Στίχ. α´ Μετὰ τοῦτο ἥνοιξεν Ἰὼβ τὸ στόμα αὐτοῦ. Ὅτι δίκαιος ἁνοίγει τὸ στόμα, οὐχ ἀπλῶς οὑτωσὶ
προσήκει προσέχειν τοῖς λεγομένοις, ἀλλὰ τὰ (34) ἐκ
τῶν λόγων ἀναζητεῖν ὠφέλειαν. Μεστὰ γὰρ ἀεὶ ὠφελείας
τὰ τοιαῦτα ῥήματα τῶν ἀγίων· καὶ ἀνοίγων
τὸ στόμα δίκαιος, κεκρυμμένους δημοσιεύει θησαυρούς.
Διὸ καὶ τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς ὁ Παῦλος ἐπιστέλλων
φησί· Τὸ στόμα μου ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς,
Κορίνθιοι. Καὶ περὶ τοῦ Κυρίου γέγραπται ὅτι
Ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκε. Καὶ ἀπλῶς
ἐκεῖνος μαρτυρεῖται στόμα ἀνοίγειν, ὁ σιωπῆς μέτρα
πρότερον διδαχθείς. Οὐκοῦν καὶ Ἰὼβ ἀνοίγει τὸ στόμα
 (32) Τῷ. 
 
 (34) Forte τήν. 

 
μετὰ τοῦτο· τουτέστι μετὰ τὸ μέγα τρόπαιον, μετὰ
ἐκεῖνα τὰ πάθη, οὐκ ἀβασανίστως φθέγγεται περιαλγῶν
τῷ σώματι, τῆς γλώσσης φθανούσης τὸ τῆς φρονήσεως
ἔνθεσμον, ἀλλὰ σωφρονῶν καὶ ταῖς φωναῖς
ὑποδείκνυται. Δηλοῖ δὲ καὶ τὴν γαλήνην τῆς ψυχῆς
καὶ τῶν ῥημάτων τὸ ἐμπρεπὲς ἡ τοῦ ἀνοῖξαι τὸ στόμα
αὐτοῦ μαρτυρία (35).