οἱ δὴ καὶ πόλεως γείτονος ἐξήλασαν ἄνθρωπον ὀλίγα μὲν εἰδότα, πολλὰ δὲ φάσκοντα, χρώμενον δὲ αὐτοῖς οἷς εἶχεν ἐπὶ τὸν δόντα, ἐφ’ ᾧ τις ἀλγήσας νεανίσκος τῶν μὲν ἠπατημένων τὴν ἀχλὺν ἀφεῖλε, τὸν δὲ ἐλέγχοις ἐξέβαλεν. 261. Ἐξεβέβλητο δὲ καὶ Σαβῖνος οὐ πόλεως τινος, 24 p. 169, 9 sq. 2 τοῖς] τὰ L 3 λόγοις, ὧν scripsi ὁ λόγος ὢν ACPBV edd λόγων. ὧν L ὁ λόγους, ὧν coni Re | 3 et 4 ἐσπέρας in τῷ P3 9 λελουμένος voce desinit in Α fol 36, ab ἑσπέρας in- cipit fol 6 11 σ prius in εἱστήκεσαν in ras P2 | περιμένον- τας Β 13 τόδ’ VL 14 οὖν om L | διαμέσου Α 15 ἑ secundum in ἤρκεσεν in ras C s 16 ὁ om Ferr Mor | μὲν L 17 κατήντησε L 21 ι in ἐπὶ in ras P2 | τίς V 22 ἀνεῖλε L 24 δὲ scripsi e VLB δὴ ACP edd ἀλλ’ αὐτοῦ τοῦ ζῆν, εἰς κομιδῆ βραχύ τι συσταλεὶς οὕτως, ὥσθ’ ὁπότ’ ἀμείβοι κλίνην, ἐξαρκεῖν χεῖρα μίαν εἶναί τε αὐτῷ δεινὸν τὸ μὴ τεθνάναι. καίτοι δεσπό- την αὑτὸν τῶν ἐμῶν ἐπεποιήκει πολλάκις τὴν αὐτὴν 4 ἡμέραν ἐμὲ μὲν εἰς Αἵδου λέγων | ἄξειν, αὑτὸν δὲ R 156 εἰς τὴν οὖσάν μοι γῆν. 262. Ἀρχὴ πικρὰ τοῦ μεγίστην ἔχοντος τὴν γα- στέρα, δι’ ἀπάτης παρωξυμμένου. ἦν δὲ ἡ ἀπάτη, κυ- παρίττοις μὲν ἐν τῇ Δάφνῃ σίδηρον ἐπενεγκεῖν ἐγνώ- κει, τουτὶ δὲ εἰδὼς ἐγὼ τῷ τέμνοντι τελευτῆσον οὐκ εἰς ἀγαθόν, πρός τινα τῶν αὐτοῦ συμποτῶν ἔλεγον, ὡς οὐ παροξυντέον τὸν Ἀπόλλω διὰ τῶν κυπαρίττων, καὶ ταῦτα αὐτῷ τῆς οἰκίας ἀφ’ ὁμοίας πεπληγμένης αἰτίας, καὶ παρακαλέσειν δὲ ἔφην τὸν βασιλέα πρόνοιαν τῆς Δάφνης ἔχειν, μᾶλλον δὲ μείζω ποιῆσαι τὴν οὖσαν· εἶναι γὰρ δὴ καὶ νῦν. οὗτος ὁ ἄνθρωπος ψευ- δέσι γράμμασιν εἰς Φοινίκην ἐλθοῦσιν, ἀπειλῆσαι [καὶ] γὰρ δή με ἔλεγε κινήσειν τὸ σκῆπτρον ἐπὶ τὴν τοῦδε | 9 Cf. p. 193, 5 sq. 13 or. LXI t. III 333, 10; 336, 9. 2 ὁπόταν L | ἀμείβει Β 3 δεῖν L 4 ‘ in αὑτὸν in ras P3 αὐτὸν L 5 αὐτὸν CP αὐτὸς L 7 ἀρχὴ πικρὰ μ corr ex ἀρχὴ πικρὰ Α ἀρχῆ πικρὰ τε L 8 παρωξυσμένου Α παρωξυμένου V | num ἀπάτη αὕτη·? 9 κυπαρίττων L 10 τε- λευτήσων V τελευτῆσαι Β 11 αὑτοῦ Β 12 τῶν om L 13 αὐτῷ scripsi αὐτοῖς libri Ferr Re αὐτῆς Mor | πεπληγμένης scripsi e V auctore Mor πεπλησμένης ACPB Ferr Re πέ- πλησμαι L 14 γρ παρακελεύειν Mor in marg | ἔφην scripsi auctore Re ἔφη libri edd 16 verba εἶναι γὰ δὴ καὶ νῦν num prorsus integra sint, dubitaverim, etiamsi εἶναι pro ἐξεῖ- ναι dictum statuam 17 ἀπειλῆσαι scripsi e libris ἀπειλῆσασ Α sed alterum σ parum perspicuum) auctore Wyttenb ἀπει- λήσας Re | καὶ om L cancellis inclusi auctore Wyttenb 18 τὸ] τὲ L | σκῆπτρα VL R 157 κεφαλὴν, τοῖς οὖν οὐκ ἀληθέσι τούτοις ὀργὴν ἐν αὐτῷ φυτεύσας ἦγεν ἐοικότα συὶ θήγοντι τὸν ὀδόντα. καὶ οὔτε ἀπόντα ἐπόθει παρόντα τε εἶδεν ἂν ἡδέως ἀπι- όντα. καὶ πολὺ πανταχοῦ τοῦτο τὸ τὸν ἄρχοντα ἐκπεπολεμῶσθαί μοι. ὃ δὴ καὶ γέροντί τινι καταπε- πωκότι μὲν πολλὴν οὐσίαν αὑτοῦ τε καὶ ἀδελφῶν, ἐν δὲ συκοφαντίᾳ τῆς τροφῆς ἔχοντι τὰς ἐλπίδας θάρσος τε ἐνέβαλε καὶ κατήγορον ἐποίησεν. ἔπειτα καὶ R 158 ἦν τῆς αὑτοῦ κατηγορίας | κατήγορος· οὕτω σφόδρα ταῖς πίστεσιν ἔρρωτο. καὶ ὁ μὲν ἐπ’ ὄνομα κατέφευ- γεν εἰσφορῶν, ὁ δ’ αὐτὸν ἐν τοῖς βασιλέως ἐγκλήμασι καθίστη τοῦτον εἶναι ἐθέλων, ἀλλ’ οὐκ ἐκεῖνον τὸν γέροντα. καὶ αὐτίκα γράμματα ᾔει, τὰ μὲν ὡς τὸν τῶν ὅλων κύριον, τὰ δὲ πρὸς τὸν πρῶτον τῶν μετ ἐκεῖνον, καὶ ἀνέγνωσάν τε ἄμφω τὰ γράμματα κατε- γέλασάν τε ἄμφω τοῦ τρόπου τοὐμοῦ τὴν αἰτίαν ἀπο- κρουομένου. τῷ δὲ τοῦτο ἦν λύπη μείζων ἢ εἰ νόσημά τι τῶν ὡρῶν τὰς ἐν τῇ γῇ διεφθάρκει Τυρίων οἴνου μητέρας αὐτῷ. τὸ οὖν μηδὲ κρίσει τό γε τοιοῦ- 2 II. ν 474. λ 416 18 Eur. Alc. 757. Aesch. Pers. 612 19 ep. 760 1 αὑτῷ V 2 θήγοντα B 4 τὸ om L 5 ἐκπεπολε- μῶσαι L ἐκπολεμῶσαι Re Anim | καὶ om L 6 αὐτοῦ BVL 7 τρυφῆς L 8 τ’ BVL | καὶ om VL 9 αὐτοῦ libri edd 10 ἔρρωτο „c. “ Ferr in marg et coni Mor ἔρωτι Ferr et Mor in textu 11 ὅδ᾿ BVL 12 κατήγορον ante ἐθέλων ex- cidisse puto, ἐμοὶ πολέμιον Re, ἐφεῖναι vel ἐνεῖναι pro εἶναι coni M Schmidt Philol. Χ 613 | θέλων L 14 πρὸς] ὡς πρὸς ACPB edd ὡς VL | τῶν inserui ex Α et Ρ, in quo m3 circum- punctum τὸν VL om CB edd 15 ἀνέγνωσαν coni Re ἔγνω- σαν libri edd | καὶ κατεγέλασάν τε L 16 num ὡς τοῦ? 17 νόσημά τι corr e νοσήματι A νοσήματι L 18 ἀέρων Cobet Mnem. III 253, at cf. I 280, 4; 7; 13; 621, 15 R 19 μητέ- ρας corr e μητρὸς C s τὸν δοθῆναι, | κεκρίσθαι γὰρ καὶ πρὸ δικαστηρίου R 159 τῇ τοῦ δικαστοῦ μωρίη μεῖναί τέ με κατὰ χώραν φυγόντα μακράν τε ὁδὸν καὶ χαλεπὴν τῶν τε ἡδίστων ἐμοὶ μὴ στερηθῆναι διατριβῶν, θεῶν τε ἔργον καὶ ὑφ’ ᾗ τὰ πάντα, Τύχης.