τὸ
δὲ ἀπορραγὲν τοῦτο ὀφρὺς ἦν ὥρας εἵνεκα ὑπὲρ τῆς 
θύρας τεταμένη λίθου τοῦ στίλβοντος ἐγκειμένου τῷ
μὴ τοιούτῳ· ὂν κοιλάναντες εἰς ὑποδοχὴν τοῦ
νος τὸ μὲν ἐνέθηκαν αὐτοῦ, τῷ δὲ προὔχειν ἔδοσαν
τέρψιν εἶναι ὁρῶσι. τέως μὲν οὖν ᾧ συνείχετο ἰσχύ-
οντος, ξύλον τι σμικρότατον τοῦτο ἦν, ἔμενε, χρόνῳ 
δὲ ἐκείνου καμόντος ἐξίστατό τε τὸ ἐνηρμοσμένον, καὶ |
ἦν χαμαὶ σωρὸς λίθων μεγάλων οὐκ ἂν εἰκασθέντων R 240 
 4 τοῦ ὑπερθύρου λέγει C2A2P3 ἤτοι τοῦ ὑπερθύρου V
10 χεῖρες] τὸ στρογγύλον τῆς γλώττης κἀνταῦθα διεφάνη καὶ τὸ
δι’ ὀλίγων πολὺ δηλῶσαι V 
 2 ε prius in καθεζόμενος corr ex ι Ρ2 καθιζόμενος CA
3 ἐκεῖνο | 4 θύρας in marg Ι 6 τε om Ι 10 τε om ΒΜ
12 σωίζεται CA 13 ἐπὶ πόδα] ὑπόποδα V 15 ὀφρῦς
CAPU | ἕνεκα ΒΜ 16 λίθου του V num λίθου του?
18 τὸ] τὸν UI | οῦ in αὐτοῦ in ras Ρ2 αὐτῶ U Ι τὸ Μ
19 ἰσχύοντος Ι 20 ξύλον δέ τι V | μικρότατον V 21 ἐξίστατο
VU et ex ἕστατο m. rec. (s) C et Ρ5 ἵστατο AIBM 

 
πρὸ τοῦ πάθους, οἶμαι, τοσούτων, οἳ μὴ ὅτι νέους ἐν
εἰσόδοις τε καὶ ἐξόδοις διέφθειραν ἂν ἐπιπεσόντες,
ἀλλ’ οὐδὲ καμήλων τε καὶ ἐλεφάντων κεφαλαὶ
γον ἂν τὸ μὴ οὐκ αὐτίκα κεῖσθαι.