δυοῖν δὲ ὄντοιν σφίσι R 233 
πλείστου ἀξίοιν χωρίοιν, Πειραιῶς τε καὶ τῆς
πόλεως, ἡ μέν ἐστι τῆς Ἀθηνᾶς, ὁ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος. 
Ἐφεσίοις δὲ καὶ τὸ νόμισμα [καὶ] τὴν ἔλαφον ἔφερεν
ἀμοιβὴν τῇ θεῷ τῶν μεγάλων ἀγαθῶν. 31. Ὅτι μὲν οὖν καὶ ὑγίεια παρὰ τῆς Ἀρτέμιδος
ἀνθρώποις, αὐτὸ μηνύει τοὔνομα, καὶ Αἰνείαν ἴσμεν
 16 Xen. Hell. II 4, 11. Paus. Ι 1, 4. Mionnet Descr. de
med. III p. 85 n. 159 sq,; 207 sq. Suppl. VI p. 111 n. 184 sq.
19 Cornut. theol. c. 32 
 1 ἕνεκα Μ 4 ἦν ἂν V ἂν om ΒΜ | πεπλευσμένον
scripsi e V πεπλευμένον reliqui libri edd | ι in περιρρηγνυ-
μένων in ras Ρ2 περιρηγνυμένων VBM 5 δὲ ΙΒΜ | ἥδε Α
6 διατοῦτο PVIBM 7 ε in τε ex ι corr Ρ2 10 τοιοῦτό
sed το erasum U | ἐστι Β | Μουνυχιῶνι scripsi auctore Gasda
μουνυχιὼν libri (μουννυχιὼν α Β μοννυχιὼν Μ) edd 11
in γάμων in ras C v 12 οὕτως] εἶτα ΒΜ 15 ὁ scripsi ex
ΑΡΙΒΜ cum Gasda et Cobeto Mnem. V 105 (Coll. 101) ἡ re-
liqui libri edd 16 καὶ cancellavi om ΒΜ et Ρ sed in hoc
rasura trium litterarum 19 Αἰνέαν CA et Ρ sed in hoc ι
post ε inser m4 

 
παρ’ Ὁμήρου μαθόντες ὑπό τε Λητοῦς καὶ ταύτης ἐν
μεγάλῳ ἀδύτῳ ῥωννύμενον·