ἐμίσει μὲν οὖν καὶ ἐπεβούλευε, τοῦ μίσους δὲ οἶδα τῇ Τύχῃ χά- 4 or. XXVI t. II 124, 3 sq. R 5 ἤτοι ἀπώσασθαι V 3 ἄρξαντε V | ὁ μὲν] ὅμως ACPB Ferr, γρ Mor in marg 7 αὐτῷ om L | ὁ δ᾿] ὅδ᾿ B ὃ δ᾿ corr ex Vr οὐδ᾿ L 8 ὁμολόγει Α 12 με om VL 17 ἐξελών CPBV Ferr Mor 18 με μαχεῖσθαι] μεμαχῆσθαι L 20 οἱ om L 22 δὲ om VL ῥὶν, ἥ γέ με οὐκ ἐποίησε φίλον ἀνδρὶ δείσαντι μετὰ ταῦτα ὕστερον μὴ φθάσῃ τὸν ἐκείνου σίδηρον ἡ νόσος ἀπενεγκοῦσα τὸν Μάξιμον. ὁ δὲ ὡς ἐνίκησε ταύτην τὴν νίκην, ἐγάννυτο ὁ κακοδαίμων, οὐ μὴν ἐμέ γε ἴσχυσε, προσκυνῶ δὲ τὴν Ἀδράστειαν, καίτοι τοῦτό γε ῥάπτων διὰ Μαρτυρίου, Πισίδου τινὸς ἀν- R 106 θρώπου, χαίροντος μὲν ἀθληταῖς, ἀμέμπτου | δὲ ἄλλως, δοκοῦντος δὲ τῷ Φήστῳ γόητος διὰ τὸ προσκεῖσθαι παλαισταῖς. περὶ τούτου μόνος πρὸς μόνον τὸν Βάλεντα εἰπών, ὡς ἐμέ τε ἂν ἐν αὐτῷ ῥᾳδίως καὶ τὸν Εὐτρόπιον ἕλοι, σπεύδων ᾤχετο εἰς Ἰωνίαν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, ὥστε γέλωτα πολὺν ἐν τῷ δικαστηρίῳ τὸν Μαρτύριον παρασχεῖν οὐκ ἐχόντων τῶν δικαζόντων (??) μαθεῖν, ἥτις ἡ ἀρχὴ τῷ τοῦτον ἀχθῆναι γένοιτο, τῆς ἀρχῆς τοῦ πράγματος ἐν σκότῳ γεγενημένης. Φήστῳ μὲν οὖν ἆθλον τῆς κακίας ἐγένετο γάμος, νέα μὲν γυνή, συχνὴ δὲ οὐσία, καὶ νῦν ἐν πόλεσιν ἃς ἐκένωσε, τρυφᾷ. 160. Αἰθέριος δὲ τέθνηκε μὲν πολλὰ δὴ καὶ με- γάλα πρότερον ἐπιδὼν κακὰ καὶ τό τε λαλεῖν τό τε ἀκούειν ἀποβαλών. γίνεται δὲ καὶ αὐτὸς εἰς ἐμὲ κός, ὥσπερ ἀχθόμενος, ὅτι με ἐν Βιθυνίᾳ προὐβέβλητο καὶ ὁπότε τι δείσειεν, ἐπ’ ἐμὲ κατέφευγε. τὰς μὲν δὴ εἰς τοὺς λόγους ὕβρεις αὐτοῦ παραλειπτέον, ἐν αἷς 2 Eunap. fr. 39. vit. soph. p. 63 Boiss. Amm. XXIX 1, 42. 5 Plat. rep. V 451 A Dem. c. Aristog. I 37 p. 781, 8 1 δείσαντι supra δείσαντα Cf δείσαντα ΑΡΒ Ferr Mor quod corr Re 4 prius ν in ἐγάννυτο eras Ρ 6 τε AC Ferr Mor | τὴν om BV | α primum in ἀδράστειαν in ras duarum litterarum C2 6 τοῦτό γε] γε τοῦτο Β 19 η in δὴ in ras P2 δὲ A 21 γίγνεται L | δὴ B | εἰς in ras P3 ὡς A 22 προβέβλητο L 23 τί Β | κατέφευγεν Β ἐχαρίζετο πάνυ μὲν ἀνδρὶ πλουσίῳ, παῖδας δὲ οὐ κεκτημένῳ. ἀλλ’ οὗτός γέ ἐστιν ὁ στήσας με ἐν μέσῳ πολλῶν μὲν ἡνιόχων, πολλῶν ἱπποκόμων, οἷς τε ἔργον ἀναπεταννύναι τοῖς ἅρμασι τὰς θύρας· ὧν τοὺς μὲν ἔπαιε, τοὺς δὲ ἠπείλει κατακαύσειν, ἑνὸς δέ τινος ἡνιόχου γέροντος καἰ πλευράς, ἐφ’ ᾧ δὴ καὶ μέγα ἐβόησεν ὁ λεώς, | κατέτεμνεν, ἐμοὶ δὲ ἦν πόνος οὐ R 107 μικρὸς μὴ τὸ αἷμα ἰδεῖν. καὶ ταῦτα ἀπὸ ψιλῆς αἰτίας ἀνδρὸς ἐποίει μαινομένου δεικνύντος <τε> τὴν μανίαν κἀν τοῖς ἐν αὐτῇ γιγνομένοις τῇ δίκῃ. οὗτος ἦν ὁ κἀμὲ κελεύσας εἰσάγειν, ὡς δὴ τῆς Φιλουμένου τείας ἐν ἐμοὶ τὸν ἔλεγχον ἔχων· ὁ δὲ ἔλεγχος ἦν, παρ- ῄνουν αὐτῷ μὴ συκοφαντεῖν, ἀλλ’ ἀπηλλάχθαι πραγ- μάτων. καὶ τοῦτο ἦν, ἐφ’ ᾧπερ ἐκαλούμην. τῷ δὲ οὐδὲν ἐδόκει δεινὸν ἐμὲ ἐφ’ οὕτως ἀνοήτοις εἰσελθόντα ἑστάναι. καὶ ἐγὼ μὲν ἐξῄειν ἐλεῶν τὸν δικαστήν, ὁπόσον ἀπέχων νοῦ δικάζειν ἠξίου, τῶν δὲ φίλων λοὶ συνέρρεον ἄλλος ἄλλο τι πρὸς παραμυθίαν μένος. ἐποίουν δὲ οὐδὲν αὐτοὺς δεῖσθαι τουτωνὶ τῶν σκεμμάτων. οὕτως οὐκ ἐτετρώμην. 163. Φιδήλιος δὲ ἦν μὲν Φήστου πολίτης, ἄγριος ἄνθρωπος, ἀρχὴ δὲ αὐτῷ τῶν βασιλέως ἐπιμελεῖσθαι 2 γέ V Re τέ reliqui libri edd 3 μὲν] τὲ L 4 τε] γε V | πύλας VL sed L in marg γρ θύρας 6 καὶ om L 7 inter λεώς et κατέτεμνεν libri (excepto V) et Ferr habent ἐφ’ οὗ quod uncis inclusit Mor 9 ἐποίει] ἐπ cum lacuna duarum vel trium litterarum L | τε post δεικνύντος inserui 10 κἀν scripsi e ΡΒ καὶ reliqui libri edd 11 φιλουμένου BL et Re φιλουμένου ACPV Ferr Mor 13 ἀλλὰ L 14 ᾧπερ ἐκαλούμην scripsi quod praebet etiam in Par (Gass I 16) ᾦ παρεκαλοῦμεν reliqui libri ᾧ παρεκαλούμην Re Anim ᾦπερ ἐκάκου με MSchmidt Philol. Χ 610 17 ἀπέχων νοῦ scripsi e CV cum MSchmidt ἀπέχων οὐ APBL et γρ Mor in marg ἀπέχειν οὐ Ferr Mor ἐπέχειν οὐ coni Mor ἀπέχων τοῦ coni Re et Cobet Mnem. III 250 χρημάτων, φιλία δὲ πρὸς τὸν Εὔβουλον ἀφ’ ὧνπερ R 108 καὶ τῷ Φήστῳ. | ἔχων τοίνυν αὐτὸν πειθόμενον ἐκ πολλῶν δόρπων τε καὶ συμποσίων κινεῖ τε ἐπ’ ἐμὲ καὶ συνεβούλευε δίκην λόγου λαβεῖν. τὸν δὲ λόγον, τοῦ τυράννου μὲν ἐγκώμιον, γεγράφθαι, κεῖσθαι δὲ πὰρ ἐμοὶ τῷ συγγραφεῖ. ῥᾷστον δὲ εἶναι δι’ ὑπηρετῶν ἑλεῖν. ἔδοξεν οὖν ἐκείνω κάλλιον εἶναι τὸν στρατηγὸν ἐπὶ τοῦτο προσλαβεῖν, πολλοῦ μὲν ἄξιον Ἰουλιανῷ γενόμενον, πολλοῦ δὲ ὄντα τότε τῷ Βάλεντι, φοβερὸν μὲν πολεμίοις, φοβερὸν δὲ τῶν οἰκείων τοῖς κακοῖς, αἰδούμενον δὲ καὶ σοφίαν καὶ λόγους, λόγου δὲ ἐν σοφῶν συνουσίαις οὐκ ἀποροῦντα· τουτὶ δὲ αὐτῷ παρὰ τῆς φύσεως ἦν.