ὃ δὲ δὴ τῶνδε μεῖζον ἔργον τῆς Τύχης, μᾶλλον δὲ ὅτου τις ἂν φήσειεν ἀνδρὶ δόξαν τὴν ἀπὸ λόγων οἵωνπερ 4 ἡμεῖς, διώκοντι, μετὰ γὰρ τὴν | τῶν τυράννων κα- R 58 τάλυσιν, ὧν τὸν μὲν λόγῳ, τὸν δὲ χειρὶ Κωνστάντιος ἔπαυσε, δωρεῖται μὲν τοὺς Ἕλληνας τῇ Στρατηγίου πρᾳότητι κόσμον τῆς αὑτοῦ βασιλείας τὴν ἐκείνου νο- μίζων ἐν ἀρχαῖς χρηστότητα. ὁ δὲ οὐκ ἀπείρως μὲν ἡμῶν ἔχων, εἰς πεῖραν δὲ τῶν Ἀθήνησιν ἐρχό μένος καὶ τὰ μὲν δακρύων, τῶν δὲ οὐκ ἀμνημονῶν ἐπέπληξεν Ἀθηναίοις, εἰ ἀξιοῦντες διὰ κάλλη λόγων ἐκεῖσε ἅπαντας καταπλεῖν οὐκ ἐπεισάγουσι τῶν ὄντων σφίσιν ἀμείνω· ἀλλὰ σίτῳ μὲν ἐπεισάκτῳ χρώ- μενοι διδάσκαλοι τῶν περὶ τὸν σῖτον αὐτοὶ καταστάντες ἅπασιν οὐδὲν ἡγεῖσθε δεινόν, εἰ δὲ περὶ τοὺς λόγους τοῦτο δράσετε, τὰ σεμνὰ ὑμῖν οἰχήσεται; ἐγὼ μὲν οὐδ’ εἰ πάντας ὑμῖν κατεχρύσουν νεώς, μᾶλλον ἂν ἦν της ἢ τοιαῦτα εἰσηγούμενος. οἱ δὲ πάλαι μὲν ἔφασαν καὶ αὐτοὶ ταυτὶ διανενοῆσθαι, | παθεῖν δὲ ὃ R 59 5 De Vetranione et Magnentio cf. Petr. Patric. fr. 16 (fr. hist. gr. IV 190) et Zonar. XIII 7—9 7 p. 134, 17. ep. 396 14 Dem. cor. § 87 p. 254, 21. adv. Lept. 31 p. 466, 21 4 τίς AB 8 βασιλείας reposui e VL Mor πολιτείας ACPB Ferr Mor in marg Re 11 τὰ δὲ BL 13 ἐκεῖσε ἅπαντας] ἐκεῖσε ἅπαντες C ἅπαντας ἐκεῖσε V ἅπαντα ἐκεῖσε L 17 τοὺς om L 18 ἡμῖν APBL | signum interroga- tionis posui „aut οἰχήσεσθαι sc. ἡγεῖσθε aut οὐ ταὐτὸ pro τοῦτο“ Wyttenb „μὴ δράσετε vel ἐάσετε“ Gasda | ἡμίν L 19 ἂν ἦν] ἦν ἂν VL 21 φ in ἔφασαν in rasura duarum littera- rum C2 πολλοὶ πολλάκις, αἰδοῖ βεβλάφθαι, προσλαβόντες δὲ νουθεσίαν βελτίους ἔσεσθαι. καὶ αὐτίκα τὸ μὲν ψή- φισμα ἐγέγραπτο· τοὺς σοφιστὰς δὲ πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διήλλαττεν ὁ φόβος, καὶ πυκναὶ μὲν αἰ βουλαί, πολλοὶ δὲ οἱ δρόμοι, καὶ ᾗ χρὴ τοὐπιὸν διενεγκεῖν, ἐσκόπουν. τοῦτο οὔπω πρόσθεν Ἀθηναίους ἀκήκοα δράσαντας οὐδ’ αὖ ἑτέρῳ τοιαῦτα εἰς δόξαν παρὰ τῆς Τύχης εὑρημένα. καίτοι καὶ πρότερόν ποτε λόγοι λόγων ἡττῶντο τῶν παρ’ ἑτέροις οἱ παρ’ αὐτοῖς, ἀλλ’ ὅμως οὐ φαίνονται κεκληκότες ἑτέρωθεν ῥήτορα. τουτὶ μὲν δὴ κεφάλαιον τῶν παρὰ τῆς δαίμονος ἀγαθῶν νομιστέον· εἰ γὰρ αὖ καὶ παρ’ ἑτέρων κλητὸν Ἀθήνη- R 60 θὲν ἐλθόντα νέων ἀρχὴν | κτήσασθαι μακαριστόν, πηλίκης εὐδαιμονίας τὸ Ἀθηναίους εἶναι τοὺς μετα- πεμπομένους; ἐγὼ δὲ ἥσθην μὲν κατὰ τὸν Κρῆτα ἐκεῖνον) ἐπὶ τὴν κατέχουσαν τὰ πράγματα τῶν λόγων νόσον καλούμενος, οὐ μὴν οὕτω γε ἐπιλήσμων τις ἦν, ὥστ’ εἰρήνην τε καὶ ἀσφάλειαν ἐλπίσαι μετὰ τοὺς πολέμους ἐκείνους οὓς ἐτύγχανον ἑωρακώς, ἐν οἷς τραύματα πόνον πολλοῖς ἰατροῖς παρασχόντα συνέβη. 85. Ἦν οὖν δεινῆς ἠλιθιότητος τοὺς ἐπ’ ἀλλήλους 15 Ἐπιμενίδην (Plat. leg. I 642 D Diog. Laert. | 110) 5 τ in τοὐπιὸν in lacuna L2 | μετενεγκεῖν L et γρ. Mor in marg 6 οὔπω] ὅπερ L 7 εἰς δόξαν post εὑρημένα APB 9 ἑαυτοῖς L 10 ἑτέρωθεν κεκληκότες VL 12 αὖ om VL | παρ’ om ΡΒ | ἑτέρους V ἑτέρωθεν ACP (in quo ἑ m2 in ra- sura trium litterarum) B Ferr 13 νέων γὰρ ἀρχὴν L 14 πη- λίκης scripsi e VL auctore Re („aut πηλίκον εἰς“) πηλίκον AC ΡΒ edd 15 τὸν τῆς παροιμίας post Κρῆτα Β et suprascr. Ρ2 17 νῆσον ΡΒ | τίς BL 18 ὥστε L 19 πολλοὺς Β 20 πόνων L | ἰατροῖς inser Α2 21 ἦν <ἂν> οὖν? ὅπλα ἀναιρουμένους, οἷς ἰσχὺς παραπλησία (δι᾿ ἴσου πᾶσι παραγενομένη τοῦ χρόνου, τὸν ἄρτι ἥκοντα τὰ σφῶν ἐλέγξοντα τούτους οἴεσθαι μετὰ θυσιῶν τε καὶ αὐλῶν καὶ χορῶν ἐπιστήσειν ταῖς ἀγέλαις ταῖς αὑτῶν. 4 ἤκουον δέ γε πρὸς οἷς ἐτεθεάμην | τῷ μὲν Ἀραβίῳ R 61 λελουμένῳ τε καὶ ἐπ’ ἄριστον ἰόντι δύο τινὲ μισθωτὼ βορβόρῳ κρύψαι τὸ πρόσωπον, Παφλαγόνας δὲ τρεῖς ἅπαντα ἀδελφούς, τὴν φύσιν, τὴν ἀμαθίαν, τὴν τόλ- μαν, τοῦ σώματος τὸ πάχος, τὸν Αἰγύπτιον ἀπὸ τῆς εὐνῆς ἁρπάσαντας ἐπὶ τὸ φρέαρ κομίσαντας ἐμβαλεῖν ἀπειλῆσαι καὶ μέλλειν, εἰ μὴ ὀμεῖται τὴν πόλιν ἐκλεί- ψειν, καὶ ἐξέλιπεν, ὥστ’ εἰς Μακεδονίαν ἥκων ἕτερόν τι ποιῶν ἐτελεύτησε τὸν βίον. 86. Τούτοις ἐμαυτὸν κατεῖχον τοῖς λογισμοῖς. τῶν δὲ οὐκ ἀντεχόντων σοφιστῶν οὐκ ἂν οἴκοι με ταὐτὰ λεγόντων δυνηθῆναι, χαλεπὸν γὰρ εἶναι πολίτου τυχεῖν ἐπαινέτου, οἵ γε, κἂν σὺν δόξῃ παρὰ σφᾶς ἀφίκηταί τις, περιαιρεῖν τε ἐπιχειροῦσι καὶ πάσῃ τέχνῃ μικρὸν ποιεῖν, καὶ ταῦτα αὐτοὺς ληροῦντας ἐπιδεῖξαι βουλο- 19 μένη ἡ Τύχη κινεῖ μέν με πρὸς αἴτησιν μηνῶν | τεττά- R 62 ρων, ἐφέντος δὲ βασιλέως καὶ πρὶν ἢ χειμῶνα ἄρχεσθαι δεῖν ἐπανήκειν εἰπόντος ὁρῶ μὲν ὁδούς τε καὶ πύλας τὰς ἐμοὶ φιλτάτας, ὁρῶ δὲ ἱερά τε καὶ στοάς, ὁρῶ δὲ 5 ep. 396 9 p. 94, 19 1 ἀναιρουμένους scripsi coll. I 162, 15 R αἱρουμένους ACP VL ἡρημένους Β αἰρομένους coni Re 2 ηι in παραγενομένηι in ras L2 3 τούτους οἴεσθαι ante τὸν ἄρτι — ἐλέγξοντα col- locanda censet Gasda | τε om L Mor Re 4 4 χορῶν] τυμπά- νων Mor Re | αὑτῶν Re αὐτῶν libri Ferr Mor 5 ἀρραβίῳ L 6 τινὲς V | μισθῶ τὼ L 9 τοῦ σώματος τὸ πάχος ut glossema delendum censet Gasda 12 ὥστε L 15 ἀντεχόντων C sed spir. et v m. rec. (n) | με] μετὰ L | ταῦτα BL 16 de versu τυχεῖν πολίτου χαλεπόν ἐστ’ ἐπαινέτου cogitat MSchmidt Philol. X 617 17 εἴ γε L et e coniectura Mor | ἀφῖκταί C τοίχων τῶν ἐμαυτοῦ γῆρας, ὁρῶ δὲ μητρὸς πολιάν, ὁρῶ δὲ τὸν ἐκείνης ἀδελφὸν οὔπω ἀφῃρημένον τὸ τοῦ πατρὸς ὄνομα, ὁρῶ δὲ ἀδελφόν τε πρεσβύτερον ἤδη πάππον κεκλημένον συμφοιτητῶν τε ἔθνη, τοὺς μὲν ἐν ἀρχαῖς φανέντας, τοὺς δὲ δικαζομένοις συμμάχους, φίλους τε πατρῴους ὀλίγους γε ἐρρωμένην τε πλήθει σοφῶν τὴν πόλιν, ὥστε ἡδόμην τε ὁμοῦ καὶ ἐδεδοίκειν, τὸ μέν, ὅτι τῆς τοσαύτης τε καὶ τοιαύτης πολίτης εἴην, τὸ δέ, ὅτι παγχάλεπόν ἐστιν οὕτω μεγάλην λαβεῖν. ἡ Τύχη δὴ κἀνταῦθα ἐβοήθει πρός τε τὰ πολλα- χόθεν ἐρωτήματα, ἐν ἐργαστηρίοις δὲ τοῦτο ἦν γιγνό- μενον.) ἀπαντῶντι καὶ ἐπειδὴ δι’ ἀγῶνος αὐτοῖς ποτε ἔδει( τίς ποτε ἦν) φανῆναι· πρῶτον μὲν γὰρ ἐδεήθησαν 14 οὐδὲν τῶν σὺν θωπείᾳ συλλεξόντων ἕκαστον, ἀλλ’ R 63 ἐξήρκει | γενέσθαι δῆλον, ὡς ἐροίην. ἔπειτα οὐκ ἀνα- μείναντες ἥλιον ἐνεπεπλήκεσαν τὸ βουλευτήριον, καὶ ἔδοξε τότε πρῶτον εἶναι οὐκ ἀποχρῶν, ὥστε ἐγὼ μὲν ἐπυνθανόμην, εἰ ἥκοι τις, ὁ παῖς δὲ ἔφη τινὰς καὶ αὐτοῦ κοιμηθῆναι.