καίτοι τοιούτου γε οἷονπερ οἵδε φασὶν
ἀνθρώπου τί ποτ’ ἦν; πάντα τόπον καὶ καιρὸν ἐμπι-
πλάναι τῶν τοιούτων ῥημάτων καὶ ἡμέρας γε ἑκάστης,
τοτὲ πρὸ μεσημβρίας, τοτὲ μετ’ ἐκείνην. 17. Καὶ μὴν καὶ ὅστις γε εὖ ποιήσας πολλάκις
μνημονεύει τῆς χάριτος, βαρύς, εἴπερ ἐγγὺς μὲν τοῦτο
τοῦ ὀνειδίζειν, λυπηρὸν δὲ ἐκεῖνο. σκοπῶμεν τοίνυν,
εἰ μὴ εὖ πεποίηκα τὴν ἐμαυτοῦ, δεσμὸν μὲν ἰσχυρὸν
ἀπορρήξας, ᾧ με κατέδησε βασιλέως ψῆφος οὗ πάντες
 4 cf. or. Ι § 25 19 cf. p. 120, 5; 132, 5 sq. 
 11 οὐ καλῶς ἔχει V 
 1 ἀπεστόμισα Μο | κατέβαλλον UI 3 τῇ Διονύσου? i. e.
Nicaea cf. p. 107, 8 5 κατέστησαν eraso ν Μο 6 ταῦτ’ V |
ἐλλὸν
ἐπαγγελλόντων Μο 7 ἀπήγγειλον Μο | γέ μου A et in γε
ἐμοῦ corr P2 10 δὲ Re 11 τοιούτου scripsi τοῦτο libri Fabr
τοῦ Re | οἶδε V 12 loco vocis ἀνθρώπου rasura quattuor
litterarum in U | ἐμπιπλάναι in marg, ἐμπιμπλάναι in textu Μο
13 τοῖον in τοιούτων in ras P3 | γε om U inser Ι2 14 τοτὲ
scripsi bis cum ι τὸ τὲ U τό τε reliqui libri edd | ρο in πρὸ
in ras P3 15 μὴν καὶ om U καὶ in ras I2 16 βαρύς Fabr
Re βαρὺ libri 19 οὗ] οὐ Μο ὃν Ι Fabr 

 
ἴστε, δραμὼν δὲ ὡς ὑμᾶς οὐκ ἀκίνδυνον δρόμον δρό-
μον], ἐναντίον τῇ τοῦ βασιλέως ἐπιθυμίᾳ, ἐπίδοσιν δὲ
λαμπρὰν τοῖς λόγοις ἐνεργασάμενος. ταύτην οὖν προ-
φέρων τῇ πόλει τὴν εὐεργεσίαν οὐδοτιοῦν | ἀνῆκα; R 178 
καὶ τίς οὕτως ἀναιδής, ὅστις εἰπεῖν τολμήσειεν ἄν; 
 Ἀλλ᾿ ἡ βάδισις φορτική. ποία, πλὴν εἰ τὴν
παρὰ τοῦ νοσήματος λέγοι τις; ἀλλὰ τὸ βλέμμα, ἀλλ’
αἱ ὀφρύες, ἀλλ᾿ ἡ φωνή. οὐ τὸν ἐπίχαρίν με καλεῖν
εἰώθατε; ταῦτ’ οὖν οἷόν τε τὰ ὀνόματα συνελθεῖν,
ὥστε τὸν αὐτὸν τοῦτό τε καὶ βαρὺν ἐν δίκῃ καλεῖσθαι;