Ἡμεῖς καὶ ἄνθρωποι καἰ οὐδὲν τῶν γειτόνων ἀμείνους. μὴ τοίνυν ὕβριζε τὰς εἰκόνας μηδ’, ὅταν ἐπαινῇς, ἀμέλει τοῦ μέτρου μηδ’ οὐ φιλεῖσθαι νόμιζε τῷ μὴ πολλά σοι παρ’ ἡμῶν ἀφικνεῖσθαι γράμματα. τούτου μὲν γὰρ αἴτιον τὸ πολλὰ εἶναι τὰ πράγματα, φιλεῖν δὲ δύναιτ’ ἂν καὶ μὴ ἐπιστέλλων ἄν- θρωπος, ἐπεὶ καὶ σὺ ὃν χρόνον οὐκ ἐπέστελλες ἐφίλεις ἡμᾶς καὶ εἰ μηδὲ ταῦτα τὰ νῦν ἐπεπόμφεις, ἐφίλεις ἂν καὶ οὕτω. καίτοι καλὰ μὲν ἔλεγες καὶ ὑπισχνοῦ, τοῖς λόγοις δὲ ἔργον ἠκολούθησεν οὐδέν ἀλλ’ ὅμως οὐ ποιοῦμαι τοῦτο τοῦ μὴ φι- λεῖσθαι σημεῖον, ἀλλ’ ἐμαυτὸν πείθω βουληθέντα σε μὴ δεδυ- νῆσθαι. βέλτιον γὰρ οἶμαι ταῦτα νομίζειν ἢ πανταχόθεν ζη- τεῖν ἐγκαλεῖν.