τὴν ἐκείνου δὲ ὁρμὴν οἱ συκοφάνται R 114 λαβόντες πάντα ἐκύκων ἐπὶ πάντας ἰόντς. δόξα τε ἦν παρὰ τῷ Βάλεντι φθόνου τὴν δόξαν πεποιηκότος, πάντως ἂν εἰς ἔλεγχόν με πεσεῖν δι’ ἑνός γέ του τῶν ὑπὸ τὴν βάσανον ἀγομένων. λέγεται δὲ καὶ αὐτὸς ἐρέσθαι τὸν Εἰρηναῖον, εἰ μετεῖχον τοῦ ἐπιβουλεύμα- τος, θαυμάσαι τε οὐ μετασχεῖν ἀκούσας. καὶ μαντικῇ μὲν οἷδα χάριν, ἥ μοι τὴν κεφαλὴν ἐν πρᾳ- οτέροις κατέστησεν, ὅτῳ τε χρηστέον καὶ ὅτῳ μὴ, φράζουσα, τὴν κεφαλὴν δ’ ἂν ἀπετεμνόμην, ὡς δεινότερον ὄν του ἀπολωλέναι τὸ ταύτῃ σεσῶσθαι. 1 Amm. XXVI 9, 8 sq. 2 or. LXV t. III 454, 1 sq. 5 Amm. XXIX 1, 6 sq. 1 τὸ τῶ L | τοῦ om APB 2 ὁ] τοῦ L | τοῦ ’μοῦ ACPL 3 ἱερείου VL 9 τε om L 10 περὶ om Β | ἰδίων τῶν om Β 11 βουλομένων L 15 φθόνου] φόβου vel ὁτουοῦν MSchmidt Philol. Χ 612 φθόνου τε τὴν L 16 ἂν ἂν Ferr in marg om ACPB | του τῶν V et (corr e τοῦ τῶν) Α et Re τοῦ τῶν C Ferr τούτων ΡΒ τούτων L Ferr in marg Mor 18 ἔρεσθαι V 22 ὡς — 23 ὂν] ὅσον δὲ δεινότερον MSchmidt 1. 1. 22 ἦν L † ἥ τις ἧκεν ἐπὶ Ἀδελφειόν, ὃς θεῖον μέν τι τὴν φιλίαν ἡγεῖτο, καρτερεῖν δὲ πρὸς ἀνάγκας οὐκ εἶχε καὶ ὡμο- λόγει γέ τοι τοῦτο καὶ ὁμολογῶν ᾐσχύνετο. ἐδεῖτο 4 οὖν ἡμῶν αὑτῷ αὑτῷ παρὰ τῆς Τύχης τὸν θάνατον, R 115 οἷοι | πολλοῖς ἐξαίφνης ἐπῆλθον. οἱ μὲν δὴ ἄλλοι πάντες εὔχοντο, ἐμοὶ δὲ ἡ τῶν δεινῶν ἐλπὶς ἦττον εἶναι κακὸν τοιαύτης εὐχῆς ἐφαίνετο. σιγῇ τοίνυν ἐδάκρυον. ὁ δὲ λουσάμενός τε καὶ δειπνήσας ὕπνον τε ὁμοῦ καὶ θάνατον δέχεται, ὥστε ἕωθεν ἡμεῖς μὲν παρῆμεν ἐπὶ τὴν ἐκφοράν, ἐκ δὲ τῶν βασιλείων τινές, ὡς ἐκεῖνον δήσοντες. ὁ δὲ αὐτοὺς διεπεφεύγει πτηνῷ τάχει. σπινθήρων τοίνυν ἐξ ἐπιστολῶν, τῶν μὲν παρ’ ἐμοῦ πρὸς ἑτέρους, τῶν δὲ ἐμοὶ παρ᾿ ἄλλων ἀφιγμένων, ἐν αίς ἀδικία μὲν οὐδεμία, λαβαὶ δ’ ἂν ἐγένοντο συκοφάνταις ἀνθρώποις, ταύτας δὴ τὰς ἀφορμὰς μάλα εὐπετῶς ἀνεῖλεν ἡ Τύχη, ὥστε ἐν μυ- ρίοις γράμμασι μὴ εἶναι γράμμα ἐμόν. 176. Τῆς αὐτῆς θεοῦ καὶ τὸ <περὶ> Περγάμιον πολὺ πρὸ τῶνδε τῶν κακῶν ἐγκαλέσαντά τι, ψεῦδος μέν, ᾤετο δὲ ἠδικῆσθαι. τοῦτο δὴ πείσας αὑτὸν ἐχθρὸς ἦν. εἰ δὲ οὐκ ἦν, κἂν ἐξελάλησέ τι τῶν οἰσόντων ἐμοὶ ζημίαν. R 116 καὶ | τὴν Αὐξεντίου δὲ περὶ τούτων πρός με σιωπὴν τῆς Τύχης δῶρον νομιστέον, ὅτι οὐδὲν εἰδέναι ἀξιῶν ἄνθρωπος, ὅ μὴ καὶ ἐμὲ δεῖν, τοῦτό γε ἄρρητον ἐποι- 1 ἥ τις εἴ τις (sc. ἀνάγκη vel βάσανος) aut τίσις MSchmidt 1. 1. 2 εἶχεν sed ν eras C 4 αὐτῷ libri edd | τὸν om VL et γρ Mor in marg 5 οἷος et ἐπῆλθεν Ferr in marg Mor | inter ἄλλοι et πάντες rasura 2 litterarum in Ρ | ἐμοὶ — 7 ἐφαί- νετο citat Thom. Μ. s. ν. ἐλπὶς p. 160, 15 Λιβάνιος ἐν τῷ περὶ τῆς ἑαυτοῦ τύχης· ἐμοὶ κτλ. 11 διεπ in διεπεφεύγει in ras P2 14 scripsi e VL οἷς ACPB edd 18 περὶ inserui cum MSchmidt Philol. X 611 20 δὴ] δὲ L | αὐτὸν L 21 δ’ L | κἂν] οὐκ ἂν V 22 περὶ τούτων inserui e VL ἥσατο. ὁ μὲν δὴ βασιλεύς, ὥσπερ τις θηρατὴς ἁμαρτάνων θηρίου, δεινῶς ἤχθετο, κινεῖται δὲ δυνος ἐκ χαλεπότητός τε δεσπότου καὶ λύπης οἰκέτου. ὑπογραφεὺς μὲν ὁ οἰκέτης ἦν, οἰωνιστὴς δὲ ὁ δεσπό- της. τοῦτον δή ποτε δι’ ἐπιστολῶν ἠρόμην φαρμάκου τινὸς πέρι, τοὺς μὲν θεοὺς οὐκ εἰπών, ἰατρῶν δὲ μνησθεὶς ἀσφαλείας εἵνεκα. ταῦτα ὁ μὲν οὐ κατέκαυσε τὰ γράμματα, ὁ δὲ κτησάμενος ἐφύλαττεν, ὅπως, εἴ τέ ποθ’ ὕστερον ἐπίοι δεινόν, σώζοιτο ταῖς ἐπιστολαῖς.