νῦν δὲ τίς οὐκ οἶδεν, ὡς
ἐν αἰτίαις μέν εἰμι παρὰ τοῖς φίλοις ἐπὶ τοῖς ἐν γήρᾳ
πόνοις, τὸ ἀεί τι πλάττειν καὶ συντιθέναι λόγον
λιτος ἥδιον ἄγων, καὶ τῆς περὶ τὰ ἄρθρα νόσου τοῦτ’ 15
ἔστι τὸ δεινότατον, ὅτι κωλύει γράφειν. τίνος οὖν
εἵνεκα πολλοῖς λόγοις ἔχων πληροῦν τὸν νόμον οὐκ
ἐβουλήθην, ἀλλ’ οἱ μὲν εἰδίν, ἐγὼ δὲ οὐ δεικνύω; 6. Ἴσως μέ τις ὀίεται τὴν περὶ τὰς ἀμοιβὰς ἐρεῖν
ἀδικίαν. ἱκανὸν μὲν καὶ τοῦτο πρὸς ὀργὴν ἄνθρωπον 20
ἀγαγεῖν καὶ ποιῆσαι σιωπᾶν, νέος χρήματα Ι παρὰ R 198
τοῦ πατρὸς λαμβάνων, ὡς τῷ σοφιστῇ κομιῶν, ὧν τὰ
 2 ὑμᾶς Ι 3 λαλοῦντες et 4 ἀλλήλοις scripsi coll 219,2;
211, 3 R καλοῦντες et ἀλλήλους libri edd 4 καθημέραν PVI |
αὑτὸν Ρ sed ‘ m2 in ras αὐτὸν I 6 ἂν om B et fortasse
delendum 6 voce ἀμελείας A fol 5 desinit; quae sequuntur us-
que ad φαίητ’ ἄν p. 274, 4 uno folio amisso perierunt 10 νό-
σημα om I 12 οἶδεν scripsi cum Sinteni εἶδεν libri edd
14 τὸ] ποιεῖν IB τὸ δ’ — ἄγω coni Sintenis 17 εἵνεκα reposui
e libris ἕνεκα edd 18 ἠβονλήθην IB 21 παρὰ τοῦ πατρὸς
λαμβάνων] παρά του προσλαμβάνων Mor 22 γρ κομιῶν P3 supra
κομίσων κομίσαι IB et Wesseling Diodor. Sic. t. II p. 581 Ι
ὃν del Cobet Mnem. V 104 (Coll. 100) τα I et in τὰ corr P3 

 
μὲν εἰς πότους ἔτρεψε, τὰ δὲ εἰς κύβους, τὰ δὲ αἰδοί-
οις ἔδωκε θρασυτέροις ἔστιν οὗ τοῦ νόμου· ἔπειτα
πρὸς αὑτὸν ὀνειδίσας τὴν ἀναίδειαν εἰσπηδᾷ, κέκραγεν,
ἀπειλεῖ, τύπτει, πάντας ἡγεῖται καθάρματα, μισθὸν
 ἀξιοῖ νομίζεσθαι τὴν εἴσοδον αὑτοῦ.