κἂν διὰ πάντων δὲ ἄνθρωπος
ἀπολαύσῃ τῆς τύχης, κάθηται στένων ἀνάγκης οὔσης
 1 τι υ τίς ΡΙΒ | ὅτι μὴ — 2 ἕτερος om Β 3 καὶ post
μὴ Β et inser I3 Mor Re 3 punctum post ὕπαρχος delendum
censuit Sintenis 4 μόνο cum rasura unius litterae U τις
om Β 5 καὶ om VB 6 καὶ om V | ὑπάρχου Ferr et
Mor (sed γρ ὑπάτου in marg) 7 καὶ prius om U 8 ᾖ
δοκοῖ om Β | δοκεῖ VU et C p supra δοκοῖ et edd | οὐκ ἂν]
ὐχ | sed χ m3 in ras trium litterarum, Β | οἷόν Β 10 τὸν
UI 11 γε om Β | ἥδε ex ἦδε corr A p ἤδη Β | ἄνδρες
I3 in ras Β et γρ Mor in marg cf. or. V p. 311, 2 ὡς—
15 ᾐσθάνοντο om Β 19 δοκεῖ μοι κἂν scripsi praeeunte
Sinteni qui tamen καὶ servavit ἐδόκει μοι καὶ ACPUI edd
ἐδόκει ἄν μοι καὶ V ἐδόκει μοι om Β 

 
ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ μακαρίζει δὴ τὸν οὐρανὸν καὶ
τὸν ἥλιον τοῦ ἀεί τε ἔσεσθαι καὶ μηδέποτε ἀπολεῖσθαι.
οὕτως ἄπληστόν τι χρῆμα ἄνθρωπος καὶ ἀχάριστον.