ἔστω δὴ καὶ τοῦτο τῆς ἀγαθῆς τύχης, ἔστω δὲ 
κἀκεῖνο τῆς αὐτῆς. καίτοι με πρὸς τὸ μέγεθος τοῦ † 
δοθέντος ὄκνος ἔχει τὸν λόγον. ἀλλ’ ὅμως, ὡς μὴ
ἀδικοῖμεν τῇ σιωπῇ τὴν δοῦσαν, τολμητέον εἰπεῖν.
κατηφείας γὰρ κατεχούσης τοὺς φίλους ἐνθυμουμένους
τῆς παροινίας τῆς περὶ τὸν Κίμωνα, καθ’ ἣν αὐτοῦ 
τοῖν χεροῖν ἡρπάσθη τὸ γραμμάτιον, ὃ αὐτὸν ἐφίστη
 2 locum esse corrumptum et lacunosum ne librarios quidem
fugit, nam C in marg habet ἀπω> σφάλμα κακόν in
primum vocabulum parum perspicuum fortasse ἀπωτέρω signi-
ficat 2 τὸν Μούσαις ποιητὸν PB et V, in quo m. rec. (r)
τῶν μούσαις ποιητῶν corr τοῦ μούσαις ποιητὸν C Ferr τοὐ-
μὸν ποιητῶν L τοῦ μούσαις ποιητῶν Ferr in marg Mor 3 τῆς
scripsi e L ut coni Mor τε reliqui libri edd γαστρὸς <καὶ
ὑπὸ τὴν γαστέρα> οὐσίαν Cobet Mnem. III 254; V 105 (= Coll.
4 post ἐμοῦ est λερευτὰ in Ρ et cum rasura unius litterae post
prius ε in C, lacuna litterarum quinque vel sex in Β, quattuor
in V, sex in Ferr quam manus recentior explevit vocabulo
τελεῦτα, in textum recepto a Mor qui in marg coni τελευ-
τῶντα. ortum est e scholio ληρευτὰ. ἀπήλασεν] ἀπήλασεν]
6 Ἴβηρα καὶ τοῦτο Ferr in marg et Mor, qui καὶ delendum
coni | τοῦτον? 7 ᾔδετο L | αὑτῶ V 9 ἐντεῦθεν οὐδὲν]
μηδὲν ἐντεῦθεν L | ἐπιδιδούσης Β 10 καὶ om VL, fortasse
recte | ἔστω — 11 αὐτῆς om Β 11 μοι coni Mor num μὴ scri-
bendum et ᾖ post δοθέντος inserendum? | πρὸς] διὰ Cobet Mnem.
III 254, at cf. t. I 193, 1 R et Plat. Phaed. p. 102 C σμικρότητα
ἔχει πρὸς τὸ ἐκείνου μέγεθος 12 πρὸς τὸν λόγον Cobet l. l. coll.
97, 7 16 ταῖν BV | ἀνηρπάσθη Par „malim ἐξηρπάσθη“ Re 

 
 † τῇ Κύπρῳ, ἐλθὼν οὖν τε καὶ αὐτός, τῶν
δείων εἰδὼς τήν τε ἀχθηδόνα καὶ ὅθεν ἔφυ, ἀλλ’ ὦ ἄν-
δρες ἄριστοι, λήξατε, ἔφην, τῆς λύπης, ἔχοντες ὃ
 4 παύειν πέφυκε λύπην. τοῦτο δέ ἐστι δίκη, ἣν μείζω
 R 170 ποιεῖ τὸ διὰ τῶν θεῶν | αὐτῆς τυγχάνειν τὸν πε-
πονθότα.