καί πως συμβαίνει ἐν τῷ | προτέρῳ λόγῳ τύχης, οἶμαι, τινὸς τοὺς αὖθις βοηθησομένους τε καὶ χαριουμένους ἑτέρωσε πεμψάσης· οἷς ἐλυσιτέλει μὴ τἀμὰ διαβάλλειν· ὁ δὲ αὑτὸν μὲν ἔνδον οὐδενὸς ἐπαινοῦντος ἐπῄνει, δευτέρῳ τούτῳ παρέχων ἀφορμὴν γέλωτι, τοὺς δὲ ἐπ’ αὐτῷ γελάσαντας οὐκ ἀνίει λοιδο- ρῶν, οἱ δ’ ἂν] αὖθις ἐγέλων, καὶ τὸ δι’ ἀπάτης πο- ρισθὲν ἐξεκέχυτό οἱ <οὐ> φωραθὲν ἄν, εἰ τοσοῦτόν γε 6 1.70. Leocr. 43 10 or. XII t. I 366—404 R 1 τίς ABVL 2 τὴν ACP | Ὀρρόντην L 6 ἢ καὶ πρό- σθεν Ferr in marg Mor 6 θέμενον corr e θέμενοσ Cn 7 αὐτὸν BL | αἰσθόμενος supra αἰσθανόμενος Ρ3 8 τε alterum om Β 9 παραστησομένων scripsi auctore Re παραστησομέ- νους libri edd | με V 10 θάτερον ante ἑτέρων inserendum puto coll I 529, 1 R | ἑτέρων corr ex ἕτερον Cn 11 κατὰ θατέραν scripsi coll. | 400, 9 R καθ’ ἑκατέραν ACPBL edd καθ’ ἑτέραν V 13 συμβαίνειν Β | ἐν del Wyttenb 14 χης δ’ οἶμαι Wyttenb | αὑτοῖς Re Anim | βοησομένους BVL γρ. Μορ in marg 15 post πεμψάσης lacunam statuit Re totus locus labem contraxit | οὓς L 16 δὴ Wyttenb | αὑτὸν Re αὐτὸν libri edd 19 ἂν uncis inclusi 20 οὐ inserui aucto- ribus Re et Wyttenb | γε οὐκ V ἠπίστατο, ὅτι δόξαν οὐχὶ δικαίαν ἡσυχίᾳ φυλάττειν δύναιτο ἄν. οἱ μὲν δὴ ἀλλήλοις εἰς παραμυθίαν ἤρκουν, ὡς δὲ ἀπέδυν ὕστατος αὐτοῦ τοῦ βασι- λέως, ὅπως ὅτι πλεῖστοι | συνέλθοιεν, φροντίσαντος, R 87 τὸν Ἑρμῆν ἔφησαν τοῦ θεράποντος κηδόμενον τῇ ῥάβδῳ κινεῖν τῶν ἀκροωμένων ἕκαστον, ὅπως μηδ’ ὁτιοῦν ὄνομα θαύματος ἄμοιρον ἀπέλθῃ. βασιλεὺς δὲ τὰ πρῶτα μὲν τῇ διὰ τῆς μορφῆς ἡδονῇ μηνυομένῃ συνετέλει, ἔπειτα τῷ μέλλειν ἀναπηδᾶν, ἔπειτα, οὐ γὰρ δὴ κατεῖχεν αὑτὸν καὶ σφόδρα πειρώμενος, ἥλατο μὲν ἐκ τοῦ θρόνου, τῆς χλαμύδος δὲ ὁπόσον ἐξῆν, ταῖν χεροῖν ἀνεπέτασεν, ὡς μὲν ἂν εἴποι τις τουτωνὶ τῶν ἀγγάρων, ἐκφερόμενος τοῦ σχήματος, ὡς δ’ ἂν ἀνὴρ εὖ εἰδώς, οἷς ἂν σεμνὴ βασιλεία γένοιτο, ἄρα ἐν 14 τοῖς προσήκουσι μένων· | τί γὰρ δὴ βασιλικώτερον R 88 τοῦ βασιλέως ψυχὴν πρὸς κάλλη λόγων ἀνίστασθαι; τῷ δὲ οὐδὲ ἄλλως οἷόν τ’ ἦν μὴ τὰ τοιαῦτα πά- σχειν, πατρὶ πολλῶν λόγων πρό τε δὴ τῆς ἀρχῆς καὶ ἐν αὐτῇ γεγενημένῳ· αἱ γὰρ ἀγρυπνίαι τοῦ βασιλέως ἡμῖν λόγους ἐποίουν ἤδη, καὶ μᾶλλον ἑτέρων ὑπὸ τῆς ἐν αὐτοῖς ὥρας οὐδὲν ὅ,τι οὐκ ἔδρα. 1 φυλάττειν reposui e libris e Ferr διαφυλάττειν Ferr in marg Mor Re 5 ἔφασαν V 8 ταπρῶτα BV 9 τῷ μέλλοντι ἀναπηδᾶν inser Ferr in marg Re uncis inclusit Mor μέλλειν scripsi e libris | ἔπειτα] ἔτι δὲ? ἔπειτα alterum inserui e libris 10 δὴ scripsi auctore Re („aut μοι aut δὴ“) μὴ ACPBL edd om V | κατεῖχε ACPB edd | αὑτὸν om ACPB Ferr αὐτὸν Ferr in marg Mor uncis inclusit Re 13 ἀγροίκων? De Gre- gorio Naz. cogitat Wyttenb. 14 σεμνὴ ἡ β. C | ἄρα defen- dit Wyttenb (nimirum) κάρτα aut ἀραρότως“ Re num πάν- τα? 17 οὐδὲ om Β | τὰ om Β 18 ει in πάσχειν in ras C2 19 η αὐτῆι αὐτῆι corr ex ω Cf αὑτῷ Ferr ἀρχὴ Ferr in marg Mor 20 ἤδη] ᾖ δὴ Re Anim 21 ὅτι Β | ἱδρῶν coni Re 131. Τὸν δὴ ἐντεῦθεν μέχρι τῆς ἐπὶ Πέρσας ἐξόδου χρόνον τοῖς μὲν ἄλλοις ἄλλ’ ἄττα, πλέον δὲ ἐμοὶ παρ’ ἐκείνου τὸ φίλτρον, καὶ διετέλει δὴ λέγων, 4 ὅτι δώσω σοι δῶρον ἐξελαύνων, ὃ οὐκ ἂν ὥσπερ R 89 τἄλλα φύγοις. δεδειπνηκότες | οὖν, ἐβιάσθην γὰρ παρ’ αὐτοῦ, ὦ ἄνθρωπε, φησίν, ὥρα σοι τὸ δῶρον δέχεσθαι. καὶ ἐγὼ μὲν οὐκ εἶχον, ὅ,τι αὖ τοῦτό ἐστιν, εἰκάσαι· ὁδὲ δοκεῖς μοι, φησίν, εἰς μὲν τορας κατὰ τοὺς λόγους τελεῖν, ἀπὸ δὲ τῶν ἔργων ἐν φιλοσόφοις γεγράφθαι. καὶ ἥσθην εἰπόντος, ὥσπερ ὁ Λυκοῦργος ἐπὶ τοῖς εἰς αὐτὸν παρὰ τοῦ θεοῦ· καὶ γὰρ ταῦτα ὑπὸ τοῦ θεοῖς συνοικοῦντος εἴρητο. προπεμπούσης δὲ τῆς βουλῆς καὶ δεομέ- νων ἀφεῖσθαι τὰ ἐγκλήματα, Ταρσοῖς, πόλει Κιλίκων, δώσειν αὑτὸν εἰπών, ἢν ὁ θεὸς ἀποσώζῃ, καίτοι | R 90 μοι δῆλον, ἔφη, τὸ πρὸς ταῦτα γενησόμενον, ὡς ἐν πρεσβεύσοντι τὰς ἐλπίδας ἔχετε, τὸν 11 Her. I 65. Plut. Lyc 5, 3 14 I 482, 18 R. Amm. XXIII 2, 5 11 ἀπελθόντος Λυκούργου ἐς Δελφοὺς τοιαῦτά τινα παρὰ τοῦ θεοῦ ἤκουσεν· ἥκεις, ὦ Λυκόεργε, ἐμὸν ποτὶ νηὸν νηὸν ἀνιών, | Δι·ὶ· φίλος καὶ πᾶσιν Ὁλύμπια δώματ’ ἔχουσιν, δίζω ἤ σε θεὸν μαντεύσομαι ἠὲ καὶ ἄνδρα Ρ2 17 πρεσβεύων ἤτοι ἀποκρισιά- ριος ἀποστέλλομαι, διαπρεσβεύεται δὲ πρὸς τούσδε ἢ τούσδε. ἤτοι βασιλεὺς· ἀποστέλλει πρέσβιν εἰς Ἀθήνας ἢ ἑτέρωσε V 2 ἀλλ᾿ ACP | ἅττα CV | δ’ VL 3 ἐκεῖνον ex ἐκεῖνον P2 ἐκείνου ex ἐκεῖνο Α2 ἐκεῖνον Ferr Mor, quod corr Re 5 φύ- γοις scripsi auctoribus Re et Cobeto Mnem. III 250 φύγοιμι libri edd | δυνδεδειπνηκότι Cobet, at cf. 141, 15. 152, 1 R. Franc Zambeccari p. 212 6 παρ’ inserui cum Cobeto „malim ὑπ᾿ Re 1 ὅτι Β | αὖ om VL 9 post τελεῖν τελεῖν rasura quim- que litterarum C | ὑπὸ L | γρ Mor in marg 10 τετάχθαι L, γρ Mor in marg Cobet l. l. ἂν γεγράφθαι coni Re 15 αὐ- τὸν ACL Ferr Mor 16 μὴ L 17 πρεσβεύοντι L | ἔχοντι L δὲ καὶ αὐτὸν ἐκεῖσε μετ’ ἐμοῦ δεήσει βαδίζειν. ἀσπασάμενος δή με δακρύοντα οὐ δακρύων ἤδη βλέ- πων τὰ τῶν Περσῶν κακά, γράμματα ὕστατα πέμψας ἀπὸ τῶν τῆς ἀρχῆς ὅρων ἤλαυνε γῆν τέμνων, κώμας ἁρπάζων, φρούρια λαμβάνων, ποταμοὺς διαβαίνων, τείχη κατασείων, πόλεις αἰρῶν· καὶ τούτων ἕκα- στον ἤγγελλε μὲν οὐδείς, τὴν δὲ τῶν ὁρώντων ἡμεῖς ἡδονὴν ἡδόμεθα πιστεύοντες, ὅ δὴ καὶ ἐγίγνετο, γε- ·νήσεσθαι, πρὸς τὸν ἄνδρα ἀποβλέποντες. ἀλλ’ ἡ Τύχη γὰρ τὰ αὐτῆς, κωμάσαντος γὰρ κατὰ Περσῶν τοῦ στρατοῦ φόνοις τε καὶ τροπαῖς ἀγῶσί τε γυμνι- κοῖς καὶ ἱππικοῖς, ἃ κατεθεῶντο ἀπὸ τῶν ἐπάλξεων οἱ Κτησιφῶντος οἰκήτορες οὐδὲ τῷ πάχει τοῦ τείχους πι- στεύειν ἔχοντες, τοῦ τε Μήδου διὰ πρεσβείας τε καὶ δώρων ἐγνωκότος ἱκετεύειν, μηδὲ γὰρ νοῦν ἔχειν πρὸς δαίμονα ἄνδρα μάχεσθαι, τῶν δὴ πρέσβεων ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀναβαινόντων | αἰχμὴ τοῦ σοφωτάτου βασι- R 91 λέως τεμοῦσα τὴν λαγόνα βρέχει τῷ τοῦ νενικηκότος αἵματι τὴν τῶν ἡττωμένων γῆν καὶ ποιεῖ τὸν πεφρι- κότα τῶν διωκόντων κύριον.