τὴν δὲ ἀσέλγειαν τουτωνὶ τῶν μισθωτῶν καὶ τήν γε τῶν τούτους μισθωσαμένων, οὐ γὰρ ἠγνοεῖτό γε ταῦτα, ἅπαντες μὲν ἐμίσουν οἱ λούμενοι, δίκην δὲ παρ’ ὧν ἐξῆν ἐλάμβανον ἕλκοντες, ὠθοῦντες, πλήττοντες, καὶ τοῦτο ἐποίει τῶν τὰ αὐτὰ φρονούντων φυγήν. πῶς οὖν εἰκότως ἂν ἄχθοιο πρὸς πόλιν ἦς τὸ μὲν κακῶς φρονοῦν ὀλίγον, τὸ δὲ εὖ πολύ; οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸν θόρυβον τόν τε πρότε- ρον τόν τε δεύτερον τῆς πόλεως εἶναι χρὴ νομίσαι. οὐ γὰρ οἷς γυναῖκες καὶ παῖδες | καὶ οἰκίαι καὶ τέχναι R II 96 καὶ ἡ διὰ τούτων τροφή, οὐχ οὗτοι πληροῦσι τὸ θέα- τρον, ἀλλὰ τῶν μὲν στρατιωτῶν οἱ τὰς τάξεις τὰς αὑτῶν λελοιπότες, τῶν δὲ δούλων οἱ δουλεύειν οὐκ ἀξιοῦντες, τὸ δὲ λοιπόν, ὄχλος ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ βίου τὰς ἐλπίδας ἔχων. εἰ δέ τι καὶ ἐπιεικὲς ἐν μέσῳ των, ὑπὸ τῶν ἐκείνοις δοκούντων ὠθεῖται πρὸς τὰ αὐτὰ καὶ ἐπαινεῖν τε τὸν ἄρχοντα ἐθέλον διεκωλύθη καὶ φεύγειν βουλόμενον κατηναγκάσθη μένειν. τὸ δὲ ἀναγκάζον τοῦτο λέγειν τε ἃ μὴ δεῖ καὶ μὴ λέγειν ἃ 10 ἤτοι ἔφευγον οἱ ταὐτὰ φρονοῦντες ἀντὶ φευγόντων φυγὴν εἰπὼν V2 2 αὐτῶν IPaMo Mor | νώθειαν Μο sed ν eras 4 τε scripsi γε libri edd 6 ante τούτους ras 4—5 litt Α 8 δορούμενοι C sed λοιδορ e λ corr s, Pa sed γρ λούμενοι in marg m2, Mo Mor 10 πρὸς τὴν πόλιν ΡαΜο edd 11 δ’ Re 13 χρὴ — 14 οἰκίαι om Mor 14 οἰκίαι reposui e libris οἰκέται Re 21 τε inserui e libris om edd | ἐθέλον V sed ω supra o m2 ἐθέλων Pa Mor 23 τε om Pa | μὴ (2) om V δεῖ παρὰ τῶν ὀλίγων ἐκείνων ὧν ἔφην ἐπιτάττεται. οὕτως ἀκριβεῖ λόγῳ κομιδῆ μικρὸν τὸ τὴν ἐναντίαν σοι τεταγμένον. 9. Ἕνεκα μὲν οὖν τοῦ μηδὲν τῶν τοιούτων εἶναί σοι βλάβην ἐᾶν ἐχρῆν, νῦν δ’ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ ταῖς πόλεσι τὴν σωφροσύνην λυσιτελεῖν προσήκει τι καὶ ἐπανορθῶσαι, κἂν δέῃ τινὸς ἐνταῦθα δίκης. οὐ γὰρ R II 97 ἀπολεῖταί σοι τὸ δοκεῖν εἶναι | πρᾴῳ διὰ τὴν τι- μωρίαν· οὐδὲ γὰρ τῷ Διὶ τὸ δοκεῖν εἶναι μειλιχίῳ διὰ τὰς τιμωρίας. ποιεῖ γὰρ ἀμφότερα. καὶ σὺ τοί- νυν τὸ μὲν ἱκανῶς ἐπιδέδειξαι, τὸ δὲ ἐκείνῳ πρόσθες, ὅπως ἀμφοτέρωθεν παιδεύῃς τὸ ὑπήκοον, τῷ μὲν πεί- θων, τῷ δὲ ἀναγκάζων. οὐδὲ γὰρ φιλανθρωπίαν ἔτι τοῦτο καλοῦσιν οἱ κακοήθεις. ἀλλ’ ἐγὼ μὲν οὐκ ἄν εἴποιμι, τοῖς δ’ οὐδὲν ἄρρητον. μαθέτωσαν τοίνυν οἱ κάκιστοι πάντων ἀνθρώπων, ὡς οὐχ ἡδέως μὲν κολάζεις, ταῖς δὲ ἀνάγκαις εἴκεις. παίδευε δὲ αὐ- τοὺς μήτε θανάτοις μήτε πληγαῖς, ἀλλ’ ἀρκείτω δε- σμός, κἂν τὸ ἄμεμπτον ὑπὲρ τοῦ πεπλημμεληκότος ἱκετεύῃ, τυγχανέτω τῆς φιλανθρώπου ταύτης χάριτος, ὅπως ὅσον ἑτέρων καὶ ταύτῃ διαφέρεις, μανθάνωσι. τοὺς μὲν οὖν πολλοὺς τούτους ἐκ τῶν θεάτρων ἔστιν ἑλεῖν σοι, τοὺς δ’ εἰ μὴ τῶν ἀρχόντων ἄρχοιεν 9 Thuc. I 126, 4. Ar. Nub. 408. Paus. I 37, 4. II 9, 6. 20, 1 1 ἐκείνων om Re | ἐπιτάττεται „mallem abesse“ Re 5 Mo Mor 6 τί IV 8 σοι om Mor | πράῳ libri Re 9 τὸ I sed ὁ in ras ut videtur ex ω corr m3 10 σὺ I sed υ ex οι corr m3 12 παιδεύῃ Mor 12 et 13 τὸ V 16 τοῖς δ’ — 16 πάντων om Mor 16 ἄνθρωπον Mor sed γρ φιλλάνθρωπον in marg 17 παίδευε scripsi ποίει libri edd αὐτοὺς] „deest aut σώφρονας aut ἐπιεικεῖς aut tale quid“ Re 18 ἀρκείτω sed κει in ras m2 19 καὶ Μο Mor | πεπλημεληκότος PI 21 διαφέρειν Mor sed γρ διαφέρεις in marg 23 δὲ Re ἀγανακτοῦντας διὰ τῶν τὰ παρ’ ἐκείνων ἐν παρα- βύστῳ πραττόμενα οὐκ ἀγνοούντων, ἃ εἰ τις εἰς φῶς ἄγοι, τῶν δώδεκα θεῶν δέοιντ’ ἂν εἰς σωτηρίαν. οἱ γὰρ δὴ νῦν ἀδικούμενοι μέν, ὅπως δὲ τοῦτο πάσχου- σιν οὐκ εἰδότες γνόντες ἥξουσιν ἐπὶ τὴν δίκην, παῖδες καὶ γυναῖκες καὶ ὅσον ἐν γήρᾳ τροφῆς ἀποστερεῖται. | ἐστι δὲ αὐτῶν οὐ τοῦτο ἀδίκημα μόνον, ἀλλ’ R II 98 οὐδ’ ἀριθμῆσαι ῥᾴδιον τὰ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, τὰ μὲν εἴσω τειχῶν, τὰ δὲ ἔξω, ὥστε τοῖς οὐκέτι δυνα- μένοις ἀντέχειν ἀναγκαῖον γίγνεται τὸ ὑποκύπτειν, οἱ δ’ ὅ τι ἂν ἐθέλωσι τῶν ἐκείνων λαβεῖν, ἔλαβον. ταῦτα τοίνυν ἅπαντα τὰ βεβιασμένα τοῦ βοηθοῦντος εἰ λά- βοιτο, δείξει τὴν γνώμην ἀποσεισάμενα τὴν ἀνάγκην, καὶ κατηγόρους ὄψει πολλοὺς καὶ τοὺς νῦν θρασεῖς περιδεεῖς. 13. Οἶσθα μὲν οὖν τῶν ἐν ζώνῃ γεγενημένων τοὺς κακούς, χρῆν μέντοι σε καὶ τοὺς ἀγαθοὺς εἰδέναι καὶ μὴ μόνον ἐκείνους μισεῖν, ἀλλὰ καὶ τούσδε φιλεῖν. οὐκ ἔνι δὲ αὐτοὺς ἀγνοουμένους φιλεῖσθαι. προσήκει τοίνυν σε καὶ πυνθάνεσθαι καὶ βούλεσθαι μανθάνειν καὶ βελτίονί τε βλέμματι τούτους ὁρᾶν Ἄκαι λαλεῖν τούτοις ἥδιον καὶ δικαίων τιμῶν ἀξιοῦν καὶ μὴ διὰ τὴν ἐνίων πονηρίαν πρὸς ὅλον διαβεβλῆσθαι τὸ ἔθνος. 1 Dem. or. XXIV p. 715, 21 16 cf. p. 42, 17. t. I p 257,9 2 ἃ — 3 σωτηρίαν ad versus comoediae Atticae revocavit Kockius Fr. com. Att. III p. 478, 369 in hanc formam: ἅ γ’ εἰ τις εἰς τὸ φῶς ἄγοι, σάφ’ ἴσθι, τῶν | δώδεκα θεόν δέοιντ᾿ ἂν σωτηρίαν | 2 γ’ post ἃ Re in Α legi perperam asserens 3 ἄγει IMo Mor 6 ἐν γήρᾳ] ἐγήρα Μο Mor 7 δ’ Re 9 τειχῶν P sed ει et in ras m2 | δ᾿ Re | οὐκ ἔτι Α 10 γίνεται I | AP οἵ IMo sed in hoc ι inser m2, V 11 τῶν] παρ’ coni Mor 16 μὲν οὖν om I 17 σε om V 20 σε om Μο edd 23 τῶν Μο Mor 14. Ταὐτὸ δὲ λέγω καὶ περὶ τῶν πολιτευομένων, ὅτι τοὺς μὲν οἶσθα καὶ ἀποστρέφῃ, τοὺς δὲ οὔτε οἶσθα οὔτε τιμᾷς. εἰ δὲ τοῖς μὲν τὰ Πρόκλου θαυμάζουσιν ἔσται τὰ παρ’ ἐκείνου, τοῖς δὲ τὰ σὰ τὸ μηδὲ ἐγνῶ- σθαι παρὰ σοῦ, πρῶτον μὲν ἐπίχαρτοι τοῖς τἀναντία φρονοῦσιν ἔσονται, ἔπειτα ἀμβλύτεροι τὰ σὰ σεμνύ- νειν. δεῖ δὲ αὐτοὺς ταῖς τιμαῖς ἐγείρεσθαι καὶ τῆς ὑπὲρ σοῦ νίκης ἐπιθυμεῖν. 15. Τὸ δὲ φεύγειν σε πολλάκις τὰς βαρείας τρα- πέζας ἐπαινῶν ἀντὶ τοῦ πολλάκις ἀεί σε βουλοίμην R II 99 ἄν τοῦτο ποιεῖν. καὶ γὰρ | εἰ λυπήσεις οὐχ κούων, ἀλλ’ ἕξεις ἐν προιόντι τῷ χρόνῳ τὸν μεμψά- μενον ἐπαινέτην, ὅταν τὸ μὲν ἄριστον ᾖ παρελθόν, ἄνευ δὲ ὀργῆς ἐξετάζηται τὸ πρᾶγμα. καλόν σου καὶ τὸ μηδένα καλεῖν ἑστιασόμενον. χρόνον τε γὰρ οὐκ ἄν παραναλίσκοις πλείω τε οὐκ ἄν ἢ βούλοιο πίνοις χώρα τε οὐκ ἂν εἴη πονηραῖς αἰτήσεσιν.