τεκμήριον δέ, ἦν ἄγαλμα
ἐν Βεροίᾳ τῇ πόλει χαλκοῦν, Ἀσκληπιὸς ἐν εἴδει τοῦ
Κλεινίου παιδὸς τοῦ καλοῦ καὶ ἡ τέχνη τὴν φύσιν 
ἐμιμεῖτο, τοσοῦτον δὲ ἦν τὸ τῆς ὥρας, ὥστε καὶ οἷς
ὑπῆρχεν αὐτὸν καθ’ ἡμέραν ὁρᾶν, εἶναι τῆς θέας ὅμως
ἐπιθυμίαν. τούτῳ θύεσθαι θυσίας οὐδεὶς οὕτως
δής, ὡς εἰπεῖν ἂν τολμῆσαι. τοῦτο τοίνυν, ὦ βασιλεῦ,
τὸ τοιοῦτον πολλῷ μέν, ὡς εἰκός, πόνῳ, λαμπρᾷ δὲ 
ἠκριβωμένον ψυχῇ κατακέκοπται καὶ οἴχεται, καὶ τὰς
Φειδίου χεῖρας πολλαὶ διενείμαντο. διὰ ποῖον αἷμα;
διὰ ποίαν μάχαιραν; διὰ ποίαν ἔξω τῶν νόμων θερα-
πείαν;