| τὶ οὖν; χρὴ νομίζειν, ὅτι νεώτερος μὲν
ὤν ἠπιστάμην σωφρονεῖν, προιούσης δὲ τῆς ἡλικίας
διεφθάρην; ἀλλὰ τοὐναντίον εἰκὸς ἦν, λῆξαί με νῦν,
 εἰ καὶ πρότερον ἐπαχθὴς ἦν. δεινὸς γὰρ παιδεύειν
καὶ ἐπανορθοῦν ὁ χρόνος. ἀλλ’, οἶμαι, τοιοῦτόν ἐστιν·
ἅπαντα τἄλλα διεξεληλυθότες, καθ’ ἕκαστον αὐτῶν ἐρυ-
θριάσαντες, ἐπειδὴ σιγᾶν οὐ δύνανται, φροντίσαντες
οὐδέν, εἰ μηδὲν ἐροῦσι πιθανόν, ἐπὶ τοῦτο ἐξηνέχθη-
 σὰν, ὅπως αὐτοῖς φεύγουσι τὰς ἐμὰς συνουσίας εἴη
λόγος. 6. Βαρὺς ἐγώ; τί οὖν ἔστιν ἀκούειν τῶν ἐπὶ τῶν
ἐργαστηρίων, ὁπότε παρίοιμι, λεγόντων; οὐχ ὁ μέ-
 1 θαυμάσαι Α in marg αὐτοὺς ἔροιτο CAV et in marg
P3 et Μο Re | τίς ΡΜο 4 παρ’ ΒΜΙΜο edd 6 μόνον
ουκ eraso acuto et spiritu leni Α μονονοὺκ CB 7 ὢ in
μωράνασι in ras Ρ2 9 ἐλάνθανεν ἄν Monnier 10 τἆλλα C
et m. rec. in τἆλλα corr A 11 ante πολλοὶ duae litterae (sine
dubio quae in Vat. 82, οἱ) erasae inI 12 τί — 13 ἠπιστάμην
Μο2 in marg | τί οὖν χρὴ libri Fabr corr Re 14 με Μο in
marg et m. rec. corr e μὲν Α et P2 in ras μὲν VMo 17 καὶ
ante καθ. V et Fabr καθέκαστον V 

 
τριος; οὐχ ὁ κοινός; οὐχ ὁ καὶ τὰς τῶν πενεστά-
των προσρήσεις προσρήσεις ἀμειβόμενος τοῖς ἴσοις; ἔστιν
οὖν ὅστις ἂν ἐκείνοις αὑτὸν ἴσον ἐν οἷς ἔξεστι ποιῶν
τῶν ἐν τέλει καὶ δυνατῶν κρείττων ἂν ἀξιώσειεν εἶναι;
οἳ φιλοῦσι μέν μου καὶ ὀφθαλμοὺς καὶ κεφαλὴν καὶ 
χεῖρας, εἰ καὶ μὴ σφόδρα φιλοῦσιν αὐτόν, ἔχοντες δ’
οὐδὲν ἔλαττον ἀπέρχονται.