Στίχ. ιγ´. Παρεκάθισαν αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ
ἑπτὰ νύκτας. Οὐκ εἶπε δὲ ἡ Γραφὴ, ὅτι παρεκάθηντο ἑπτὰ
ἡμέρας πρωῒθεν ἕως ἑσπέρας, οὐδὲ ἑπτὰ νύκτας ἀφʼ
ἑσπέρας μέχρι πρωῒ. Δῆλον οὖν, ὅτι, τὸ πλεῖον τῆς
ἡμέρας παρακαθεζόμενοι, ὑπεχώρουν τί. ς ἀναγκαίας
ἐκπληρώσοντες χρείας· καὶ πάλιν ἐπανήκοντες, μέχρι
πολλοῦ τῆς νυκτὸς παρεκαθέζοντο, καὶ αὖθις
ἀπιόντες, πάλιν ὤρθριζον πρὸς αὐτόν. Ὅ δὴ τῶν
γνησιωτάτων καὶ συμπαθεστάτων φίλων ἴδιον. Τῇ δὲ
κοινῇ συνηθείᾳ χρωμένη ἡ Γραφὴ, οὕτως ἀπολύτως
εἶπε· Παρεκάθισαν αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἑπτὰ
νύκτας. Ἐπεὶ καὶ ὅτε λέγει τὸν Ἰακὼβ δεκατέσσαρα
ἔτη δουλεῦσαι, καὶ συγκαίεσθαι τῷ καύσονι τῆς
ἡμέρας καὶ τῷ παγετῷ τῆς νυκτὸς, ἆρα ὑπὸ στέγην
οὐκ εἰσῄει ποτέ; ἄρα οὐδεμιᾶς ἀναπαύσεως
ἔτυχεν ὅλῳ τῷ χρόνῳ; Ταῦτα μὲν οὖν καὶ λεπτολογεῖν
φλύαρον. Ὡς γὰρ ἔφην, ἡ Γραφὴ κοινῇ συνηθείᾳ
χρῆται. Ἐπειδὴ δέ τινες, κωμῳδοῦντες τὴν
Γραφὴν, καὶ ἐντεῦθεν αὐτὴν ὡς ψευδῆ διασύρουσιν·
Ὡς (27·) γὰρ ἂν, φασὶν, ἄσιτοι διετέλουν καὶ ἄϋπνοι
ἐπὶ τοσαύταις ἡμέραις; ἠναγκάσθημεν αὐτῶν συναπαχθῆναι
τῇ ἀκαίρῳ στενοχωρίᾳ.