τὸ θαρρῆσαι τοίνυν
αὐτῇ παρ’ ἡμῶν γεγένηται τῇ ἠδικημένη κατὰ τῶν
 ἠδικηκότων. ἀλλ’ ὅμως ἤδη τίς με συγκαθήμενος τοῖς
αὑτοῦ φίλοις ἐκάλεσε κακοπράγμονα. πῶς, ὦ φίλτατε;
εἰ γὰρ ὁ τοῖς κακόν τι πεποιηκόσι χαλεπαίνων τοῦτο
ἂν εἰκότως καλοῖτο, τί τοῖς δεδρακόσι καλεῖσθαι προσ-
ήκειν φήσομεν; 16. Ὡς τοίνυν οὐδ’ εἰ σφόδρα ἐδέδοκτό μοι
νὸς τοιούτου μηδέποτε μηδένα τρόπον ἐφάψασθαι
πράγματος, τούτου γε οὐκ ἐνῆν εἰσάπαξ ἀποστῆναι,
ἀλλ’ εἰκὸς ἂν ἐποίουν τι καὶ γραφὴν αὐτὸς ἀπενεγκών,
ἐκεῖθεν ἂν γνοίη τις. 23 Dem. p. 243, 11. p. 817, 12. p. 1332, 2 1 τι in ras P3 τί Μο 2 τιμωρίας Ρ sed τι praepos m5 3 ἐστιν Α 6 τὴν inser Β2 | τῆς e τὴν corr B2 9 το-
πρῶτον εἰς μέσον Ι 11 δὴ om Va 12 ἀπώλλυτ᾿ in
ras P2 13 κάθητο libri edd 14 ὑμῶν Β 15 ἀδικούν-
των Ι 16 αὐτοῦ Mo V 17 τοῦτ’ Μ edd τοῦτον Μο
20 ἐδέδεκτο Patm sed γρ ἐδέδοκτο in marg m2 | μηδὲν I
52 γε om I | εἰς ἅπαξ AB Ὅτε γὰρ ὁ καιρὸς ἐκεῖνος ὁ δεινὸς καὶ τὸ πολὺ
δέος ἐπὶ τὰς τῶν ὀρῶν κορυφὰς τοὺς ἀρτοπόπους
ἀνήγαγε καὶ σωτήριον ἒν ἐφαίνετό μοι κατελθεῖν τε
ἐκείνους καὶ τὸ πῦρ τὸ πρότερον κάειν, πειθὼ δὲ οὐ-
δαμόθεν ἦν οὐδὲ διὰ πάντων ὅρκων ἅπαντας τοὺς 
θεοὺς τῶν λεγόντων] ἐχόντων, τότε τοῦτ’ ἐδυνήθην
ἐγὼ μόνος τῶν | ἐμῶν μόνων ῥημάτων δοξάν- R II 334 
τῶν ἀνυπόπτων. καὶ οὐκ ἂν μὲν φαίην, ὡς
κατειλήμμην συνθήκαις ἦ μὴν εἰ κακὸν ἐπίοι, βοη-
θήσειν, ὥσπερ ὑπὸ τοῦ μάντεως Ἀχιλλεύς, αὐτὸ 
δὲ τοῦτο τὸ μηδενὸς αὐτοὺς δεδεῆσθαι τοιούτου
μᾶλλον αἰδεῖσθαι δεῖν ἡγούμην ἢ τὰς μετ’ ἰσχυρο-
τάτων πίστεων ὁμολογίας. αὐτὸς μὲν οὖν ὁ τὰς
πληγὰς εἰληφὼς οὔτ᾿ εἶπεν οὔτε ἐρεῖν ἔμελλεν, ὅτι
ταῦτα μέντοι δι’ ἐκεῖνον ὃς οἷς ἔπεισεν ἡ- 
σθεὶς τῶν πεπεισμένων ὀλιγωρεῖ. καὶ Κάνδι-
δος μὲν ἡμᾶς ἀπόλλυσιν, ὁ δ’ εἰδὼς οὐκ ἐπι-
στρέφεται.