ταῖς μὲν οὖν τοιαύταις κλή- 
σεσιν ἐρρῶσθαι λέγειν, ἐν δὲ ταῖς παρουσίαις, ἃς οὐκ
ἔνεστι διαφυγεῖν, τῶν μὲν δεικνυμένων μηδὲν φαίνου
θαυμάζων μηδὲ ἱστὰς πρὸς αὐτὰ τοὺς ὀφθαλμούς, τὸν
ὅμιλον δὲ μήτε ἐκφόβει μάτην μήτε θεράπευε, ἀλλ’
ἴσον ἀπεχέτω τρυφῆς τε καὶ ἀθυμίας. εἰ δὲ ἀσελγαίνοι 
τι, ἀπειλαῖς σωφρονιζέσθω. ὃ καὶ πρὸς τὸν Ἀλεξαν-
δρέων δῆμον ἐκεῖνον τὸν ἕτοιμον εἰς ὀργὴν ἤδη τις
 10 cf. or. Χ t. I p. 399 sq. 16 Dem. p. 62, 21 et 526, 29
22 cf. Amm. XXII 11,3 sq. cum nota Valesii 
 16 λέγειν] ἤτοι λέγε· ἐρρῶσθαι· ἐφθάρθαι V2 
 1 ἐντεῦθεν scripsi e V ἐνταῦθα reliqui libri edd 2 δὲ
Re 3 μὲν] „addi velim οὖν“ Re 4 μὴ δ’ PIV 8 αὐ-
τοῖς Ρ sed ’ in ‘ corr m 5 αυτοῖς Α αὑτοῖς Re 10
om Re 11 ἐπεὶ Mor quae sequuntur usque ad p. 16, 18 τὸν
δεύτερον om Mor 12 δευτέρα e δεύτερα corr P3 13 μηδ’
ἕτερον ΑΡΜο 16 ἃς] ὂν Μο 17 τῶν μὲν Ι sed et m3 
 20 ἶσον Μο | τοῦ τρυφῆς I | ἀσελγαίνει τί V 22 τίς Ι 

 
ποιήσας ἴσχυσε. τῇδε δὲ παρὰ πολλῶν ἀρχόντων διε-
φθάρη κολακευόμενος ὠνουμένων τὰς καταγελάστους
 R II 101 ταύτας εὐφημίας. |