ἐμοὶ δὲ ἀκούοντι ταῦτα καὶ μετὰ ταῦτα ὁρῶντι δεῦρο κεκομισμένον περιειστήκει μὲν ὁ R 168 τῆς τοῦδε μητρὸς θάνατος, περιειστήκει | δὲ τὸ μηδὲ † ἐπὶ κλίνης τὸ γένος ἐξεῖναι ἀπ’ ἐκείνης κινεῖσθαι† πόδες τε καὶ χεῖρες, εἶπέρ ποτε, ἀπειρήκεσαν. θεῶν δὲ δω- ρεαί, λόγων ἔμενον ἐν τῷ στόματι τύποι, ὁποῖοι πρό- τερον, καὶ τοῦτ’ ἦν τὸ μὴ παρασχὸν τοῖς πολεμίοις λαμπρῶς ἤδη παιανίζειν. θεάτροις μὲν οὐκ ἦν χρῆσθαι, ὅ δὲ πρὸς τοὺς ἐν τῷ μανθάνειν, ἐπληροῦτο κατὰ τὸν νόμον. πολλῶν δὲ ἀπὸ πολλῶν φερομένων γῶν δακρύων ἀσθενέστερός τε ἅτερος γίνεται τοῖν ὀφθαλμοῖν καὶ παρεῖχε δέος οἰχήσεσθαι τελέως. τουτονὶ μὲν οὖν οἱ [θεῶν] τῶν ἀστέρων ἅπαντα ἐξαρτῶντες ἀπολεῖσθαί φασιν Ἄρεος εἰς διαλλαγὰς ἐλθόντος, τὰ δ’ ἄλλα προσεγένοντο μὲν ὁμιληταὶ πολλαχόθεν, λόγοι δὲ ἐργασθέντες ἔμειναν εἴσω θυρῶν. ἄρχουσι δὲ οὐ μάλα συνεγενόμην, τὸν μὲν ὁρῶν ὄντα κάπηλον καὶ οὐδὲν ὅ τι οὐ πωλοῦντα, τὸν δὲ ἀναπετάσαντα τὴν 4 ep. 946. 970 10 ep. 959 17 Εὐτρόπιον (or. IV t. I 216, 6 sq. R) 1 ἀκούοντί τε ταῦτα L 4 κλίνης om L | τὸ om L | ἐξεῖ- ναι ἀπ’ ἐκείνης] ἀπ’ ἐκείνης ἐξεῖναι L aut ἀπ’ ἐκείνης ut dit- tographia vel lectio antecedentis ἐπὶ κλίνης aut saltem ἀπ’ cancellandum et τίθεσθαι pro κινεῖσθαι legendum τὸ ἀπ ἐκείνης coni Re 6 λόγοι VL et coni Mor | τύποι scripsi auctore Re τόποι libri edd an hoc delendum et λόγοι pro λό- γων scribendum? 7 τοῦτο Ρ edd 8 παιωνίζειν C et Ρ, in quo α m3 suprascr. | μὲν οὖν οὐκ L 9 τὸν om L 10 νόμ in νόμον in ras P3 | φερομένων πηγῶν] πηγῶν φερομένων Β 12 τουτονὶ scripsi τουτὶ libri edd τοῦτον coni Mor 13 θεῶν e θεὸν corr C s θεὸν P sed ῶν m2 suprascr. cancellavi auctore Re θεώντων Gasda | ἅπαντα] οἱ πάντα L 14 ἄρεος ex ἄρεως corr C s P3 15 πανταχόθεν Β 18 οὐδὲν ὅτι οὐ scripsi e PBVL cum Cobeto Mnem. III 253 οὐδ᾿ ὅ τι οὐ C Ferr Re οὐδοτιοῦν Mor | α (ult.) in ἀναπετάσαντα corr ex ι C s καταγωγὴν καὶ περιφόβους οἷς ἦσαν δίκαι ποιοῦντα, τοῦ δὲ ἁμαρτάνων τὸν Μούσαις ποιητὸν ἐν λόγῳ καὶ † τὸν διὰ τῆς γαστρὸς οὐσίαν ὡς πλείστην ἀνηλωκότα, ζῶντα δὲ ἐν λύσσῃ τῇ κατ’ ἐμοῦ ἐλέγχων | ἀπήλασεν, R 169 ὥστε ἐκεῖνον ταπεινωθέντα μηκέτ’ εἶναι ἐν τοσαύτῃ μανίᾳ. κἀν τοῖς ἐπαίνοις τοῖς εἰς τὸν Ἴβηρα τοῦτο † ὡς μέγιστον ἥδετο αὐτός τε αὐτῷ συγχαίρειν ἔφασκε τούτων δὴ τῶν πρὸς ἐμὲ, καὶ ταῦτα αὐτῷ τῆς τραπέζης ἐντεῦθεν οὐδὲν ἐπιδούσης παρ’ ἄλλων τοῦτο ἐχούσης. ἔστω δὴ καὶ τοῦτο τῆς ἀγαθῆς τύχης, ἔστω δὲ κἀκεῖνο τῆς αὐτῆς. καίτοι με πρὸς τὸ μέγεθος τοῦ † δοθέντος ὄκνος ἔχει τὸν λόγον. ἀλλ’ ὅμως, ὡς μὴ ἀδικοῖμεν τῇ σιωπῇ τὴν δοῦσαν, τολμητέον εἰπεῖν. κατηφείας γὰρ κατεχούσης τοὺς φίλους ἐνθυμουμένους τῆς παροινίας τῆς περὶ τὸν Κίμωνα, καθ’ ἣν αὐτοῦ τοῖν χεροῖν ἡρπάσθη τὸ γραμμάτιον, ὃ αὐτὸν ἐφίστη 2 locum esse corrumptum et lacunosum ne librarios quidem fugit, nam C in marg habet ἀπω> σφάλμα κακόν in primum vocabulum parum perspicuum fortasse ἀπωτέρω signi- ficat 2 τὸν Μούσαις ποιητὸν PB et V, in quo m. rec. (r) τῶν μούσαις ποιητῶν corr τοῦ μούσαις ποιητὸν C Ferr τοὐ- μὸν ποιητῶν L τοῦ μούσαις ποιητῶν Ferr in marg Mor 3 τῆς scripsi e L ut coni Mor τε reliqui libri edd γαστρὸς <καὶ ὑπὸ τὴν γαστέρα> οὐσίαν Cobet Mnem. III 254; V 105 (= Coll. 4 post ἐμοῦ est λερευτὰ in Ρ et cum rasura unius litterae post prius ε in C, lacuna litterarum quinque vel sex in Β, quattuor in V, sex in Ferr quam manus recentior explevit vocabulo τελεῦτα, in textum recepto a Mor qui in marg coni τελευ- τῶντα. ortum est e scholio ληρευτὰ. ἀπήλασεν] ἀπήλασεν] 6 Ἴβηρα καὶ τοῦτο Ferr in marg et Mor, qui καὶ delendum coni | τοῦτον? 7 ᾔδετο L | αὑτῶ V 9 ἐντεῦθεν οὐδὲν] μηδὲν ἐντεῦθεν L | ἐπιδιδούσης Β 10 καὶ om VL, fortasse recte | ἔστω — 11 αὐτῆς om Β 11 μοι coni Mor num μὴ scri- bendum et ᾖ post δοθέντος inserendum? | πρὸς] διὰ Cobet Mnem. III 254, at cf. t. I 193, 1 R et Plat. Phaed. p. 102 C σμικρότητα ἔχει πρὸς τὸ ἐκείνου μέγεθος 12 πρὸς τὸν λόγον Cobet l. l. coll. 97, 7 16 ταῖν BV | ἀνηρπάσθη Par „malim ἐξηρπάσθη“ Re † τῇ Κύπρῳ, ἐλθὼν οὖν τε καὶ αὐτός, τῶν δείων εἰδὼς τήν τε ἀχθηδόνα καὶ ὅθεν ἔφυ, ἀλλ’ ὦ ἄν- δρες ἄριστοι, λήξατε, ἔφην, τῆς λύπης, ἔχοντες ὃ 4 παύειν πέφυκε λύπην. τοῦτο δέ ἐστι δίκη, ἣν μείζω R 170 ποιεῖ τὸ διὰ τῶν θεῶν | αὐτῆς τυγχάνειν τὸν πε- πονθότα. ἴστε, οἷόν τι τὸ τῶν εἰς Κρήτην ἀγομένων Ἀθήνηθεν δεῖπνον ἐσομένων τῷ ἐν λαβυ- ρίνθῳ τέρατι. περὶ δὲ τοῦ βέλους τοῦ κεκομικότος τοῖς Ἀχαιοῖς τὴν νόσον καὶ παρὰ τῶν πρώτων τῆς Ἰλιάδος ἠκούομεν, ὡς ἀντὶ τῆς εἰς ἔνα ὕβρεως πολλῶν ἔδει πυρῶν τοῖς Ἕλλησιν εἰς τοὺς ἀποθνήσκοντας. καὶ ἦν μακάριος ὁ Χρύσης τοσούτῳ κακώ τιμώμενος.