ἔτι τοίνυν λαμπρὸς μὲν ὁ Μαράθων
οὐ διὰ τοὺς μυρίους μᾶλλον Ἀθηναίων ἢ διὰ τὸν
 Ἡρακλέα καὶ Πάνα, θεία δὲ ἡ Σαλαμὶς οὐ διὰ τὰς <τρια-
κοσίας> τῶν Ἑλλήνων μᾶλλον ναῦς ἢ τοὺς ἐξ
συμμάχους, οἱ μετ’ ᾠδῆς τῆς αὑτῶν ἐπὶ τὴν ναυμαχίαν
ἧκον. μυρίους <δ’> ἄν τις ἔχοι λέγειν πολέμους τῇ
θεῶν εὐνοίᾳ κυβερνηθέντας καί, νὴ Δία γε, καὶ εἰρή-
 νῆς καὶ ἡσυχίας χρόνους. 33. Τὸ δὲ μέγιστον, οἱ μάλιστα τοῦτο τὸ μέρος
ἀτιμάσαι δοκοῦντες καὶ ἄκοντες τετιμήκασι. τίνες οὗ-
τοι; οἱ τὴν Ῥώμην τοῦ θύειν οὐ τολμήσαντες ἀφελἐ-
 R II 181 σθαι. καίτοι | εἰ μὲν μάταιον ἅπαν τοῦτο τὸ
 περὶ τὰς θυσίας, τί μὴ τὸ μάταιον ἐκωλύθη; εἰ δὲ
καὶ βλαβερόν, πῶς οὐ ταύτῃ γε μᾶλλον; εἰ δ’ ἐν ταῖς
ἐκεῖ θυσίαις κεῖται τὸ βέβαιον τῆς ἀρχῆς, ἁπανταχοῦ
δεῖ νομίζειν λυσιτελεῖν τὸ θύειν καὶ διδόναι τοὺς μὲν
 1 Paus. V 14, 2. VIII 15, 5 4 cf. ad t. II 264, 13 5 cf.
ad t. II 135, 12 7 Polem. decl. Ι § 35. II § 41 | Her. VIII 65.
Plut. Them. 15 13 cf. Cod. Theod. XVI 10, 10 cum nota
Gothofredi t. VI p. 272 
 6 Δήμητραν καὶ Περσεφόνην P2IV2 
 5 καὶ τὸν πάνα Μ | τριακοσίας (i. e. τ΄) inserendum con-
ieci Mus. Rhen. XXXII 92 coll. t. II 26, 7. Aesch. Pers. 337.
Her. VIII 48 et 82 7 αὐτῶν IV Got 8 δ’ inserui | λέγειν
om Β 12 δοκοῦντες C sed τες add s 13 οἱ C sed ι ex
υ corr s | τοῦ] τὸ V 16 καὶ om V | „mallem γε καὶ μᾶλλον“
Re 18 τελεῖν Got | καὶ μὴ διδόναι Ρ sed μὴ inser m2 et
καὶ διδόναι in marg scr m3, BU | καὶ διδόναι τοῖς μὲν ἐν ῥώμη
δαίμοσι, καὶ τοῖς ἐν τοῖς ἀγροῖς· οὕτω συντακτέον in marg V2 

 
ἐν Ρώμῃ δαίμονας τὰ μείζω, τοὺς δ’ ἐν τοῖς ἀγροῖς
ἢ καὶ τοῖς ἄλλοις ἄστεσιν ἐλάττω, δέξαιτο δ’ ἄν τις
εὖ φρονῶν καὶ τὰ τηλικαῦτα.