ᾧ γὰρ ἐξῆν μηδὲ καταστῆναι τὴν ἀρχὴν εἰς παραιτήσεως χρείαν, οὗτος ἑκὼν εἰς τὴν χρείαν ἐμβὰς δικαίως ἂν τῆς παραιτή- σεως στέροιτο. ἐμοὶ δὲ πρὸς τὸν λόγον ὑπὸ τῶν τῆς πατρίδος ἑλκομένῳ δικαίων καὶ ᾧ δυοῖν ἦν ἀνάγκη θάτερον, ἢ λέγειν ὁπωσοῦν ἀπὸ τῶν παρόντων ἢ κακᾷ 1 τὴν γοῦν Iacobs num τὴν δὲ γοῦν? 3 μὴ Mor 4 αὐτῶν libri edd 5 τοὺς λόγους ΒΜο τ λόγ Ca 8 ἁπαν- ταχοῦ μὲν Re | οἶμαι BMo Ca 9 δ᾿ e δὲ corr I et Re | οὐδ’ ὁθενοῦν scripsi e Ρ et Ι sed in hoc θὲν in ras m2 οὐδ’ ὅθενουν U οὐδὲν οὖν C sed ὅθεν οὖν suprapos. s, et Mor οὐδὲνοὺν Μο οὐδ’ ὁτιοῦν Α sed ᾿οτιου in ras trium vel quattuor litterarum, Β sed γρ οὐδαμῶς· οὐδενοῦν in marg m2, Ca et Re οὐδοτιοῦν Μ 13 ἐλλείπειν MBMoCa cf. X 11, 2 ὡς δὲ ὑπὸ ἀπληστίας ἐξέλιπον τὴν φοράν 14 ἐπαί- νων UI sed in hoc οὐ suprascr. m2 MoCa τιμῆς Β 15 οὐ MoCa 16 τηναρχὴν Β et e τὴν ἀρχὴν corr I2 | οὕτως Mor 17 γρ ἔχων Mor in marg | γρ τις Mor in marg | ἐς Μο 18 στεροῖτο Re 19 καὶ om Mor | ἦν om UI sed in hoc rasura duarum litt δοκεῖν εἶναι πολίτῃ, πῶς οὐ πανταχόθεν ἕτοιμος ἡ συγγνώμη; καὶ γὰρ εἰ μὲν ἦν μοι χρήματα χορηγεῖν ἀποχρῶντα, καλῶς ἂν εἶχεν ἴσως ἐκείνως τὸ δίκαιον σώσαντι μὴ τὸν διὰ τοῦ λόγου κίνδυνον αἱρεῖσθαι· ἐπεὶ δὲ τὰς ἐκείνῳ μὲν τῷ τρόπῳ λειτουργίας ὑπὸ τῆς Τύχης ἀφῄρημαι, δεῖ δέ τι φανῆναι καὶ αὐτὸν φέροντα τῇ πόλει, τῷ φόβῳ τῆς σιωπῆς ἡ περὶ τὸ λέγειν τόλμα τὴν συγγνώμην ἔχει. 9 10. οἱ μὲν οὖν πολλοὶ τῶν ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἡκόν- R 278 τῶν τὴν μὲν παροῦσαν | τύχην τῆς πόλεως ὁρῶντες, τῆς δὲ ἄνωθεν σεμνότητος οὐδὲν εἰδότες καὶ τὰ μὲν θαυμάζοντες, τὰ δὲ οὐκ εἶναι νομίζοντες οἴονταί με τοῦ μεγέθους εὐθὺς ἅψεσθαι καὶ τῆς ἐν τούτοις οχῆς, ὥσπερ καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντα τοῖς μὲν νέοις νικᾶν τὴν πόλιν, τοῖς δὲ ἀρχαίοις νικᾶσθαι. δεῖ δέ με ἐκεῖνα πρότερον ἀξιώσαντα μνήμης ἔπειτα οὕτως ὑπὲρ τῶνδε λέγειν, ὥστε φανῆναι συμφωνίαν τῶν ὄντων πρὸς τὰ πάλαι καθεστῶτα καὶ ὅτι οἷς γε ἐκεῖνα προυπῆρξε, καὶ ταῦτα ὀφείλεται, ἡ δὲ νῦν λαμπρότης οὐκ ἀπὸ χειρόνων ἤρτηται. 12. Πρὶν δέ, οἵ τινες πρῶτοι κατέσχον τὴν χώραν, διδάξαι, περὶ φύσεως τε τῆς χώρας καὶ ὅπως μὲν ἀέρων εἴληχεν, ὅπως δὲ ἔχει πρὸς θάλατταν, ὅπως δὲ ὑδάτων 1 ἕτοιμος εἰς συγγνώμην Μο 3 ἴσως εἶχεν CBMCa Mor ἴσως om Mo 5 τὰς — 6 δέ om Ca | ἐν ἐκείνω μὲν Β 6 καὶ αὐτὸν φανῆναι UIBMoCa 9 μὴ Mor 10 τὴν om Mor | μέν inserui e BMoCa auctore Re 12 με] μετὰ Mor 13 ἅψεσθαι scripsi ex I in quo tamen ἑ in ras m2, auctore Re ἅψασθαι reliqui libri edd 15 δ’ UIM 17 τῶν νῦν ὄντων Cobet Mnem. V 106 (Coll. 102) num παρόντων? 19 ὀφεί- λεται scripsi cum Gasda ὠφείλετο libri (ὠ ex ὁ corr γρ πόλιν 21 κατεῖχον Mor | χώραν Μ πόλιν BMoCa 22 τε in ras P4 | τῆς] καὶ Ca | ἀὴρ Mor μετείληφεν, ἥτις δὲ αὕτη καρποὺς ἐκτρέφειν, καὶ ὅλως περὶ τῆς ἐνταῦθα πλεονεξίας διαλεκτέον. ὥσπερ γὰρ ἡ χώρα πρεσβύτερόν τι τῶν ἐνοικούντων, οὕτω καὶ τὴν ὑπὲρ ταύτης εὐφημίαν προτέραν εἶναι δεῖ τῆς εἰς τὸ γένος ἐσομένης. 13. Καὶ ἅμα πρῶτον καὶ μέγιστον τῆς] πόλεως ἐγκώμιον γῆς ἀρετὴ, καθάπερ, οἶμαι, νεώς, ὅταν ἐπ’ ἰσχυρὰν τὴν τρόπιν τὰ ἄλλα ᾖ συμπεπηγότα. τοῦτο δὴ πρὸ τῶν ἄλλων ἐξεταστέον. καὶ οὐ ταὐτόν γε πείσομαι τοῖς πολλοῖς, οἱ πᾶν ὅτι ἂν ἐπαινῶσι χωρίον μέσον τῆς | οἰκουμένης βιάζονται δεικνύειν. πρῶτον R 279 μὲν γὰρ εἰ ὅτῳ τοῦτο ὑπάρχει, καὶ τὸ καλῷ γε εὐθὺς εἶναι προσυπάρχει, μιᾶς πόλεως γίγνεται, ὅτι ταῖς ἄλλαις οὐκ ἔστιν εἶναι μέσαις. ὥστε οἱ πλείους ληροῦσι τῶν λόγων. ἔπειτα εἰ μὲν τὸ μεσεύειν τοῖς ὅλοις ἐδίδου κρατεῖν, εἶχεν ἄν τινα νοῦν ἡ σπουδὴ τοῖς ταῦτα φιλονεικοῦσιν. εἰ δ’ οὐ ταὐτὸν εἰς καρπῶν φορὰν Αἴγυπτός τε καὶ ἡ πέτρα Δελφῶν, τί δεῖ 18 Cf. Suidas s. ν. ἔ τις ἐν Αἰγύπτῳ σῖτον ἄγει et s. ν. Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχει, δίψει δ’ ἀπόλλυται (corr ἀπόλωλεν e Lib. ep. 208 vel άπολωώς e Schol. Ar. Eq. 534). cf. Soph. O. R. 463. Eur. Andr. 998. Paus. Χ 16, 2. Schol. Pind. Pyth. IV 6 1 αὐτὴ Re 3 τι om Mo ἐστι Iacobs lect. 339 4 φημ et ἂν in εὐφημίαν in ras P3 6 πρότερον BMo 6 verba καὶ μέγιστον — 8 συμπεπηγότα citat Plan fol. 99v 6 τῆς can- cellavi om P sed in hoc rasura trium litt, BMMoCa et Plan 6 τῆς — 7 γῆς in ras 12 vel 13 litterarum I2 8 verba τοῦτο δὴ — 442, 2 ἐπαινεῖ τις citat Plan fol. 103 9 περὶ τῆς χώρας titulus in marg C | καὶ om Mor 10 ῶ in ἐπαινῶσι Ρ5 in ras trium litt ἐπαινέσωσι Α Re 12 οὕτω Μο I ὁ alte- rum in τοῦτο in ras P2 12 καὶ — 13 προσυπάρχει inser Α2 13 προσυπάρχοι U | ὅτι scripsi καὶ libri Plan edd καὶ γὰρ Gasda 14 μέσαις] μετόχοις (80. τοῦ καλαῖς εἶναι) M Schmidt β α Philol. XII 279 εἶναι μέσαις I μέσαις εἶναι U | πλείστους Mor, γρ πλείους in marg 15 μεσσεύειν ACP | ἐδίδου τοῖς ὅλοις Β 17 φιλονεικοῦσιν ἡ σπουδὴ UI sed in hoc φιλ inser m2 18 ἡ δελφῶν πέτρα BMoCa Plan μέσην δεικνύειν ἀντὶ τοῦ καλὴν ἀποφαίνειν ἣν νεῖ τις; 16. Τοῦτο τοίνυν ἔξεστί μοι περὶ τῆς ἐμαυτοῦ φθέγξασθαι, ὅτι τῆς ὑπ’ οὐρανῷ καλλίστης τὸ κάλ- λιστον ἥδε ἐστίν. ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τῆς γῆς ἄριστον εἶναι τοῦθ’ ὃ πρῶτον ᾧ] ὁ θεὸς ἀνίσχων προσβάλλει.