τὸν οὖν αὑτὸν γυμνώ-
 σαντα ὧν παρειλήφει καὶ πολλὰ μὲν δεδανεισμένον,
μικρὰ δὲ ἀποδεδωκότα, τῶν δ’ ἀγοραίων πολλοῖς αἴτιον
θανάτου γενόμενον τὰς τιμὰς ὧν ἤσθιε δώσειν μὲν
αὐτοῖς ὑπισχνούμενον, δόντα δὲ οὐδέποτε, ὃ δὴ καὶ
τελευτῆς ἐπιθυμῆσαι τοὺς ἀνθρώπους κατηνάγκασε,
 τοῦτον οὖν κύριον ποιεῖς τοσούτων ἐθνῶν καὶ οὐ
δέδοικας μὴ τοῦτο πύθηται βασιλεύς, ὅτι ἐπὶ Καλ-
 8 Dem. pro Phorm. p. 956, 20 
 1 βάσανον — 2 φύσιν ad versum comoediae Atticae δεινή
’στι βάσανος ἀνδρὸς ἐπιδεῖξαι φύσιν revocavit Kockius Fr. Com.
Att. III p. 501 n. 501 „aliud poetam significasse, vinum vel aurum
vel casus “ opinatus 3 αὑτοῦ scripsi ex APBVaMo
in quo ‘ ex ’ corr αὐτοῦ reliqui libri edd 4 δ’ Re
5 πατρῴοις ΙΒΜο | αὐτὰ δέ γε V 6 πεπραγμένα BVa sed
in hoc γ eras, Mor qui πεπραμένα coni 7 τε om Mor
8 post μὴ ras –3 litt I 12 αὐτοῦ del Cobetus Coll. 125 |
καταφαγών scripsi auctore Cobeto φαγών libri edd αὐ-
τὸν Μο Mor 16 τὸν I 17 δώσει Μο 20 τοσοῦτον Β
21 βασιλεῖ Mor | ὅτι Re ὅτ᾿ libri Mor | καλίππω I καλλίπω Va 

 
λίππῳ τὰ τῶν ὠνίων γεγένηται σοῦ ταῦτα ψηφισα-
μένου; σὺ μὲν οὖν ἀνεπείσθης ἀγαθὸν εἶναι τὸν
κακόν, ἃ δ’ εἶπον ξένοι τινὲς πρῴην ἥκοντες, δεῖ σε
μαθεῖν. λεγομένων γὰρ παρ’ ἐμοῦ περὶ σοῦ λόγων
βελτιόνων, ὅπερ εἰώθειν ποιεῖν, ἀλλ’ ἡμεῖς, ἔφασαν, 
ἐσμὲν δὲ ἀστυγείτονες, σὲ μὲν αἰδούμεθα, τοὺς
ἐπαίνους δέ σοι τούτους ἐξαλείφει Κάλλιππος.
οὐ γὰρ ἂν κακὸς ὢν ἤρεσκεν ἀγαθῷ, εἴπερ ἦν
ἀγαθὸς Ἰκάριος. ὡς δὲ ἐκεῖνος κακός, ἔδειξαν
αἵ τε καθ᾿ ἡμέραν πληγαὶ καὶ τὸ πλῆθος τούτων 
καὶ τὸ μέγεθος καὶ τὸ διὰ πάντων.