τοῦ θείου δέ με εἰσάγοντος τρέμοντος μειδιῶν τε αὐτὸς εἱπόμην θάρσος ἐμβαλού- σης τῆς Τύχης καὶ βλέπων εἰς τὸν ὄχλον, ὥσπερ ὁ Ἀχιλλεὺς εἰς τὰ ὅπλα, ἐτερπόμην, τούτῳ δὲ οὔπω λέγων 22 II. τ 18 1 οι in τοίχων in ras L2 | πολιάς V et Gasda pluralem usui Libaniano convenientiorem dicens, at cf. p. 83, 5 2 ἐκεί- νοις L | ο in ἀφῃρημένον corr ex ω C 3 τε om L 4 τε om VL 6 ἐρρωμένην corr ex ἐρωμένην C2 7 ἐδεδίειν V 8 τε om VL 9 ἐστιν] τὴν VL 10 δὴ Ρ et (e δὲ corr) A Ferr et γρ. Mor in marg δὲ CBVL Mor Re 11 γινόμενον BV 12 ποτε om VL, cancellis inclusit Mor 13 ποτε de- lendum censet Re, probabiliter 14 λεξόντων Β 15 Thom. Μ. p. 160, 7 s. ν. ἐροίην ὄντι τοῦ λέξοιμι· Λιβάνιος ἐν τῷ περὶ τῆς ἑαυτοῦ τύχης 18 ἥκει τίς V 22 τοῦτο L et γρ. Mor in marg ἐκπλήξας πῶς ἂν ἀξίως εἴποιμι περὶ τε τῶν ἐπὶ τῷ προλόγῳ δακρύων, ὂν καὶ ἐκμαθόντες ἀπῆλθον οὐκ ὀλίγοι, περί τε τῆς ἐπὶ τοῖς δευτέροις βακχείας; οὐδεὶς γὰρ εἴς γε τὸ πηδᾶν καὶ ἅπαντα δρᾶν οὐ γέρων ἦν, οὐ φύσει βραδύς, οὐκ ἀσθενής, ἀλλὰ καὶ οἷς ἔργον ἑστάναι διὰ νόσον ποδῶν, εἱστήκεσαν καὶ ἐμοῦ καθί- ζοντος αὐτοὺς οὐκ ἐᾶν ἔφασαν τὸν λόγον, ὃν δὴ καὶ διακόψαντες δεήσεσιν ἐδεήθησαν ἀποδοῦναί με τοῖς ἐμοῖς βασιλέα. τοῦτ’ οὖν, ἕως ἀπεῖπον, ποιήσαν- τες αὖθις ἐπὶ τὸν λόγον μετέβαινον μακάριον ἐμέ τε καὶ σφᾶς αὐτοὺς ἀποφαίνοντες, ἐμὲ μὲν | ὡς τέχνῃ R 64 λέγοντα, σφᾶς δὲ αὐτοὺς ὡς ἀρεταῖς πολιτῶν ἡδομέ- νους, καλῶς ἐλέγξαντες ἔργῳ μάταιον λόγον, ὡς οὐκ ἀνάγκη τοῖς ἀλλήλων ἀγαθοῖς φθονεῖν τοὺς κοινω- νοῦντας πατρίδος. οὐ φαιδροτέραν Ἀγαμέμνων ἡμέραν, ἐν ᾐ Τροίαν εἷλεν, ἢ ἐγὼ ταύτην, ἐν ᾐ ταῦτα ἃ διῆλθον ἔλαβον. οἵ γε καὶ ἐπὶ λουτρὸν ἰόντι συνη- κολούθουν θιγεῖν ἕκαστος ἐπιθυμοῦντες τοῦ σώματος. Ἦν δέ τις τῇδε Φοῖνιξ θαυμαζόμενος ἐπὶ τῇδε τῇ τέχνῃ, σοφιστοῦ μὲν υἱός, σοφιστοῦ δὲ υἱιδοῦς, καὶ τὸ τιμᾶσθαί γε οὐχ ἦττον ἐντεῦθεν ἦν ἢ παρὰ τῶν λόγων αὐτῷ. οὗτος νόμῳ μὲν τῆς ὡραίας ἐτύγ- 14 Her. VII 237 2 καὶ om L 5 οἷς ἦν ἔργον Mor 6 ἑστήκεσαν AB 8 πολλὴν δέησιν? 9 τοῦτο P | ὡς PBV et inser ACf om Ferr 10 τε in μετέβαινον in ras C2 13 οὐκ del Re Cobet Mnem. III 249 249 at cf. Plat. p. 508 Α οὖν vel ἄρα MSchmidt Philol. Χ 616 14 τοῖς τε ἀλλήλων Β 16 εἷλε ACPL edd 18 θιγεῖν libri edd | ἐπιθυμῶν Cobet l. l., at cf. p. 139, 6 22 οὗτος — 128, 1 οἴκαδε citat Thom. Μ. p. 409, 9 s. ν. ὥρα· Λιβάνιος ἐν τῷ περὶ τῆς ἑαυτοῦ τύχης, e quo fluxit schol. in marg Mor | ὥρας Mor χανεν ἀφιγμένος οἴκαδε, δειχθέντων δέ μοι τῶν λόγων καὶ πάντων οἰχομένων γράμματα πέμπεται πρὸς ἐκεῖνον φράζοντα τὴν ταχίστην ἐπιστῆναι τοῖς νέοις, ὡς ᾑρη- μένοις· εἰ δὲ μελλήσεις, τὰ γράμματα ἔλεγεν, ἐπὶ κενὸν ἥξεις τὸ διδασκαλεῖον. οὕτως ἅπαντας ἀπαγαγὼν Ὀρφεὺς οἰχήσεται. καὶ ὃς αὐτίκα παρῆν γυναῖκα καὶ οἶκον θέρους ἀφεὶς καί με ὡς R 65 εἶδεν ὠχρὸν καὶ ἰσχνόν, | ἅ με ἡ νόσος εἰργάσατο — νόσος γὰρ δὴ κατειλήφει τὴν ἐπίδειξιν — ἀλγεῖν μὲν ἔφη, πολέμου δὲ ἤρχετο καὶ(ὡς δὴ οὐκ ἐγνωσμένος) λέγει τε ὡς περιεσόμενος καὶ εἰπὼν ᾐτιᾶτο τοὺς μετα- πεμψαμένους. τοιαῦτα ἠθέριζε, κειμένῳ δὲ ἐπενέβαινεν, ὃς ἀεί ποτε πρὸς αὑτὸν ἤριζε, καὶ ἐπιλαβόμενος εἷλκε πρὸς τὸ βασίλειον παλαίειν ἀξιῶν. ἐγὼ δὲ Ἰδῶν τε τὸν βασιλεύοντα καὶ λόγῳ τιμήσας μὲν ἂν καὶ μὴ αἰτοῦντα τὸν λόγον, νῦν δὲ ᾐτηκότος ἔφερον αὖθις ἑτέροις τισὶν ἑστιάσας τὴν πόλιν, ὧν νῦν κλέος νὸν ἵκει. καὶ δὴ κλάων κλάοντας ἀπελίμπανον, οἱ R 66 δὲ | οὐκ ἔκλαον οἱ βέλτιστοι μόνον, ἀλλὰ καὶ μεγάλα ὑπισχνοῦντο δώσειν, εἰ διαπραξαίμην τὸ παρὰ σφίσι 6 Arist. Geryt. fr. II 1005, 12 Μ 10 Dem. cor. 228 p. 303, 27 17 Od. ι 20 12 ἤτοι ἠτίμαζε, παρ’ οὐδὲν ἐποιεῖτο V cf II α 261. Od θ 212. 2 ἐχομένων ex οἰχομένων corr P2 et Re Anim num κατεχο- μένων? 3 τηνταχίστην Β 8 αἰσχρὸν καὶ ἰσχυρὸν L 9 μετὰ τὴν? 11 μεταπεμψομένους L 12 ἐθέριζε L γρ. ἠρέτιζε Mor in marg ἠρέθιζε Gasda | δὲ] melius videtur τε | ἐπέβαινεν L 13 πρὸς] πρῶτος Ferr et γρ. Mor in marg | αὑτὸν Re simul coiciens πρὸς πρῶτον αὑτὸν αὐτὸν libri Ferr Mor 17 α prius in ἑστιάσας abreptum in C 18 ἥκει BVL Ferr | ἀπε- λίμπανεν L 20 διαπράξαιμι L ζῆν. ἐμοὶ δὲ ὧν ὑπισχνοῦντο τῶν μεγάλων μεῖζον ἦν τὸ οἴκοι ζῆν. 93. Ἀναβαίνων δὴ τὸ μετὰ τὸν πρῶτον τῶν σταθ- μῶν ἄναντες, οὗ λόγος κατακαυθῆναι τοὺς Γίγαντας μαχομένους τοῖς θεοῖς, μικροῦ τῇ ῥάβδῳ τοῦ τὸ ζεῦγος ἐλαύνοντος τὸν ὀφθαλμὸν ἐξεκόπην, ὥστε καὶ τοῖν βλεφάροιν τὸ κάτωθεν ῥαγῆναι, τὸν ὀφθαλμὸν δὲ αὐτὸν ἡ Τύχη διέσωσεν.