μαθέτωσαν τοίνυν
οἱ κάκιστοι πάντων ἀνθρώπων, ὡς οὐχ ἡδέως μὲν
κολάζεις, ταῖς δὲ ἀνάγκαις εἴκεις. παίδευε δὲ αὐ-
τοὺς μήτε θανάτοις μήτε πληγαῖς, ἀλλ’ ἀρκείτω δε-
σμός, κἂν τὸ ἄμεμπτον ὑπὲρ τοῦ πεπλημμεληκότος
 ἱκετεύῃ, τυγχανέτω τῆς φιλανθρώπου ταύτης χάριτος,
ὅπως ὅσον ἑτέρων καὶ ταύτῃ διαφέρεις, μανθάνωσι.