ἀλλ’ αὐτὴ
 ἐσάωσεν, εἶπεν ἂν Ὅμηρος, καὶ παῖδάς τε γονεῦσιν
ἀπέδωκεν ἐμέ τε ἐξείλκυσε σαφῶς τῆς ἐγγὺς οὕτω
πληγῆς τῇ περὶ τοῖν ποδοῖν φροντίδι τῷ τε πατρὶ τῷ
Διὶ καθαρὸν θανάτων διετήρησε τὸν νεών. εἰ δ’ οὐκ
ἐπεκούρει, πόσας ἂν οἰόμεθα δεῦρ’ ἐλθεῖν κλίνας ἀναι-
 ρησομένας [τότε] τὸ τῆς πόλεως ἄνθος.