ἐγὼ δέ γε οὐκ ὀφθαλμῶν μόνον οὐδ’ αὖ χειρῶν ἢ ποδῶν ἤ τινος ἄλλου μέρους οἶδα μισθὸν ὀφείλων, ἀλλ’ ὅλου τε ἐμαυτοῦ καὶ τοῦ χοροῦ. ἦν μὲν γὰρ μὴν ὁ ἐπώνυμος τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ γε μηνὸς ἑβδόμη ἱσταμένου, ἐν ᾗ νόμος ἐν Μερόῃ ταύτῃ ποιεῖσθαι τῇ θεῷ τὴν ἑορτήν, ἦς καὶ τὸ κεφάλαιον αἷμα ἀπὸ πυγμῆς. πύκται δέ, ὁπόσαι φυλαὶ τῆς πόλεως, εἷς ἀφ’ ἑκάστης, καὶ ἔρις ὑπὲρ νίκης θαυμαστή, οὐχ 1 Her. VI 105 Polem. or. | § 35. II l. l. 12 t. I p. 291,4 R sq. 15 ὡς ἀθεώτερος συμπάντων σύ γε ὢν διὰ τοῦτο καὶ μισθὸν εἰδώλοις μᾶλλον ἢ κατὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας ὀφείλειν λέγεις V 1 αὑτὸν m2 ex αὐτὸν Μ αὐτὸν VIB 6 Φάγρας OMueller Antiqu. Antioch. p. 14 Πάγρας Gasda, fortasse recte, sed cf. p. 129,4 οὗ λόγος κατακαυθῆναι τοὺς Γίγαντας (Sievers l. l. p. 63 et 91) 7 o in δεξόμενος in ras Ρ2 et ex α corr I δεξάμενος CAVM 8 ἃ m. post. (p et s) corr ex ἂν C ἂν Α (sed ν erasum) ΙΜ 18 ἕκτη Roscher Philol. LX 362 19 καὶ om Μ 20 ὑπὸ Β 21 ἀφ᾿ in ras P3 ἀφ᾿ Α ὑπὲρ μεγάλων μὲν τῶν ταῖς φυλαῖς εἰς αὐτοὺς ἀνη- λωμένων, μανίᾳ δὲ τὸ πρᾶγμα ἔοικε τῇ θεῷ χαριζομέ- νων. πάλαι μὲν οὖν δρόμος ἦν ἁπάντων ἐπὶ τὴν R 237 θέαν καὶ τὸ μὴ ἐλθεῖν οὐκ | εὐσεβές, τῷ καιρῷ δὲ ἀμβλυνθείσης τῆς ἑορτῆς οἱ μὲν ἐπύκτευον, διδάσκαλοι δὲ λόγων ἐν συνουσίαις, διδόντες μὲν δίκην οὐ δοκοῦν- τες τοῖς πολλοῖς, καιρῷ δὲ εἴκοντες. πρῴην τοίνυν οἱ μὲν ᾤχοντο εἰς Μερόην, οἱ πύκται, ἐγὼ δὲ εἰσεκά- λουν τοὺς νέους. οἱ δὲ οὐχ ὑπήκουον· εἷναι γάρ τι τὸ τὸν ὄκνον ἐμποιοῦν, ὅ οὐκ ἔχειν μὲν εἰπεῖν ὅ τι εἴη, δεινῶς δὲ ἀποκωλύειν. ῥᾳθυμίαν δὲ ἐμοῦ τὸ πρᾶγμα καλοῦντος, εἰ τὰ τῆς προτεραίας αὖθις ζητοῖεν, ἡ δὲ οὐκ ἦν ἔργων, δείματός τινος θορυβοῦντος σφίσι R 238 τὰς ψυχὰς ὤμνυσαν | εἶναι τῆς συνουσίας τὴν φυγήν. οὕτω δὲ συνεχώρουν. τὸ δὲ ἦν ἄρα τῆς Ἀρτέμιδος ἀρωγὴ τὸν γενόμενον ἂν κωλυούσης ὄλεθρον. ὡς γὰρ δὴ ἀπηλλάγησαν οἱ πεφοβημένοι καὶ ἦν μόνος ἐν τῷ βουλευτηρίῳ τούτῳ, λόγον τις οὐ πολλῷ ὕστερον φέρων ἔρχεται νέος εἰρημένον οἱ πολλάκις, εἰ παρέχοι καιρός, ἥκειν σὺν τῷ βιβλίῳ, καὶ γὰρ ἦν τις περὶ τοῦ λόγου λόγος. εἰλῆφθαι δὴ καιροῦ νομίσας ὁ νεανίσκος ἧκεν. οὕτω δὲ ἀναστὰς ἐλθὼν ἐπὶ τὴν θύραν ἑστὼς ἑστῶτος ἠκροώμην. καὶ ἀνέγνωστό τε ἔπη πλείω ἢ διακόσια, καί με ἔννοια τῆς νόσου τῆς τῶν ποδῶν 1 οὐ καλὸν τὸ ἀνηλωμένον ἐνταῦθα V 1 λῶν μὲν τῶν τὰς φῦλα in ras P2 | ταῖς φυλαῖς scripsi auctore Re τὰς φυλὰς libri edd | αὑτοὺς Ρ sed ῾ in ras m3 αὑτοὺς CAVBM 4 post δὲ rasura duarum litterarum in Ρ | 5 ἀμβλυνθείσης in textu, γρ ἀναβληθείσης in marg Β 7 δὲ post δοκοῦντες VUBP et manibus post. (p) C et Α Ferr Mor del Re 10 ὅτι ΡΙΜ 11 ἀπεκώλυε coni Mor 13 ἔργον CUVIB et in ras P3 15 δὲ (prius)] δὴ V 18 τίς ΑΡΒ 19 οἶ CA 24 τῆς (1) Ferr Mor τις libri τις τῆς Re εἰσῄει καὶ ὡς πολὺ βέλτιον καθήμενον ἀκούειν.