καὶ τί ἂν νο-
μισθεῖεν οἱ ἅμα τε ἀνηγμένοι καὶ καταδύντες, οἷα
πολλὰ δρᾶται τοῖς ἐξαίφνης ἀνέμοις; εἰ γὰρ δὴ τόδε
ἐλεεινόν, ὁ πελάγη τε διαβαλὼν καὶ πολλάκις μὲν κατηρ-
κώς, πολλάκις δὲ ἀναχθεὶς πράσει τε τῇ τῶν φορτίων
 τὸ βαλάντιον ηὐξηκὼς πῶς οὐκ ἂν μετὰ Τύχης ἧφθαι
τῆς ἐμπορίας δοκοίη; ἀφ’ ὧν τοίνυν καταψεύδονται
 13 Soph. Ai. 1083 
 1 γε UI εἰς οm U μάχην] ἐν μάχη Β et Ι sed
in hoc ἐν m3 inser μάχῃ Ferr Mor 6 τε] τὰς Β 7 ἔτι
— τε om UI 9 τῆς τύχης ἐπέπρακτο ΙΒ 10 οἶδα δὲ]
οἶδ’ Β et in ras trium litterarum Ι 13 μὲν om Β | ἐξουρίων Ρ
15 τίνες Β et ex τί corr I3 et γρ Mor in marg 16 τε om
ΙΒ 17 ἀν΄ μοις U 18 κατηρτηκὼς Mor 19 τὲ corr e
τῆ Ι3 τῇ om ΙΒ | ν in τῶν in ras C p | φορτί ν U
20 βαλλάντιον CAPV cf. p. 296, 3 | ποιεῖσθαι post ἂν Β et in
ras I3 et γρ Mor in marg | μετὰ τῆς τύχης Β | ἧφθαι om ΙΒ
et γρ Mor in marg 21 τὰς in ras I3 et γρ Mor in marg |
δοκοίη corr e δοκοῖ C δοκοῖ V δοκῆ B | καταψεύδονται μὲν
τῆς Β 

 
τῆς Τύχης ἀρκεῖ τε οὐδὲν αὐτοῖς, ἀπὸ τῶν αὐτῶν τού-
των λῦπαι τε αὐτοῖς καὶ ἀνίαι καὶ τὸ τήκειν σφᾶς
αὐτούς. 15. Ἀλλ’, ὦ ἄνθρωπε, προσκύνει τὴν θεόν, ὡς
εὐτυχὴς, ἢν ὑγιαίνῃς μὲν τὴν ψυχήν, ἀκέραιον δὲ ᾖ 
σοι τὸ σῶμα, ἡ γυνὴ δὲ σωφρονῇ, κόσμιοι δὲ ὦσιν οἱ
παῖδες, μένῃ δὲ τὰ πατρῷα, φίλων δὲ ἀπολαύῃς σαφῶν.