Παρθένιόν τε τὸν ἐν Παφλαγόσι ποταμὸν ὄντα καλὸν καλὸν δὴ εἶναι λόγος, ὅτι λουτρὸν Ἀρτέμιδι γένοιτο. τοῦ γε μὴν ἀπο- διδράσκειν τὴν πρὸς τὸ ἄρρεν κοινωνίαν μάρτυς νὸς ὁ δυστυχὴς Ὠρίων σκορπίῳ κατενεχθεὶς ὁ τηλι- κοῦτος, ἐπειδὴ ὧν οὐκ ἐξῆν ἥπτετο. τὴν μὲν δὴ Ἀθηνᾶν οὐδὲν θαυμαστὸν παρθένον ἑλέσθαι εἶναι, φῦσαν ἐκ μόνου τοῦ πατρός, ἡ δὲ ἐκ γάμου γενομένη 6 Hom. h. in Ven. 26 sq. 8 Od. ζ 102 10 Od. ρ 37. τ 54. 11 II. β 854 15 [Eratosth.] Catast. 32. Serv. ad Aen. Ι 535. Lucan. IX 836. Od. λ 572 1 ἄλλαι ἐπ’ ἄλλαις scripsi auctoribus Iacobsio (Philostr. 562. Seebodes Krit. Bibl. III 1, 457. Lectt. Stob. 104) et M Schmidtio Philol. Χ 590 ἄλλαις πολλαῖς libri edd, nisi quod in V ἄλλαις m. rec. (g) in ἄλλαις corr et in marg adscriptum est: ἄλλη ἡ πλάνη ἄλλοις πολλοῖς coni Mor 2 δὲ Ι 4 εἶναι V | ἂν inserui ex ΙΒΜ, quod etiam Sintenis deesse adnotavit | Ἀπόλλω V | μαθητήν V 5 ἤστρσπτο Β 7 μενεῖν e μένειν corr P3 coni Mor μένειν CAPUVIB Ferr Mor | τε πολλοὶ Β μάρ- τυρες ποιηταὶ ΒΜ 9 τὴν τοῦ ἀλχίνου ΙΒΜ γρ Ἀλκινόου Μοr in marg 12 Παφλαγονίᾳ Re | ὄντα] λόγος εἶναι ΙΒΜ | λ in καλὸν (2) in ras m. rec. V | δὴ scripsi auctore Gasda δὲ libri edd delendum censuit Re δέον M Schmidt Philol. X 635 καλεῖσθαι pro καλὸν δὲ εἶναι coni Sintenis 15 ὡρίων C τὴν παρθενίαν ὅμως ἐδίωξε. καὶ ἡ μὲν Ἀφροδίτη διὰ τὸ κάλλος αὐτή τε ἀνδρὶ συνεζύγη καὶ ἐπέστησεν αὑτὴν γάμοις τε καὶ ὑμεναίοις, τὴν δὲ οὐκ ἔπεισε τὸ κάλλος συνοικεῖν τε θεῶ καὶ κύειν καὶ τίκτειν οὐδὲ ὑπέθηκεν αὑτὴν τοῖς τοῦ γήμαντος βουλήμασιν. 11. Οὐ μὴν οὐδὲ ἱστὸν καὶ ἔρια καὶ ταλασίαν καὶ ἔργα γυναικῶν ἠξίωσεν ἐφορᾶν, ἐλάττω ταῦτα τῆς τῆς κρίνασα φύσεως, ἀλλ’ ἀφῆκεν αὑτὴν ἐπὶ τὰ θηρία, 9 νάπας τε καὶ ὄρη καὶ ἄλση καὶ δρυμοὺς ἐπιοῦσα, τέρ- R 228 ψιν ἔχουσα τὴν θήραν. οὐ γὰρ | δὴ πόνου δεῖ τῇ Ἀρτέμιδι πρὸς τὸ βάλλειν, ἀλλ’ ὅσα ἡμεῖς ταῖς καθειργ- μέναις ὄρνισι, χρῆται ἐκείνη κάπροις τε καὶ ἐλάφοις καὶ ὅτῳ ἄλλῳ θηρίῳ δόξειε. καὶ ἔστιν ἀκριβῶς δέσποινα τῶν θηρίων μᾶλλον ἢ ἡμεῖς τῶν οἰκετῶν. τῶν μέν γε ἀντέβλεψεν ἤδη τις καὶ ἐλύπησε ῥήματι καὶ ἀποδρὰς ᾤχετο, τὰ δὲ ὅ τι περ ἂν ἐκείνῃ δοκῇ, πάσχει τε καὶ στέργει τοῖς ἀπὸ τῆς θεοῦ. ἡ δὲ τέρπεται μὲν ὁρῶσα αὐτὰ θέοντα, τέρπεται δὲ διώκουσα, πεται δὲ τοξεύουσα. τῇ τέρψει δὲ αὐτῇ τῷ γένει τῷ τῶν ἀνθρώπων ἀμύνει, τὰ δυσμενῆ τῷ γένει ποιοῦσα 6 Οd. α 356 2 ἐπέστησεν · ἤτοι ἐπιστάτην ἔταξεν ἑαυτήν V 18 τὸ διώκειν καὶ ἐπὶ ἑτέρου τρόπου τοῦ ζητεῖν καταλαβεῖν τι V 2 ἀνδρὶ θνητῷ Μ Schmidt Philol. X 635 5 αὐτὴν I 6 ταλασσίαν Μ 8 αὐτὴν Ι 10 τὴν θήραν ἔχουσα τέρψιν ΙΒΜ 11 ταῖς οἰκίσκῳ καθ. ΜSchmidt Philol. X 635 12 τε inserui ex AUVIBM 14 ἡμεῖς] αὐτοὶ Μ 15 γε m. post. (p) corr in γὰρ CA γε Ρ sed ε m3 in ras et γρ γὰρ in marg m4 ve;l5 | ἀντέβλαψεν CAP sed in hoc α alterum in ras m2, U et Re | ἤδη om U 19 τ in τοξεύουσα in ras Ρ4 Ι τῷ alterum om VBM 20 ποιοῦσαν Ι ἐλάττονα, δοκεῖν δέ μοι, καὶ τῷ μὴ χωρεῖν αὐτὰ ἐπὶ τὰ ἄστη μηδὲ προσπίπτοντα σπαράττειν τε καὶ κατε- σθίειν καὶ κενοῦν τὰς πόλεις ἀνθρώπων. τὶς γὰρ ἂν ἤνεγκεν ὁμοθυμαδὸν ἐπιόντα τῶν θηρίων τὰ φῦλα, ὅπου γε καὶ ἢν ἔν τι τούτων δὴ τῶν ἐν τοῖς ζωυδείοις τεταλαιπωρημένων ὑπερβὰν τὸ ἑρκίον θέῃ διὰ πόλεως, βλέμματι μόνῳ ταράττει τε καὶ ἐκπλήττει καὶ ποιεῖ σκοπεῖν ἡ ἄν τις σωθείη, θύραι τε κλείονται καὶ βοὴ πρὸς ἀλλήλους καὶ θόρυβος, ὅσος ἂν ἐκ πολεμίων εἰσπεσόντων γένοιτο;