοὺς
θησαυροὺς πολλοὶ φίλοι καὶ ἐπιτήδειοι καὶ πρὸ τῶν
 ψυχῶν αὐτοῖς ἡ σὴ βασιλεία, καιροῦ δὲ ἥκοντος καὶ
βουλῆς παρούσης εὔνοιαν ἀπαιτούσης ταυτὶ μὲν ἠμέ-
 R II 200 λῆται, | τὰ δὲ ἴδιά σφισιν ἐσπούδασται.