ὅτι δὲ οὐ δεινὸν τοῦτο, 
παντί που | δῆλον. νόμος γὰρ οὐδεὶς παρεβαί- R II 138 
νετο οὐδ’ εἰ ἑκοῦσιν ἐσεσίγητο τὸ γύναιον, οὐδὲν
ἡμαρτάνετο, οὐδ’ εἰς τὸν ἀπεσταλμένον ὑπ’ αὐτῆς τὰ
’κείνης διέβαινεν, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ὁ Κυριακός, ἕτερον
δὲ ἡ Ἀντιπάτρα· ὥστ’ εἰ καὶ λίαν ἐκείνῃ μετῆν τινος 
σχήματος, ἰδιώτης ἦν οὗτος, ὃ δὴ καὶ ἐλέγετο, καὶ οὐκ
ἰδιώτης μόνον, ἀλλ’ ἤδη καὶ δοῦλος καὶ προσέτι γε
λῃστὴς πλεῖστα δὴ ξίφεσι περὶ ταῦτα χρησάμενος. τὶ
οὖν αὐτὸν εἰς τὰ τῆς Ἀντιπάτρας εἰσάγεις; ἰδιώτης
εἴρητο, τοῦτο γὰρ ἦν. ὁ δὲ καὶ δοῦλος ἦν. τοῦτο 
οὐκ εἴρητο. ὥστ’ ἐν μὲν τοῖς οὐκ εἰρημένοις ἐκἐρ-
δαινεν, ἐν τοῖς εἰρημένοις δὲ οὐκ ἠδικεῖτο. τίς
δὲ καὶ ἡ πολλὴ σπουδὴ περὶ τὴν μνήμην τῆς
κός; οὐ γὰρ πρὸς τὴν ἐκείνης προσηγορίαν, εἰς δὲ τὸ
 3 cf. p. 52, 14 
 1 καίτοι scripsi καὶ libri sed τοι add cf, Re 3 ἀρραβίω
Ι | τί Ν 5 inter ὑπὸ et τάχους ras –3 litt Β 8 δὲ οὐκ
ἐποίησεν BNVa 9 τοῦτο δεινόν] „videtur τὸ interponendum“
Re | παροξῦνον? cf. ad t. II 149, 17 13 τὰ κείνης Ι τακείνης Β 
 20 εἴρητο; libri Re 24 εἰς δὲ scripsi e PBNVa ἀλλὰ
πρὸς CA sed in hoc γρ εἰς δὲ in marg, IV Re 

 
πρᾶγμα βλέπων ἔμελλες δήπου ψηφιεῖσθαι, ὥστ’ οὐδὲν
ἦν ἐμποδὼν τοῖς δικαίοις τὸ μὴ τὴν Ἀντιπάτραν
εἰρῆσθαι,. πλὴν εἰ τοῦτο λέγεις, ὡς οὐ τὰ αὐτὰ ἂν
ἔγνως λεγομένης καὶ σιωπωμένης. τοιγαροῦν μισθὸν
 ταῦτα εἶναί φασι νυκτερινῶν χαρίτων. ἐμοὶ μὲν οὐ
πιστὸς ὁ λόγος, λέγεται δ’ οὖν. παίων τοίνυν ἐπὶ
τούτοις τὸν νέον καὶ οὐδὲ ἐν οἷς ἠρώτα τι τὰς πλη-
γᾶς ἱστάς, ὃ κἀν τοῖς ἐπὶ βασιλέα βουλεύμασιν ἴσμεν
φυλαττόμενον, ἐκάλει τὸν Κυριακὸν ὡς αὑτὸν μάλα
 ἠπίως καὶ πρᾴως. καὶ θαυμαστόν, ὅπως αὐτὸν οὐχὶ
καὶ παρεκαθίσατο μεταδοὺς τοῦ θρόνου, ἵν’ ᾖ καὶ
τούτοις εὐφραίνεσθαι τῇ τε γυναικὶ καὶ τῷ ταύτης
ἀδελφῷ.